Meeting you again. [&MELODYPAW] [FINISHED]

Met een trotse gloed in zijn ogen liet Riverpaw de muis die hij zojuist had gevangen onder gezag van Highfive vallen op de grond. Hij gaf nog snel een knikje aan zijn mentor en rende toen gauw weg. Het begon te schemeren en hij was moe. Hij wachtte totdat de Elders en de Warriors hadden gegeten en pakte toen zijn deeltje van de stapel, waarna hij naar het midden van het kamp liep en ging liggen op de grond. Hij draaide met zijn oortjes om de geluiden om zich heen op te vangen. Hij wierp een blik op de Nursery en vroeg zich af of hij daar even bij de kittens zou gaan kijken, maar hij besloot om ze rustig te laten eten bij hun moeder. Hij moest denken aan Melodykit en Timekit en grinnikte even. Het waren beiden leuke kittens en hij hoopte dat hij ze weer eens zou tegenkomen. Ach, dat zou hij vast wel doen, toch? Misschien kon hij morgen wel even langsgaan om te kijken of ze er waren, dacht hij slaperig terwijl hij zijn weg naar zijn Den begon te maken. Hij likte de laatste restjes van zijn deeltje prooi van zijn lippen af en stapte de Den binnen. Meteen toen hij de Den binnenstapte rook hij verschillende geuren. Het waren geuren die hij nog niet allemaal kende, maar één geur liet bij hem een herinnering naar binnen gaan en liet hem even stilstaan. Hij draaide zijn kopje heen en weer en de geur drong weer zijn neusgaten binnen. Nog voor hij de kat zag wist hij wie het was. Het was Melodykit! Maar wat deed zij hier in de Den? Dat kon maar één ding betekenen... Sneller als zijn poten hem wilden dragen rende hij naar Melodykit, die nu Melodypaw was, toe en duwde zijn neusje als begroeting tegen de hare. 'Melodypaw,' snorde hij, 'wat leuk om je weer te zien. Je bent nu ook een Apprentice!' Zijn stem klonk opgetogen en hij trok zich terug, waarna hij een blik op haar wierp. Ze was gegroeid. Dat niet alleen, ze zag er ook ouder uit dan toen hij haar als kitten had gezien, wat nog maar minder dan een maan geleden was. Hij kon zich vaag een Ceremonie herinneren, maar hij had niet goed opgelet toen de namen afgeroepen werden. Misschien was dat wel de Ceremonie geweest waarbij Melodypaw haar Apprentice-naam had gekregen? Oh well, het belangrijkste was nu dat hij het wist. Hij wachtte af op wat ze zou gaan zeggen.

Rustig trippelde Melodypaw de apprentice den binnen. In tegenstelling tot normaal ging ze niet eerst met iedereen die ze tegenkwam een gesprek aan, maar trippelde in een keer door naar haar nest. Voorzichtig liep ze een wat onhandig rondje in het nest waarna ze ging liggen. Haar kopje hing, met gesloten ogen, wat over de rand, en aan de andere kant hing haar pluizige staart er over. Plotseling voelde ze dat iemand zijn neus tegen de hare aan drukte. Geschrokken sprong ze op, haar geschrokken gezicht maakte echter al weer snel plaats voor een glimlach. 'Melodypaw, wat leuk om je weer te zien. Je bent nu ook een Apprentice!' zei de kater opgetogen, die haar zojuist had gewekt. Het was Riverpaw, een apprentice die ze had ontmoet toen ze nog een kitten was. "Deze keer zijn de rollen omgedraaid, nu laat jij mij schrikken!" riep ze vrolijk, bijzonder luid door de apprentice den. Vrolijk tikte ze zijn neus nog een keertje aan en stapte uit haar nest. "En hoe gaat het met jou, Riverpaw?" vroeg ze aan de kater.

Meeting you again. [&MELODYPAW] [FINISHED] Melody10

Riverpaw snorde geamuseerd toen hij de geschrokken uitdrukking plaats zag maken voor een opgewekte. Hij had haar natuurlijk niet expres willen laten schrikken, maar haar reactie was best schattig. Hij deed een stap achteruit toen ze opeens overeind sprong en meldde dat hij haar nu had laten schrikken, wat hij met een knikje bevestigde. Zij had hem als kitten laten schrikken. Goh, was dat nu niet een maan geleden ongeveer? Hij wist het niet meer, maar hij wist wel dat ze ietsje jonger was als hem. Hij wist niet precies hoeveel, maar het scheelde echt niet veel. In principe zou je niet zeggen dat ze nog maar net uit haar kitten-tijd was. Ze leek zo veel gegroeid de laatste tijd. Hij was verwonderd over hoe volwassen ze er nu uitzag tegenover toen ze nog maar een kitten was. Hij nam aan dat hij ook wel veranderd zou zijn dan toen hij nog een kitten was. Misschien zou hij tegen dat hij een Warrior was ook nog wel veel veranderen. Daar wilde hij nu nog niet aan denken. Hij wilde eerst genieten van zijn Apprentice-tijd. Warrior zijn kon hij manen genoeg, maar Apprentice zijn duurde niet zo heel lang. Het kitten zijn was ook maar zes manen en het Apprentice zijn zou pas afgerond zijn als je klaar was om Warrior te worden. Maar goed, even terug naar Melodypaw. Hij snorde opgewekt. 'Met mij gaat alles zijn gangetje. Ik ben al in de leer om veel prooi te kunnen vangen. Ik heb er daarnet nog eentje gevangen! Mijn mentor is Highfive en ik heb een mede-Apprentice en die heet Choppedpaw.' Zijn stem was steeds zachter geworden naar het einde toe en bij de naam van de laatstgenoemde kater werd zijn stem erg nors en veranderde zijn blik ook van vrolijk naar nijdig. Hij probeerde het echter te verdoezelen door haar een voorzichtig likje tussen haar ogen te geven. 'En jij?' vroeg hij opgewekt. 'Heb jij al een mentor?'

OOC: Riverpaw vindt Choppedpaw niet lief, zoals je misschien al hebt gemerkt, haha (:

'Met mij gaat alles zijn gangetje. Ik ben al in de leer om veel prooi te kunnen vangen. Ik heb er daarnet nog eentje gevangen! Mijn mentor is Highfive en ik heb een mede-Apprentice en die heet Choppedpaw.' vertelde Riverpaw. De langharige kattin knikte kort, iets vertelde haar dat Riverpaw Choppedpaw niet zo mocht. De manier waarop hij zijn naam uit sprak liet dat al merken. 'En jij? Heb jij al een mentor?' vroeg hij echter enkele seconden later weer zo opgewekt als normaal. "Mijn mentor is Silverwhisp alleen ik krijg waarschijnlijk de volgende ceremonie al weer een nieuwe..." sprak ze niet al te vrolijk. Ze was niet van plan om Riverpaw te gaan vertellen hoe of wat. Daar had ze op het moment niet bepaalt zin in.

OOC: Nog een speedpost

Riverpaw bewoog met zijn oren toen hij merkte dat de stemming een beetje veranderde. Ze vertelde dat haar mentor Silverwhisp was, maar dat ze binnenkort waarschijnlijk een nieuwe kreeg. Hij bracht zijn oortjes in zijn nek toen hij haar stemming zichtbaar zag veranderen. 'Oh,' sprak hij zachtjes. Hij kon het niet echt aanzien om haar daar zo verslagen te zien zitten en liep op haar af. Hij krulde zijn staart beschermend om haar heen en gaf een paar troostende likken over haar kopje. 'Weet je,' vertelde hij vrolijk, 'een nieuwe mentor is niet eens zo slecht. Van een nieuwe kat kun je weer allemaal nieuwe dingen leren. Natuurlijk is het wennen in het begin, maar uiteindelijk zal die nieuwe mentor echt wel leuk zijn, hoor! En als hij niet goed voor je zorgt, dan kom ik wel op hem of haar af.' Hij liet zijn beschermende houding zakken, sprong als een idioot achteruit en ontblootte zijn tanden op een idiote en vooral speelse manier. Hij deed vervolgens een stoere demonstratie waarbij hij haar liet zien hoe hij die mentor dan aan zou pakken en grinnikte even, waarna hij weer normaal deed en haar een lik over haar wang gaf. 'Maak je niet zo druk,' snorde hij vrolijk, waarna hij haar een kopje gaf en grinnikte toen hij een paar leerlingen verbaasd naar hem zag kijken om zijn gekke demonstraties.

OOC: Riverpaw probeert echt zo veel dingen tegelijkertijd te zijn: beschermend, lief, bezorgd, humoristisch, enthousiast, meelevend.. XD

Melodypaw voelde dat Riverpaw naast haar was komen zitten en zijn staart om haar heen sloeg. Wat ze ook voelde is dat hij een paar keer over haar kopje likte. 'Weet je,' begon hij 'een nieuwe mentor is niet eens zo slecht. Van een nieuwe kat kun je weer allemaal nieuwe dingen leren. Natuurlijk is het wennen in het begin, maar uiteindelijk zal die nieuwe mentor echt wel leuk zijn, hoor! En als hij niet goed voor je zorgt, dan kom ik wel op hem of haar af.' vertelde hij aan haar. Waarna hij een absoluut idiote demonstratie deed. 'Maak je niet zo druk,' zei hij waarop een likje over haar kop volgde. "Je bent echt een fuzz-brain Riverpaw", zei Melodypaw wat plagerig maar toch lachend. Ze sloeg haar staart nu op om hem heen. "Het ligt niet aan m'n nieuwe mentor, het licht aan m'n oude. Ik heb bijna nog niet getraind daardoor..." sprak ze weer op een serieuze toon. Enkele seconde trok ze weer een rare grijns naar Riverpaw. "Ga je je belofte nog nakomen en me het gebied laten zien?"

Hij trok geamuseerd met zijn oortjes. Gelukkig kon Melodypaw zijn humor wel waarderen. Het leek er in elk geval niet meer echt op dat ze er droevig om was. Ach, ze zou het hem nog wel vertellen als ze daar zin in had. Hij zou op dat moment wel gewoon wachten. En inderdaad, de reden waarom ze een nieuwe mentor kreeg volgde meteen. 'Weet je,' begon hij zachtjes, waarna hij snel om zich heen keek om te zien of er niemand in de buurt was, 'ik denk dat het voor mij ook niet lang zal duren tot ik een nieuwe ga krijgen. Mijn huidige mentor neemt me niet echt ergens mee naartoe en ik heb meer training gehad van Mousefur dan van mijn mentor.' Hij grinnikte even. Hij besloot om het gesprek over de mentors te verwerpen. Ze werden er allebei toch niet al te vrolijk van en hij wilde Melodypaw absoluut niet verdrietig maken. Zijn vacht voelde de aanwezigheid van de staart van Melodypaw. 'Ja, natuurlijk,' antwoordde hij. 'Wil je die dan nu al zien of wat? Of wil je wat later gaan? Je bent nog Apprentice voor een lange tijd, dus er is nog tijd genoeg,' snorde hij opgewekt, waarna hij een vriendschappelijke lik over haar schouder gaf.

'Ik denk dat het voor mij ook niet lang zal duren tot ik een nieuwe ga krijgen. Mijn huidige mentor neemt me niet echt ergens mee naartoe en ik heb meer training gehad van Mousefur dan van mijn mentor.' zei Riverpaw wat grinnikend. Ze zaten dus in het zelfde pakket. 'Wil je die dan nu al zien of wat? Of wil je wat later gaan? Je bent nog Apprentice voor een lange tijd, dus er is nog tijd genoeg,' zei de kater waarna een vriendschappelijke lik over haar schouder volgde. Vriendelijk lachte Melodypaw waarna ze hem een klein duwtje gaf. "Als we nu gaan kunnen we onze nieuwe mentoren verbazen met wat we al weten," zei Melodypaw met een knipoog naar Riverpaw. Soepel stond ze op en trippelde een stukje richting de uitgang van de apprentices den. "Kom je?" vroeg ze terwijl ze hem met haar staart wenkte om te komen. Ze had wel zin in een rondje door het territorium te lopen. Veel beter dan in het kamp zitten in ieder geval.

Riverpaw keek om zich heen. De leerlingen in de Den waren niet zo op hun aan het letten, dus eigenlijk konden ze makkelijk ontsnappen. Het was nog ochtend, dus alle katten waren waarschijnlijk nogal slaperig en zouden hun niet in de gaten hebben. Ze konden makkelijk een uurtje of wat meer weggaan. Het zou geen kwaad kunnen, toch? Melodypaw had gelijk. Ze konden misschien wat ervaring opdoen en hun mentors verbazen. Het zou hem leuk lijken als zijn mentor onder de indruk zou zijn nog voor hun traning echt begonnen zou zijn en hij besefte dat Melodypaw dat doel ook wel voor ogen had. 'Ja, goed,' antwoordde hij. Hij wierp gauw nog een blik opzij, maar de katten waren niet op hun aan het letten. Het was het zekere voor het onzekere dat hij nam. Hij wilde immers niet dat een kat dadelijk zou gaan klikken bij een Warrior om een wit voetje te halen. Dan konden ze wel fluiten naar hun Ceremonie. Nee, hij wilde zich voor nu van zijn beste kant laten zien aan de Warriors. Hij wilde tonen dat hij zich over een paar manen bij hun zou kunnen voegen en dat hij ook net zo zijn best zou doen als hun. Hij ging vlakbij Melodypaw staan en keek haar aan. 'Jij bepaalt waar we naartoe gaan,' zei hij glimlachend, waarna hij wachtte op haar orders.

Voorzichtig stak de apprentice haar kop naar buiten. Ze liet haar longen zich vullen met de heerlijk frisse buitenlucht. Even keek ze om zich heen of niemand naar haar keek, waarna ze helemaal de den uit kroop. Melodypaw zette haar achterpoten stevig op de grond, terwijl ze haar voorpoten voor zich uit liet glijden. Zo rekte ze zich uit, ook haar bek opende zich in een geeuw. voor ze het doorhad stond Riverpaw ook al weer naast haar. 'Jij bepaalt waar we naartoe gaan,' zei Riverpaw. Kort knikte de kattin waarna ze kop en staart hief. Rustig liep ze zo naar de uitgang van het kamp, alsof het iets was wat ze dagelijks deed. Eenmaal aan de rand van het kamp aangekomen gaf ze nog een knipoog naar Riverpaw over haar schouder. Rustig liep ze het kamp uit, met de kater achter zich. Gelukkig had geen warrior hun gezien.

~ Vervolgtopic ~