I love you {Shrewstar}

Snel schrokte de massieve bruine kater de laatste happen muis door en schopte hij wat zand over de resten van zijn eten. Hierna gunde hij zijn gestreepte vacht nog enkele likken, om er toch redelijk uit te zien als hij straks het kamp verliet. Wolftail had vandaag afgesproken met zijn partner Shrewstar bij de kraaienplaats. Niet bepaald dé leukste en romantische plek om af te spreken met je geliefde, maar de kater had de plek met een goede reden uitgekozen. Het was de plaats waar hij haar voor het eerst was tegengekomen, waar hij voor het eerst iets tegen haar had gezegd. En ja.. Ook de plek waar hun eerste ruzie was ontstaan. Een grijns sierde zijn gelaat toen hij daar aan dacht, maar zodra hij een koude bries door zijn vacht voelde gaan schudde hij zijn kop en staarde hij wat serieuzer voor zich uit. Zijn blauwe blik gleed naar de hemel en paniek gierde als adrenaline door zijn lichaam heen toen het hem opviel dat het al zonhoog was. Dit meende ze niet! Hij zou te laat komen! Snel krabbelde de kater zich overeind en racete hij de kamp uitgang door, om op een hoog tempo het territorium in te rennen.

Met ruime opeenvolgende passen liep hij lenig door de dorre varens heen, welke nog steeds al lastige obstakels uit de grond staken. Ook de moerassige grond was hier minder erg, wegens de vrieskou die de modder half had doen bevriezen. Zijn lange staart had hij laag tegen de grond hangende. Het territorium was opener geworden sinds dat het maar niet wou stoppen met vriezen. Planten begaven het en stierven af, wat er voor zorgde dat er minder schutsels waren om achter te schuilen. Een vos zou je zo van enkele meters weg al zien. Een ongemakkelijk gevoel bekroop zijn ruggengraat bij die gedachte. Echter kwam er uiteindelijk toch een glimlach op zijn gelaat te staan zodra hij de plaats zag waar hij met zijn partner had afgesproken. Shrewstar was er nog niet, mooi zo, dan kon ze hem er ook niet van beschuldigen dat hij hun afspraak vergeten was.. Hij zou wel op haar wachten, want hij was er zeker van dat ze zou komen. Ja toch?

Het was tijd om te gaan. Shrewstar stond op van haar plekje midden op de open plek, waar ze de Clan haar gang had zien gaan en trippelde langzaam naar de uitgang van het kamp, maar een Apprentice gleed voor haar neus tot stilstand. Shrew keek even weg en zuchtte toen het katje snel en wild begon te praten over de afwezigheid van zijn Mentor. Niet weer, niet nog meer. Dit had ze ook al zo ontzettend vaak gehoord in de Nursery. Daarom wilde ze hier ook zo snel mogelijk weg. "Ik zal zien wat ik voor je kan doen bij de volgende ceremonie." Mompelde ze, haar geduld was eigenlijk allang op en de Apprentice had ook nog het lef een brutale blik op haar te werpen. Fel boorde ze haar groene blik op de Apprentice en die begreep de hint maar al te goed. Opgelucht stapte ze het kamp uit en probeerde het incident achter zich te laten. Maar dat kon ze niet, ze bleef de Clanleader en moest zich tot het einde van haar laatste leven er mee bezig houden.

Haar pas was kalm en iet wat traag, maar haar kop was niet helemaal bij de zaak waar ze zich nu eigenlijk op moest concentreren. Wanneer moest de volgende ceremonie plaatsvinden? Welke Mentors hadden ook alweer gemeld dat hun Apprentices klaar waren? Had Innerghost laatst nog iets gemeld? Met een zucht bleef ze staan en schudde haar twee kleurige kop. Nee. Ze mocht niet zeuren, ze had dit lot zelf op haar schouders gelegd en was te koppig om hulp te vragen. Alleen, zo moest ze het maar doen. Toen ze weer in beweging kwam, zag ze al snel de bekende bruingestreepte vacht en snorrend gaf ze haar partner een kopje en drukte ze zich tegen hem aan. Oh wat had ze dit soort uitjes gemist.. "Fijn dat je dit hebt geregeld, Wolf." Snorde ze zoetjes en gaf hem een lik over zijn kop.

Een kriebel jeukte aan de onderkant van zijn maag toen hij de zwart witte vacht van de poes in zicht kreeg. Al snorrend kwam ze op hem af gelopen, om hem vervolgens te bedanken voor het uitje dat hij voor hun geregeld had. Hij beantwoordde haar bedankje met een lik over d'r oor en duwde nadien zijn neusje in haar vacht. "Ik heb je gemist," Begon hij zachtjes, terwijl alle gebeurtenissen van afgelopen manen afspeelden in zijn hoofd. Tot nu toe had hij geen enkele keer de kans gezien om alleen met haar te kunnen spreken, en afgezien het voor geval dat ze hebben gehad met Windclan werd het er ook niet makkelijker op. Maar uiteindelijk was het hem toch gelukt, en had hij vandaag met haar afgesproken, de eerste keer dat ze beide tijd hadden sinds lang geleden. "Hoe gaat het met je?" Besloot hij maar te vragen, aangezien hij geen medicine cat was en dus niet meteen aan katten zag of er iets niet pluis was met hen. Zijn heldere blauwe blik stond nieuwsgierig, bezorgd en vol vreugde tegelijkertijd terwijl hij haar aankeek. Het nieuws om te zeggen dat alles goed ging met de trainingen van Tallpaw jeukte aan zijn tong om uitgesproken te worden. Hij wou gewoon dolgraag zien hoe de poes ging reageren als ze wist dat het goed ging met haar zoon.

Haar gesnor werd wat luider toen Wolf zijn snuit in haar vacht drukte en ze schoof nog wat dichter tegen hem aan. "Ik heb je gemist," Ze gaf hem een kopje en grinnikte wat. "Zolang zijn we niet uit elkaar geweest," Grijnsde ze zoetjes en glimlachte naar de kater. "maar in die korte tijd heb ik je ook gemist." Glimlachte ze even richtte haar groene kijkers op het landschap voor haar. Wanneer zou het eindelijk eens stoppen met vriezen? Haar zucht werd vervormd tot een gecondenseerde wolk en ze keek voor een moment naar haar witte voorpootjes. "Hoe gaat het met je?" Haar blik werd weer opgetild naar Wolftail en ze haalde haar schouders wat op. "Wel oké, moet even wennen aan al die inspanning na zes Moons in een Nursery te hebben gelegen. Met jou?" Nu was het haar beurt om een beetje bezorgd te klinken, maar Wolf zag er niet slecht. Nee, hij was haar knappe kater [<3].

"Zolang zijn we niet uit elkaar geweest," Grijnsde de poes zoetjes, waardoor hij even gespeeld gekwetst wegkeek, om haar nadien terug dolgelukkig aan te kijken. "maar in die korte tijd heb ik je ook gemist." Glimlachte ze uiteindelijk toch, waardoor zijn eigen lach ook wat breder werd. "Wel oké, moet even wennen aan al die inspanning na zes Moons in een Nursery te hebben gelegen. Met jou?" Beantwoordde Shrewstar nadien de vraag hoe het nu met haar ging. Een opgeluchte zucht verliet zijn mond toen hij hoorde dat alles dus eigenlijk oké was. "Goed, goed. Nog steeds alle dagen die saaie warrior taken aan het doen." Grapte hij, waarna de kater terug wat serieuzer ging kijken. "Ik heb overlaatst Tallpaw nog gesproken," Begon hij, een nieuw onderwerp startende. "Alles gaat goed met hem, ook zijn trainingen verlopen soepel." Mauwde hij terwijl hij haar trots aankeek. Het was eens leuk om te horen dat het goed ging met hun kinderen, afgezien ze dat niet altijd konden zeggen vroeger.

"Goed, goed. Nog steeds alle dagen die saaie warrior taken aan het doen." Shrew grijnsde zoetjes en porde hem plaaglijk met haar witte voorpoot. "Het lijkt erop dat iemand zin heeft om de Elder's te ontdoen van teken, spannend genoeg voor deze dappere strijder?" Glimlachte ze en liet haar kopje tegen hem aan rusten, waardoor ze hem nog net kon aankijken. "Ik heb overlaatst Tallpaw nog gesproken," Ze spitste haar oortjes geïnteresseerd en keek hem zwijgend aan. "Alles gaat goed met hem, ook zijn trainingen verlopen soepel." Ah ja, de dappere Tallpaw. Wat hij wel niet allemaal had uitgespookt in die korte tijd. "Dat is mooi," Snorde ze zachtjes. "heb je nog iets gehoord van de rest? Afgezien van.. Lightningpaw." Ze liet haar oortjes wat zakken en richtte haar blik naar de grond.