Are you okay?

Zodra ze die dag eindelijk rust had, besloot ze om Slatekit snel even een bezoekje te geven. De poes zag er alles behalve oké uit toen ze haar voor het laatst had achtergelaten bij haar moeder. En alhoewel ze Fawnstep vertrouwde, alsnog wou ze met haar eigen ogen zien hoe het er met de kitten aan toe ging.
Voorzichtige pootstappen leidde haar de weg richting de nursery, waar ze geluidloos haar kopje doorstak om meteen het grijze gestalte van Slatekit op te zoeken. En toen ze deze eenmaal vond trippelde ze er zachtjes naartoe. "Slate?" Vroeg ze voorzichtig, terwijl haar bezorgde groene blik over het gestalte van de poes gleed.

{Eerste post voor Slatekit!}

Toen de kitten iets onverstaanbaars mompelde gingen de oren van Littlestream wat hangen. Had ze iets verkeerds gedaan? Had ze de poes niet alleen mogen laten? Onrust begon een oorlog te voeren in haar maag en wat krampachtig keek ze naar de kitten die zich verder in het mos worstelde. Zou ze dan maar weggaan? Maar in plaats van dat te doen, kwam Littlestream juist wat dichter bij, om zich om de kitten krullen zodat er onmogelijk iets aan Slatekit kon gebeuren. De meeste katten waren toch weg, het enige wat nog te zien was in de Nursery waren enkele slapende kittens. "Het is oké, ik beloof je dat zoiets nooit meer zal gebeuren.." Miauwde ze zachtjes, waarna ze de kitten een tedere lik gunde.

Ze nam aan dat de verstarring die ze eerst voelde normaal was, aangezien ze ook niet had aangekondigd dat ze dichterbij zou komen. Maar zodra de kitten zachtjes begon te snikken, drukte de medicine cat haar neusje tegen de poes aan. "Het is allemaal oké, niemand kan je nu iets doen." Troostte ze de poes zachtjes, haar groene ogen sluitende en haar oortjes richting de kitten spitsende. "Sshh," Miauwde ze nogmaals, de kitten opnieuw een zachte lik over haar kopje gevende. Hoe kon dit allemaal zo snel zijn gebeurd? Gisteren was het nog de vrolijke Slatekit, en vandaag bleek er niks meer van die vrolijke poes over gebleven te zijn.. Dit was dus precies waarvoor ze gevreesd had..

Een frons kwam op haar gelaat te staan bij de woorden van Slatekit. "Jij kunt er niks aan doen. Iedereen is boos door emotie.. Ze waren bang je te verliezen." Legde ze simpel maar zeer zacht uit. Maar hierna voelde ze het trillen van de kitten erger worden. "Ooit op een dag zul je begrijpen dat juist de meest onschuldige katten het meeste pijn lijden.. Omdat ze niemand willen pijn doen, en dus zelf veel te verduren krijgen." Miauwde ze vervolgens, haar ogen nog steeds gesloten houdende. "En wees er maar zeker van dat als er ooit nog iemans is die je pijn doet, ze er niet van afkomen zonder een boze medicine cat!" Grapte ze zachtjes, in de hoop de kitten wat op te vrolijken.

De kitten gaf aan dat ze het niet wou, iemand pijn doen noch zelf pijn hebben. Littlestream begreep dit volkomen, maar om dat onderwerp achterwege te laten reageerde ze er niet op. Ze wou namelijk dat de kitten aan iets anders zou denken, zodat Slate zich misschien wat beter zou voelen. "Echt waar. En als je last hebt van gemene katten," Een kleine grijns kwam op haar gelaat te staan. "Zal ik ze een lesje over respect leren." Miauwde ze vervolgens, waarna ze de aanwezigheid van een andere kat voelde. Nieuwsgierig keek ze om, waardoor ze algauw het zwarte gestalte van haar zuster opmerkte. Zachtjes knikte de medicine cat nee, als teken dat de poes zich hier buiten moest houden. Ze wou op z'n minst de kitten eerst in slaap krigjen, zodat het arme ding tenminste al kon rusten. Hierna zou ze wel even met Fawnstep praten, want het was weer overduidelijk dat er met haar iets mis was.