Cold words of bitterness (Ceremony)

het was Dustkit die iedere keer wanneer er een ceremonie begon, opsprong uit zijn nest en naar buitenstoof om hem mee te maken. Ook al kon hij geen prooi vangen of iets wat daar op leek, hij wilde er toch iedere keer weer bij zijn. Hij hoorde toch ook bij de clan? Dus waarom niet, hé? Het verbaasde hem iedere keer weer hoeveel katten Thunderclan wel niet had, je zag de hoeveelheid nooit echt, behalve tijdens zo'n ceremonies. Waarbij bijna iedereen aanwezig was. Zijn blik gleed over de grote groep katten, naar zijn vader voor de hoge steen en dan naar de vuurrode tabby met zijn heldergroene ogen; Firestar. Hij bewonderde de kater best wel, al was in zijn ogen Silverfang de beste leider in de clan. De beste kat eigenlijk van de hele wereld. Hij wilde net zo groot en sterk worden als zijn vader, dat sowieso! ”Willen alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen bij de hoge rots.” Waren de woorden die de vuurrode tabby enkele seconden geleden uitgesproken had. Dustkit's staart gleed voor zijn poten terwijl hij met opgeheven oren naar de kater luisterde. Wie zou nu apprentice worden? ”Er zijn al weer enkele manen verstreken sinds de laatste ceremonie waardoor ik word belaagd door een stortvloed aan zeurende kittens en apprentices. Het werd wel eens tijd om dat constante gezeik rond mijn kop een beetje te dimmen.” Verbaasde geluiden herrezen uit het publiek en Dustkit keek vragend voor zich uit. Dat had Firestar de vorige keer niet gezegd en aan de reactie van de katten te horen, was het ook niet iets wat hij normaal zou zeggen. Dustkit wilde het aan iemand vragen, maar besloot te zwijgen. ”Katten, we hebben een zware tijd achter de rug, en de tijd die nog gaat komen zal waarschijnlijk ook niet makkelijk zijn,” Een zware tijd? Zijn blik gleed over de katten voor de steen, sommigen zo mager als mogelijk en uitgeput van het harde werken. Was het de kou en de sneeuw die dit hen aandeed? Datgene waar hij juist zoveel plezier mee had? Waarom zag hij er niet mager uit? Was het omdat hij een kitten was, en die meestal als eerste mochten eten omdat ze op moesten groeien? Was dat wel eerlijk voor de rest? Een schuldgevoel kwam in hem op. Kwam het door hen dat ze er allemaal zo mager uitzagen? ”Maar, newleaf zit in de lucht en daarom hebben we besloten weer een ceremonie te houden. Om aan te geven dat we de moed niet moeten verliezen en we de clan sterk houden, zelfs in deze ijzige periode.” Het waren de woorden van zijn vader die hem weer tot rust wisten te brengen. Nee, dit was niet zijn schuld. Het was de schuld van dit ijzige weer, waarom wist de kitten niet. ”Laten we eerst maar de kittens doen dan,” bromde Firestar. “Spiderkit, Silencekit, Sniffingkit, Marrowkit, Perishkit, Saltkit, Salmonkit en Nimblekit. Jullie zijn nu zes manen en dat is oud genoeg om leerling te worden. Vanaf deze dag zullen jullie allemaal ‘paw’ achter jullie naam hebben. ” Hij kende de meeste kittens die nu naar voren mochten komen wel. Al waren het Marrowkit, Saltkit en Nimblekit die hem het beste voorkwamen, omdat hij ook echt contact met ze gehad had. Het liefst wilde Dustkit daar ook staan, hij kon niet wachten tot het zijn tijd was! ”Spiderpaw, jij krijgt Snowyleaf als mentor. Silencepaw, jou wijs ik Wolfwhisper toe. Sniffingpaw, vanaf vandaag wordt je getraind door Littlerose. Snowstorm, jij bent nu de mentor van Marrowpaw. Perishpaw, Brightspots zal jou trainen. Saltpaw, jij krijgt Moongaze als mentor. Salmonpaw, jij Shellblade en Nimblepaw zal worden getraind door Snowdrop.” Ze kregen allemaal een mentoren en het verbijsterde Dustkit weer hoe georganiseerd zo'n ceremonies wel niet waren. Iedereen kreeg er een, niemand werd overgeslagen. ”Er zijn een paar apprentices die om wat voor reden dan ook een nieuwe mentor nodig hebben. Quillpaw, jij krijgt nu Softvoice als mentor. Evenpaw, vanaf nu wordt jij getraind door Rushleap. .Snowpaw, Strawberry zal nu jouw mentor zijn en Poppyleaf, jij krijgt Warpaw onder jouw hoede.” Dus er waren ook mentoren die hun werk niet deden? Hij hoopte maar dat hij nooit zo'n mentor zou krijgen, hij wilde alles leren! ”Tot slot hebben we een nieuwe warrior. Ik, Firestar, geef hierbij de naam aan deze nieuwe krijger. Pinepaw, vanaf nu zal jij Pineblood heten.” Dustkit keek opgewonden naar de nieuwe warrior en hij wist wat nu ging komen en vrolijk deed hij eraan mee. "Pineblood, Pineblood, Pineblood!" De kitten lachte vrolijk nadat hij de naam had uitgesproken, stond vervolgens weer op om weer terug de Nursery in te lopen.