{+Peltalpaw}

Wolfpaw stond klaar voor de aanval en wachtte op een teken van Petalpaw. Die hief haar poot op en liet hem dan hard op de grond neervallen. Zwarte koppen werden gealarmeerd omhoog gestoken. Ze was doof voor het krassen en liep recht op een van de dikste kraaien af. Nouja, wat je dik noemt. Wolf liep door en zette zich af. Haar blauwe ogen weerkaatsten even het licht van de zon. De kraai kon niet ontsnappen aan de klauwen van haar. Ze doodde het beest en draaide zich om naar Petalpaw.

Tegelijkertijd rende zij en Wolfpaw op de groep kraaien af. Een aantal beesten probeerde op te vliegen wat niet geweldig goed lukte. Hier door moest Petalpaw grinniken wat niet zo handig was, nu moest ze jagen. Wat onhandig zette ze de jacht weer verder en sprong boven op een kraai die al half in de lucht was. De vogel probeerde verder te vliegen, maar Petal had haar klauwen er goed genoeg in geslagen om dit niet te laten gebeuren. Toch was de vogel sterk genoeg om haar vooruit te slepen. Daar hing ze dan, achter een vogel die probeerde weg te vliegen, over de grond gesleept worden. Vanuit haar ooghoek zag ze Wolfpaw naar haar kijken, zij had al wel een kraai gedood. "Wat hulp zou fijn zijn!" riep ze luid. Hopend dat Wolfpaw de vogel zou kunnen stoppen zodat zij er niet meer achter hoefde te hangen.

"Wat hulp zou fijn zijn!" Meteen liet Wolfpaw de vogel los en stortte ze zich op de andere. Ze nam een aanloop en zette zich af, zodat ze op de rug van de kraai terecht kwam. Ze boorde haar nagels in de keel en sneed die met een ruk open. Meteen stroomde bloed rond haar poten en dat droop op de stoffige grond. De zwarte vogel kraste, wat niet later in gesputter overging en daarna stilviel. Wolfpaw zag de ogen glazig worden en daarna helemaal uitdoven. Ze slikte en sprong af de grote vogel. Spinnend draaide ze zich om naar Petalpaw. "Shrewstar zal blij zijn met zo'n grote vogels."

Het was zeker geen fijn gevoel, zo over de grond worden gesleept door een kraai. Gelukkig kwam Wolfpaw al snel in actie en sprong er boven op. Ze sneed met haar nagels de nek van het beetje door, waarna het al snel over was. Opgelucht haalde Petalpaw adem, dat kon nu tenminste zonder een hele stofwolk er bij op te eten. Al snel sprong Wolf ook al weer van de vogel af keek haar vervolgens vrolijk aan. "Shrewstar zal blij zijn met zo'n grote vogels." De sealpoint she-cat knikte bevestigend en begon vrolijk in het rond te huppelen. "We did it, we did it!" zong ze op een wat kinderachtige manier. Waarna ze al snel moest lachen om haar eigen gezang, wat nu ook al niet te mooi klonk. "Zullen we de vogels alvast wegbrengen, of blijven we hier nog even vrolijk doen?" vroeg ze vrolijk en nog een beetje lachend aan de andere apprentice.

"We did it, we did it! Zullen we de vogels alvast wegbrengen, of blijven we hier nog even vrolijk doen?" Wolfpaw had grijnzend zitten toekijken hoe de poes vrolijk heen en weer had gehuppeld. "De vogels naar het camp brengen?" Ze had nog wel zin om vrolijk te doen maar zonhoog was al lang gekomen en de zon stond nu aan zijn laagste punt, voordat hij helemaal wegzonk.

Vrolijk maakte Petalpaw nog een paar sprongetjes in het rond. Ze was bijzonder vrolijk over het feit dat ze twee vogels hadden gevangen. "De vogels naar het camp brengen?" antwoordde Wolfpaw. De seal point knikte, het begon ondertussen ook al wel donker te worden. De zon zou zo onder gaan en dan werd het moeilijker om de weg terug te vinden. Ze trippelde naar de vogel die ze zojuist met moeite had gevangen en pakte deze op in haar bek. In een drafje liep ze een stukje vooruit waarna ze met haar kop wenkte dat Wolfpaw moest meekomen.

Ze zag Petalpaw weg trippelen. Van achteren leek ze hard op haar zusje en ook de wiegende stappen waar hetzelfde. Wolfpaw slaakte een zucht. Petal gaf haar een wenk en Wolf pakte haar kraai op. Ze sleepte de zwarte vogel over de grond, zodat die een ondiep spoor achterliet. In een paar hupjes was ze bij Petalpaw.

Volgend topicje?~