{~Nope~}

Verveeld lag Dawnkit wat in zijn nest te suffen, toen hij plots een Apprentice binnen zag komen. Hij kende hem niet, maar ergens kwam hij hem vaag bekend voor. Omdat de kitten toch zo verveeld was, liep hij naar de kater toe, en ging promt voor diens neus zitten. "Dawkit!" stelde hij zichzelf voor. "U?" uit verveling trippelde hij een rondje om de kater heen, en ging weer zitten.

+Eerste post voor Acepaw

De kater was gaan zitten, en stelde zich voor als Acepaw. De kitten knikte, en mompelde de katers naam een paar keer voor zich uit. "Ace .. Paw!" Dawnkit deed zijn best het hetzelfde uit te spreken als de ander. Het grijze hoopje vacht moest best wel omhoog kijken om Ace's gezicht te zien, en nukkig ging maar naast de kater zitten, zodat hij alleen wat schuin omhoog kijken moest. Hij was zo groot! Zou hij al bijna Warrior worden? Stiekem staarde hij wat met zijn ogen halfdicht naar Acepaw. "U groot!" mompelde hij. Dawn had gehoord dat u zeggen beleefd was, en deze kater was duidelijk meer als hem, dus .. "U Leader wordt?" Ontevreden en beschaamd over zijn zinsbouw keek hij op zijn pootjes neer.

Met een blije glimlch op zijn snuit omdat Acepaw was gaan liggen, knikte hij begrijpend op wat hij zei over Leader worden. De kitten's zelfvertrouwen was weer een beetje gegroeid nadat de kater hem spinnend had gecomplimenteerd op zijn naam uitspreken. "Leren. Veel leren. Ook veel leren, ik." Nu ging hij weg van de kater's zijkant, en ging voor de andere liggen, nu kon hij toch beter naar Ace kijken. Hij duwde even tegen de Apprentice's poot, en glimlachte scheefjes.

Meende de kater dat? "Leren, ik al kleuren ken, ik zien, ik leren spreken," somde hij op, niet zo soepel als hij gehoopt had. Apprentice, het leek nog ver weg. Wat maakte het ook uit, nu kon hij nog in de Nursery blijven, en de problemen nog niet kennen. Acepaw gaf hem een kleinde duw tegen zijn poot terug, zo zacht dat Dawn het amper voelde. Hij keek even vragend, maar besloot dat de kater hem gewoon geen pijn wou doen. Opnieuw gaf de kitten de Apprentice een duwtje, en hoopte dat die hem niet saai zou vinden, doordat hij in herhaling viel. "U mijn oom ken?" vroeg hij zacht, en hief zijn blauwe blik vragend op. Hij had nig niet vaak met zijn oom Tall gepraat, maar heeft wel samen de kitten van Fawnstep uit de wand van de Nursery gered. Slatekit. Nee, eigenlijk had Tallpaw het meeste gedaan, maar Dawn kon nu eenmaal niet meer doen.

Licht spinnend dam de kitten de complimenten in ontvangst, en keek trots de Apprentice aan. Toen een hoop pluis om hem landde, besloot de kitten gewoon totaal niet te bewegen. De pupillen van Dawnkit's ogen werden wél groot, maar hij bleef stokstijf liggen tot de pluis weg was. Toen hij merkte dat het enkel de katers staart geweest was, haalde hij opgelucht adem, en deed alsof hij niet bang geweest was. "Oom Tall!" zei hij, met opgewekte stem. Ohja, Ace moest nog een tik ofzo terug krijgen. Dawnkit sprong kort op, zette een pootje op de Apprentice's neus, en tikte diens oor aan. Daarna keerde hij weer en ging met een plagende gezichtsuitdrukking weer liggen.

Beste vrienden? Het woord vriend kende hij, dat was positief. Beste vrienden zou dus wel iets extra positief zijn! "Oki." piepte hij, en keek nog steeds blij. Als zijn oom vrienden was met deze kater, dan was het wel veilig, toch? Plus Ace deed niets gemeen, geen reden om bang te zijn. De kater voor Dawnkit lachtte, en zijn oor ging hangen. Zo, die lag om. Grijnzend keek hij toe, tot Acepaw hem ook een tik tegen zijn oor gaf, en uitdagend naar hem keek. Ohw, gingen ze het zo doen? Buiten de pluizige-staart-aanval, was de bruinige kat niet echt origineel in zijn tegenaanvallen. Dus besloot Dawnkit een aanval uit te stippelen die Ace onmogelijk terug kon doen. Zijn blauwe kijkers keken twijfelend naar de Apprentice, en wiebelde zijn hoofdje stil van links naar rechts, en weer van rechts naar links. Na dat een paar keer gedaan te hebben, bewoog hij lanzaam een pootje, wat hij terug introk. Daarna hees hij zichzelf op, en keek uitdagend terug. Dit kon zo fout gaan als de kater hem niet mocht. Snel en behendig schoot de kitten weg, klom op Ace's rug en porde langs achter tegen zijn andere oor. Daarna schoof hij weer van de rug af, en ging voor hem zitten, waarna hij zijn pootje een snelle lik gaf. Touché.