Frozen Forest

Het sneeuw viel op een vrij snel tempo naar beneden. Zijn grijze vacht, was ondertussen dus ook al wit geworden van het sneeuw. Hij was er alleen op uit gegaan om te jagen, al begon het bijna hopeloos te lijken gezien het sneeuw dat naar beneden viel. Verder op zag hij dus wel een schim tussen het sneeuw door. Hij kon niet onderscheiden wat het was, dus besloot hij er op af te gaan. Naar mate hij dichter bij kwam kon hij zien dat het rood was, en net op het moment dat hij doorhad was het was... kwam het dier, een vos, op hém af.

Achter de vos kon hij nog een kleine beweging van een tak zien, als of de vos zelf beslopen werd. Maar hij gaf er verder geen aandacht aan, het kon net zo goed de wind zijn. De vos kwam dichter bij, weg rennen had geen zin meer, dus besloot hij dit zelf af te handelen met zijn klauwen. Hij maakte zich klaar. Maar net op dat moment sprong er een kat op de vos, zijn neus gaten vulde zich met die walgelijke rogue geur. Thrushdive zwaaide met zijn staart en besloot gebruik te maken van de situatie. Hij sprong op naar de kop van de vos en klauwde naar de ogen. Daarna sprong hij weer op zij. Het leek als of de vos zich overvallen voelde. Hij viel nog eens aan, dit keer naar de poten, waar hij naar hapte. Hij voelde de tanden van de vos rond zijn staart klemmen, en de vos zwaaide hem weg. Thrushdive lande gelukkig op alle vier zijn poten. Na nog een paar aanvallen zag de vos in dat die niet winnen ging en vluchtte hij.
Thrushdive wende zich tot de rogue. "Wat doe jij hier?" Vroeg hij, licht hijgend aan de poes. Thrushdive had drie wonden, één in zijn staart, één op zijn schouder, en hij had een licht geblesseerde poot.

Die grijns rond de lippen van de poes beviel hem voor geen meter. "Oh, een beetje rondlopen, vossen jagen," antwoordde de poes droogjes. "En, wat is jouw naam? Mijn naam is trouwens Aalyrah," miauwde de kattin. Thrushdive snoof. "Waarom zou ik een indringer als jou mijn naam geven?" Vroeg hij terwijl hij het waagde een stak dichter bij te zetten. Hij mocht er dan gehavend uit zien, veel was het niet. "Laat ik het je één keer duidelijk mogen maken," begon hij. "Dít hier is Shadowclan territorium, we hebben liever geen indringer, als jij, op ons territorium rond zwerven, en wij zijn dus ook bereid het hard handig op te lossen als er moeilijk gedaan word," vervolgde Thrushdive, zijn kop ophijsend om haar even goed aan te kunnen kijken. Hij voelde wel degelijk pijn, maar verzwakt was hij niet.