I'm the snowmonster! {Riverpaw}

Zoals ze elke ochtend deed huppelde Melodykit langs de rand van het kamp. Ook zong ze zoals gewoonlijk een liedje, vol uit hard. "'Cause. I'm on top of the world, 'ey. I'm on top of the world, 'ey. Waiting on this for a while now. Paying my dues to the dirt. I've been waiting to smile, 'ey. Been holding it in for a while, 'ey. Take it with me if I can. Been dreaming of this since a child. I'm on top of the world." zong ze. Dit liedje had een betekenis voor haar, het betekende dat ze bijna apprentice zou gaan worden. Iets waar ze al lang naar had uitgekeken, vroeger hoopte ze elke dag dat ze de zware stem van Stromstar zou horen roepen. Nu was het de stem van Dawnstar waar ze op wachtte. Er bleef steeds meer sneeuw aan haar vacht kleven, deze zorgde er voor dat het lopen steeds zwaarder werd. Tot ze op een gegeven moment helemaal buiten adem was ens topte met zingen. Uitgeput begon ze in de richting van de nursery te lopen om daar op te drogen. Onderweg zag ze een kat staan in de verte. Aangezien alleen Riverclan katten hier konden komen moest het wel veilig zijn. Snel bedacht ze een plannetje om een gesprekje aan te kunnen knopen. Hier voor moest ze wel nog even door de sneeuw rollen zodat haar hele vacht onder de sneeuw zou zitten. Zodra dit was gebeurt sloop ze onhandig naar de jonge kat toe. Toen ze dichterbij kwam merkte ze dat deze kat nog niet veel ouder dan haar was. Een apprentice waarschijnlijk, dat zou het alleen nog maar leuker maken. Met een klein aanloopje sprong ze tegen de kat aan. "Boe, ik ben het sneeuwmonster!" riep ze hard tegen de kat. Hopend dat deze het goed op zou vatten en het grappig zou vinden.

OOC: Weinig inspi dus dan maar een liedje er in om het langer te laten lijken X'D

I'm the snowmonster! {Riverpaw} Melody10

Twee smalle grijze ogen keken vanuit de Apprentices Den naar buiten. Zijn blik probeerde alles in de omgeving op te vatten, probeerde vooral niks te missen. Hij moest alert zijn, wilde hij een van de beste krijgers worden die RiverClan zou hebben. Hij zou zich door niets of niemand mogen afleiden, zelfs de vervelende sneeuw niet. De sneeuwvlokjes die zo nu en dan uit de hemel kwamen vallen leidden hem af, lieten zijn aandacht gaan naar wat zich daar op de grond bevond. Aan de prooistapel merkte hij dat de jacht op het prooi moeilijker werd, dat de sneeuw het moeilijk maakte voor andere katten om voldoende prooi binnen te halen. Meestal werd die opdracht nog maar net volbracht. Er bleef niet genoeg eten over om iedereen van de Clan weer te voeren de volgende dag, dus moest er elke dag wel gejaagd worden. Riverpaw voelde zichzelf nutteloos omdat hij niks kon doen, omdat hij hier alleen maar kon wachten en kon kijken hoe de sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelden. De kleine sneeuwvlokjes hoopten zich in een mum van tijd op zodat er een ware brok sneeuw ontstond. Het wilde dan ook wel eens gebeuren dat zo nu en dan zijn pootjes weg glipten over de zachte sneeuw. Er vormde zich namelijk op sommige plekken echt ijs en Riverpaw was nog niet echt bekend met dit weer. Dat was echter ook niet vreemd, want hij had voordien alleen nog maar in de Nursery gezeten. Daar was het veilig en warm geweest. Het was echter een behoefte van hem geweest om na zes manen eindelijk een Apprentice te worden, wat hij dan ook geworden was. Hij voelde zich trots, ook al was hij nog niet zo heel lang Apprentice en had hij naar zijn weten nog steeds geen bezoek gehad van zijn mentor. De jonge kater draaide zijn kopje een beetje opzij. Zijn aandacht werd getrokken door een hoopje sneeuw dat bewoog. Behoedzaam kwam hij overeind en liet zich op zijn vier poten helemaal tegen de grond zakken. Hij sloop voorzichtig dichterbij zoals hij dat als een kleine kitten van nog maar een maan oud ook had gedaan en begaf zich naar het midden van het kamp. Zijn vacht stond al een beetje overeind en hij was zo alert bezig dat hij totaal de verkeerde kant op keek met zijn kopje. Zijn oren gingen recht naar voren staan en hij ontblootte zijn tanden.

De aanval - als hij dat zo al kon noemen - kwam van een andere kant dan waar hij zichzelf op gefocust had, met het gevolg dat de jonge kater zich dan ook dood schrok. Dankzij de onverwachte klap viel hij op zijn zij, pardoes in de sneeuw. Hij keek met zijn oren bewegend naar zijn 'aanvaller'. Zijn blik ging van geërgerd naar geamuseerd toen hij zag dat het nog maar een jonge kitten was. Hij kon niet schatten hoeveel manen oud ze al was, maar hij vermoedde dat het niet meer lang zou duren of ze zou een Apprentice worden. Het was al een tamelijk grote kitten, maar ze leek nog zo jong en speels. Hij grinnikte even en kwam overeind, waarna hij de sneeuw van zijn vacht schudde. 'Nou,' begon hij geamuseerd. 'Daar had je me toch wel even, hoor!' Hij keek haar grijnzend aan en boog zich voorover om haar te begroeten. Hij duwde zijn neusje zachtjes tegen de hare en ging vervolgens naast haar staan om haar overeind te helpen. Dankzij zijn val was de kitten immers ook niet blijven rechtstaan. 'Heb je je geen pijn gedaan?' De jonge kater keek haar vragend en een tikkeltje bezorgd aan. Zijn blik stond nog altijd geamuseerd. Hij hield wel van kittens. Hij was er immers zelf ook een geweest en in de Nursery had hij zich ook best kunnen vermaken met zijn maatjes. Hij liet de geamuseerde blik echter varen en was nu al helemaal bezorgd. 'Wat doe je hier trouwens zo buiten?' vroeg hij. 'Moet je niet in de Nursery blijven? Het is best koud met die sneeuw, hoor!' Zijn grijze ogen keken haar bezorgd aan en een tikkeltje onbewust had hij zijn flank zachtjes tegen de hare gedrukt zodat zijn vacht haar warm kon houden. Hij keek om zich heen en merkte op dat zij vrijwel de enigen waren die midden in het kamp stonden. Niets wees er op dat iemand de kitten miste. Zou ze soms een moeder hebben die hier ergens rondliep? Ach, zolang de kitten bij hem was zou het wel goed komen. Hij was immers veel te beschermend ingesteld om haar ook maar iets te laten overkomen. Hij draaide zijn kopje opnieuw naar de kitten en wachtte geduldig af op wat ze zou zeggen, daarbij het puntje van zijn staart heen en weer zwierend.

OOC: Hoop dat je hiermee iets kunt (: En als je het lettertype vervelend om te lezen vindt moet je het zeggen, dan gebruik ik een ander ;3

Rivernight:

Words: 265
Notes: Sorry
With: Riverpaw

The song in my heart will go on forever.

Melodykit

Tot haar schrik viel het katertje om waarna ze boven op hem landde. Snel rolde ze van hem af toen ze de geërgerde blik in zijn ogen zag. 'Nou,' begon hij geamuseerd. 'Daar had je me toch wel even, hoor!' zei hij terwijl hij opstond. Gelukkig was hij al een stuk vrolijker geworden. Voorzichtig tikte hij met zijn neus de hare aan om haar te begroeten. 'Heb je je geen pijn gedaan?' vroeg hij al snel een tikkeltje bezorgd. Ze was bovenop hem geland dus had zich zeker geen pijn gedaan. Het was eerder een fijne landing zelfs. Licht schudde ze met haar kopje. Het katertje ging naast haar staan en hielp haar overeind. De sneeuw die aan haar vacht kleefde begon al aardig zwaar te worden. 'Wat doe je hier trouwens zo buiten?' vroeg hij aan haar. 'Moet je niet in de Nursery blijven? Het is best koud met die sneeuw, hoor!' ging hij verder. Een klein zuchtje verliet haar bekje, wat hij zij was waar. Maar daar had ze zeker geen zin in, helemaal niet nu ze bijna apprentice zou worden. "Uhm tja..." begon ze voorzichtig. Hoe kon ze nou ooit gaan uitleggen wat er in haar kopje speelde? Altijd zo druk en zorgeloos. "Echt last van de kou heb ik niet door mijn lange vacht en ik word al snel apprentice dus dacht dat het wel kon." vertelde ze voorzichtig aan de kater. Al snel bedacht ze dat ze zich nog niet had voorgesteld. Dat werd dan maar eens tijd. "Ik ben trouwens Melodykit, en jij?" vroeg ze vriendelijk aan het katertje.

OOC: Sorry voor de late reactie maar ik had het nogal druk... en sorry voor de kortheid maar na 600 woorden te zijn verloren had ik echt geen zin meer dus het is erg kort en super flut.... Embarassed

rachel

Riverpaw bewoog met zijn oortjes heen en weer terwijl hij naar de kitten keek. Hij krulde zijn lichaam een beetje rond de hare zodat ze het niet al te koud zou hebben. Hij wist dat het normaal de taak was van de moeder van de kitten om te doen, maar hij besloot toch om de sneeuw van haar vacht te likken. Hij wilde niet dat ze onderkoeld zou raken. Riverpaw was een kater die heel begaan was met de kittens. Hij vond ze, in tegendeel tot sommige andere katten, helemaal niet vervelend en speelde graag met hun. Hij wilde dan later zelf ook kittens hebben. Dan zou hij eerst een poes moeten leren kennen en daar had hij nu nog helemaal geen behoefte aan. Hij was daar veel te jong voor. Nee, hij kon zich beter focussen op het krijgen van zijn Warriors-naam. Hij stopte met likken toen de sneeuw grotendeels van haar vacht was en luisterde naar haar verklaring. Hij grinnikte even. Hij vond het wel grappig als kittens zo speels waren, maar hij zou het minder grappig vinden als ze onderkoeld zou raken. Aan de andere kant was het kamp nu ook weer niet zo'n probleem voor een kitten. Het was alleen de sneeuw dat het gevaarlijk kon maken. 'Ach ja, we bevinden ons toch in het kamp,' zei hij glimlachend tegen de kitten. Hij wilde niet dat ze zich dit te hard ging aantrekken. 'Aangenaam kennismaking, Melodykit,' zei hij opgewekt. 'Mijn naam is Riverpaw.' Hij drukte zijn neusje opnieuw zachtjes tegen de hare om kennis te maken en likte daarna nog een beetje sneeuw van haar vacht. Hij drukte zijn lichaam tegen de hare zodat ze zoveel mogelijk van zijn warmte kon genieten en draaide daarna zijn kopje om te zien of er geen moederkat op zoek was naar haar kitten, maar daar leek het niet echt op. Hij besloot dat hij voor de jonge kitten zou zorgen zolang het nog nodig was. Wie weet zou de moeder straks wel komen opdagen en haar kitten meenemen. Bovendien vond hij het leuk om tijd te spenderen met kittens. Hij rolde zich plagerig op zijn rug en stak zijn pootje naar haar uit, waarna hij haar porde. 'Je leek wel een sneeuwmonster daarnet,' snorde hij geamuseerd, waarna hij vervolgens overeind kwam en lachend de sneeuw van zich af schudde, zodat er kleine spetters op Melodykit terechtkwamen. Hij draaide zich om om te zien wat de kitten ging doen of zeggen.

OOC: Vreselijk laat, sorry!!!

'Ach ja, we bevinden ons toch in het kamp,' zei hij na haar uitleg. De kater begon de sneeuw van haar vacht af te likken zodat het minder koud werd. Ook sloeg hij zijn staart om haar heen voor de zelfde reden. Al snel was bijna alle sneeuw uit haar vacht verdwenen. Vriendelijk lachte de kitten naar de apprentice. 'Aangenaam kennismaking, Melodykit,' zei hij bijzonder vrolijk. 'Mijn naam is Riverpaw.' stelde de bruine tabby zich voor. Kort knikte ze waarna ze vrolijk met haar staartje door de sneeuw wreef. Hij rolde op zijn rug de sneeuw in, waardoor ook zijn vacht vol kwam te zitten met sneeuw. Een por in haar zij veroorzaakte een grappig piepend geluidje uit haar bek. 'Je leek wel een sneeuwmonster daarnet,' zei Riverpaw plagerig. Een lachje verscheen op de kop van de kitten. "Je weet toch wel dat dat de bedoeling was", zei ze wat plagerig terug. Snel stond Riverpaw op en schudde de sneeuw van zijn vacht. Hierdoor kwamen verschillende druppeltjes op Melody's vacht terecht. "Hey!" riep ze met haar vacht ondertussen al weer vol met stukjes sneeuw. Kort wierp ze een blik op haar vacht waarna ze zich weer tot de apprentice wendde. "Nu mag je de sneeuw weer uit mijn vacht likken." Zei ze plagend terug naar Riverpaw. Haar staartje zwaaide vrolijk heen en weer terwijl ze naar de apprentice keek.

OOC: No worries, nu ben ik laat X'D
Zullen we dit topic anders over een paar posts stoppen en een nieuw maken waarin Melody al apprentice is?

Riverpaw bewoog genietend met zijn oortjes heen en weer toen hij al zo plagende antwoord van Melodykit ontving. Hij vond het een leuke kitten om mee om te gaan. Maar ja, hij vond eigenlijk alle kittens van zijn Clan leuk. Hij was dan ook een kater die genoeg tijd nam voor de kittens en een wens had om later zelf kittens te hebben. Alleen al de gedachte om kittens te hebben die een beetje op hem leken en die zijn karakteristieken zouden overnemen liet zijn snorharen geamuseerd trillen. Eerst moest hij natuurlijk wel ouder worden. Hij zou eerst een Warrior moeten zijn. En om kittens te hebben die op hem leken moest hij natuurlijk wel eerst een partner vinden. Maar goed, het was alleen nog maar een wens, het hoefde ook niet direct te gebeuren. Eerst wilde hij echt verliefd worden, iets speciaals voelen voor een andere poes. Daarna zou hij op die tijd wel zelf kunnen beslissen met haar of ze zijn wens zouden vervullen of niet. In elk geval was het iets waar hij nu nog niet in zijn maag mee moest zitten, maar ach, hij kon altijd dromen, toch? Zijn snorharen trilden opnieuw geamuseerd toen hij Melodykits stem hoorde. Hij snorde zachtjes en liep naar haar toe, waarna hij voorzichtig de stukjes sneeuw begon weg te likken. Hij hoopte dat hij haar niet té nat had gemaakt met de spetters en dat ze het niet koud zou krijgen. Hij hield pas op met zijn handelingen toen hij vrij zeker was dat alles weg was en hij ging geamuseerd weer zitten. 'Is mevrouw zo tevreden?' vroeg hij vervolgens plagend, maar hij zorgde er wel voor dat hij bij haar in de buurt bleef zitten zodat ze het toch niet opeens koud zou krijgen. Hij keek haar nu een tikkeltje benieuwd aan terwijl hij zijn kopje scheef hield. 'Jij wordt binnenkort zeker een Apprentice, hè?' snorde hij daarna, waarna hij de sneeuw van zijn eigen vacht begon te likken en ondertussen wachtte op antwoord.

OOC: Geeft niet, ik ben zo vaak te laat Razz

Riverpaw kwam daadwerkelijk naar haar toe gelopen en begon dan ook de sneeuw van haar vacht te likken. Zachtjes snorde Melodykit tevreden, ze voelde zich net een kittypet* die alles kreeg waar ze om vroeg. 'Is mevrouw zo tevreden?' vroeg Riverpaw zodra hij kaar was. Vrolijk knikte Melodykit, een grote lach sierde haar kopje. 'Jij wordt binnenkort zeker een Apprentice, hè?' vroeg Riverpaw daarna. Een beetje schuin keek Melodykit de kater aan. "Luister jij eigenlijk wel naar mij, mijn trouwe dienaar?" sprak ze met een overdreven bekakt stemmetje. Al snel hier na schoot ze om zichzelf in de lach, het klonk heel grappig. Op haar rugje rolde ze wat op en neer door de sneeuw van het lachen. "Ik had toch net al gezegd dat ik binnenkort apprentice zou worden!" ging ze zo serieus mogelijk verder. Dat lukte echter niet bijzonder goed omdat ze nog steeds moest lachen om haar actie van eerder.

* = Ik bedoel zeg maar van: "Ze voelde zich net een prinsesje" maar katten weten niet wat dat is dus dan maar zo.

Riverpaw glunderde van plezier toen hij zag hoeveel deugd het deed dat hij zo met haar speelde. Ze vond het overduidelijk wel leuk dat hij aandacht aan haar schonk, wat hij op zijn beurt weer leuk vond. Hij hield van kittens en om hun vrolijke lachjes te horen en hun lieve snoetjes te zien maakte hem helemaal warm vanbinnen. Hij snorde geamuseerd toen ze tegen hem sprak. Hij moest weer denken aan wat ze allemaal eerder had gezegd en herinnerde zich inderdaad dat zij dat al eerder had opgemerkt. 'Vergeef me, mijn commandant,' zei hij, waarna hij al even bekakt naar voren boog. 'Ik kan soms zeer vergeetachtig zijn, oh commandant.' Hij grinnikte even toen hij zag hoe ze zichzelf weer helemaal in de sneeuw rolde met haar rugje. 'Nee!' bracht hij wanhopig uit, 'ik heb je net zo goed gewassen en nu maak jij jezelf weer vies!' Hij grinnikte even en liep naar haar toe waarna hij haar met zijn neusje een beetje overeind duwde en de sneeuw er weer zorgvuldig af haalde. Zijn pootkussens begonnen een beetje koud te worden van al dat sneeuw onder zijn poten. Hij ging zitten op de grond en likte over zijn borst. 'Wacht maar tot je over minder dan een maan het territorium ziet,' snorde hij tevreden, 'dan zie je pas echt wat moois! Je gaat er zo van genieten. Sneeuw is heel mooi voor de omgeving, maar het heeft wel invloed op de prooi, helaas.'

OOC: Slechte post D:

Melodypaw moest lachen om de wanhopige 'Nee' van Riverpaw. Haar vacht zat weer helemaal onder de sneeuw, en dat wist ze wel. Opnieuw begon de kater haar weer helemaal schoon te likken. Hoe vaak dat nog zou gaan gebeuren vroeg ze zich ook ondertussen wel af. Maar ja het was en bleef grappig in haar ogen. 'Wacht maar tot je over minder dan een maan het territorium ziet,' begon Riverpaw ineens over een heel ander onderwerp. 'dan zie je pas echt wat moois! Je gaat er zo van genieten. Sneeuw is heel mooi voor de omgeving, maar het heeft wel invloed op de prooi, helaas.' vertelde hij verder. Melodypaw knikte. Alleen al in het kamp was het vele malen mooier door de sneeuw, ze kon niet wachten om de rest van het territorium te zien. "Gaan we dan nog een keertje samen op pad als ik apprentice ben?" vroeg ze vriendelijk aan Riverpaw.

OOC: Sorry speedpost

Riverpaw inspecteerde het lijfje van Melodykit. Zijn ogen zochten zorgvuldig door de plukken haar opzoek naar nog wat vocht, maar hij had het er zo te zien allemaal uit gelikt. Zijn blik ging van bezorgd naar tevreden toen hij merkte dat ze geen last leek te hebben van kou of iets anders, dus besloot dat hij haar wel genoeg verzorgd had. Hij ging netjes op zijn kont zitten en sloeg zijn staart om zijn poten toen hij haar hoorde praten. Hij draaide zijn kopje naar haar toe. 'Natuurlijk!' riep hij uit alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. 'Ik ga je overal mee naartoe nemen. En als je geen zin hebt om op te staan of als je te chagrijnig bent, sleur ik je er gewoon uit,' grinnikte hij. Hij wist dat als Melodykit een Apprentice zou zijn dat het goed kon zijn dat ze even groot als hem zou worden. Ze zou echter niet zo gespierd als hem worden. Dat was niet gezegd om op te scheppen, maar hij merkte gewoon dat de katers veel gespierder waren dan de poezen. De poezen waren echter wel sierlijker, iets wat hij best mooi vond. Een tikkeltje dromerig keek hij daarom naar een rosse poes die zich uitrekte vlak voor hun Den. Het was een leerlinge. Haar groene ogen draaiden zich naar hem en hij keek gauw weg om niet het idee te geven dat hij aan het staren was. 'Waar zou je als eerste naartoe willen?' vroeg hij om zijn warm wordende vacht een beetje te vergeten.

OOC: Nee nee, hij is niet verliefd. Hij wordt gewoon gauw verlegen onder de blik van poezen, ook al doet hij zo stoer soms, hahaha Razz

'Natuurlijk!' riep Riverpaw hard door het kamp heen. Meteen gaf Melodykit hem een klein duwtje in zijn zij. Brutaal keek ze hem weer even aan waarna hij weer verder ging met praten. 'Ik ga je overal mee naartoe nemen. En als je geen zin hebt om op te staan of als je te chagrijnig bent, sleur ik je er gewoon uit.' Hoewel praten? Je kon het beter grinniken noemen dan praten, want dat was het niet echt. Lachend schudde Melodykit licht met haar kopje. Even leek de kater wat afwezig waarna hij weer verder ging. 'Waar zou je als eerste naartoe willen?' vroeg hij. "En als jij niet mee gaat ga ik je aan je oor de apprentices den uit!" riep ze net zo hard als Riverpaw net terug. "Kijk zo..." zei ze uitdagend waarna ze naar het oor van Riverpaw sprong. Haar lippen klemde ze om zijn oor, om hem niet pijn te doen met haar tanden. Zodra ze dit stevig vast had trok ze al haar poten in zodat ze nog maar een klein pluizig bolletje werd. Maar wel net sterk genoeg om Riverpaw om te trekken zodat ze samen in de sneeuw vielen. "Waarheen zien we dan wel."

OOC: Goed dat hij niet so akward doet tegenover Melody anders gaat ze hem bestoken met vragen

Het antwoord daarop werd naar zijn mening een beetje ontweken. Niet dat hij het erg of vreemd vond. Nee, hij amuseerde zich wel met de kitten die binnenkort een Apprentice zou worden. Oh, wat zou hij uitzien naar die tijd. Dan kon hij samen met haar naar het territorium gaan en dan kon hij deze aan haar laten zien. Hij was van plan om zoveel mogelijk van het territorium al zelf te gaan verkennen. Hij zou waarschijnlijk wel op de meest rare situaties stuiten, maar dat had hij er wel voor over. Hij was wel iemand die hield van avonturen. Hij schrok op toen hij plotseling iets zachts rond zijn oortje voelde. Hij hield zijn klauwen zorgvuldig ingetrokken omdat hij wist dat het Melodykit was die weer iets geks bij hem deed en omdat hij haar niet wilde afschrikken, maar hij zou nu waarschijnlijk bij elke andere kat zijn nagels even uitgestoken hebben. Hij grinnikte toen hij dankzij haar om viel. 'Nou ja zeg,' mopperde hij quasi-geërgerd, 'nu zit je weer helemaal onder de sneeuw!' Hij kon nog net behoeden dat hij bovenop haar zou vallen en hield zich nog net recht op zijn vier poten boven haar. Hij wilde niet weten hoe het vanuit een ander perspectief er uit zou zien en drong zich algauw naar achteren. Dankzij deze beweging viel hij echter helemaal op zijn zij en hij rilde van de kou toen hij overeind kwam. Hij schudde de sneeuw netjes van zich af en trippelde alweer naar de kitten toe om haar droog te likken. 'Stoute kitten,' kon hij het niet laten om tegen haar te zeggen waarbij hij geamuseerd wachtte op haar reactie. Zijn warme tong raspte alweer over haar lijf om haar warm en droog te houden.

Binnen nog time lagen ze beide op de grond. Vrolijk rolde Melodykit nog een beetje door de sneeuw op en neer. 'Stoute kitten,' zei Riverpaw waarna hij al snel haar wéér aan het droog likken was. Melodykit stak haar tong uit als reactie. Echt veel was er niet te zeggen, ze vond het gewoon grappig dat Riverpaw haar keer op keer bleef schoon likken. Dat hij ondertussen nog geen last had van haarballen van haar lange vacht. Luid gaapte de kitten waarbij haar oogjes gedwongen dicht gingen. "Ben moe..." zei ze zachtjes.

Riverpaw bleef net zo lang zijn tong door haar vacht halen tot hij zeker wist dat haar vacht droog was. Hij wilde niet dat ze verkouden zou worden, want dat kon ze met dit weer echt niet gebruiken. Bovendien was het sowieso aanstekelijk als één van de kittens verkouden werd en dat wilde hij voorkomen. Hij had gelukkig nog geen tijd meegemaakt waarin kittens echt stierven aan hun verkoudheid, maar hij vermoedde dan ook dat deze koude periode nog redelijk meeviel en ze vast wel erger meegemaakt hadden. Natuurlijk was een periode als deze nooit echt prettig, maar het bleef nog altijd de verantwoordelijke taak voor alle katten om voor elkaar te zorgen. Terwijl Riverpaw zijn tong keer op keer door Melodykits vacht haalde, hoorde hij de kitten praten. Hij grinnikte, maar wierp een bezorgde korte blik opzij. 'Ik breng je naar de Nursery,' besliste hij, waarna hij haar voorzichtig tussen zijn tanden opraapte en begon te lopen. Hij zorgde er hierbij voor dat hij haar niet tegen zijn pootjes zou stoten. Het duurde niet lang voor hij de Nursery bereikte. Hij kroop de warme Nursery binnen en legde Melodykit voorzichtig neer op de zachte grond. Hij keek met een warme blik naar de jonge kittens die nieuwsgierig met hun oortjes bewogen toen ze hem zagen. Eentje kwam op hem af en boog zich haar hem toe. Voorzichtig raakte Riverpaw het neusje van de kitten met de zijne en bewoog geamuseerd met zijn oortjes toen de kitten opgewonden piepte. Hij grinnikte en ging toen liggen, waarna hij zijn staart om Melodykit sloeg. 'Ga maar even lekker slapen,' zei hij, waarna hij de laatste klitten uit haar vacht haalde en het zich makkelijk maakte. Terwijl hij om zich heen keek naar de kittens besefte hij zichzelf dat hij zich hier wel zou kunnen vermaken in de korte tijd dat Melodykit even een dutje zou doen. Als ze dat zou willen tenminste.

OOC: Riverpaw is echt zo erg gesteld op kittens, haha (: