Owh.

Een gap verliet zijn bek, maar daarna stond de jonge kitten op, en keek rond. Mama, check. Zussen en broers, check. Dawnkit porde Windkit, een spel wat ze eerder al gespeeld hebben, maar toen kon hij haar nog niet zien. "Opstaan!" piepte hij speels, en porde haar nog eens. "Wind, niet lui doen!" Daarna ging hij mokkerig weg, en keek over zijn schouder heen, maar iets naast Windkit trok zijn aandacht. Het rook apart, naar .. Naar buiten de Nursery. Was dat niet .. Een blad? Van een boom ofzo iets? Hij vloog erop af, en beet er in, waardoor dat ding in twee scheurde. Heh? Dawnkit sloeg er tegen, maar het bleef niet bij hem, het liep weg! Nog even keek hij naar zijn zus, zich afvragend of ze nu wakker werd of niet. Toen storte hij zich weer op het blad.

+Eerste post voor Windkit ;3

"Opstaan!" Opeens voelde ze een harde por. Wat slaperig knipperde Windkit en keek ze om zich heen. "Wind, niet lui doen!" Ze gaapte eventjes maar stond toen toch op. Ze rekte al haar poten uit en keek naar haar broertje. Ze huppelde-kroop naar hem toe. Hij was aan het spelen met iets vreemds, iets wat ze nog nooit had gezien. Ze hield haar kopje scheef en besprong hem.

Dawnkit begon te lachen toen Windkit op hem sprong, en snel draaide het katertje zich om, zodat de poes eraf gleed. Met een speelse mrauw en uitgestoken pootjes sprong hij op Windkit af, en greep naar haar oor, om daar zachtjes in te bijten. De grijze kitten nam het blad tussen zijn tanden, waarna hij het op WIndkit's gezicht legde. "Hehe."

De bruine tabby belandde op zijn rugje maar werd er snel weer afgegooid. Met een speelse grom sprong Dawnkit op haar af en beet hij zachtjes in haar oortje. Windkit stribbelde hevig tegen en duwde hem weg met haar bruine pootjes. Haar achterpoten duwde ze in zijn zachte buikje en Windkit achtervolgde zijn grijze staart. Uiteindelijk kreeg ze hem zelfs te pakken en zegevierend beet ze er zachtjes in, niet meer alert voor volgende "aanvallen".

Tanden omklemde zijn staart, en Dawnkit bleef rustig, alsof er niets gebeurd was. In zijn gedachten bereidde hij een nieuwe aanval voor. Hij draaide zich rustig om, en keek met een lieve 'hey zusje' glimlach naar Wind, één en al onschuld. Plots sprong hij naar haar poten toe, en schoof als het ware onder haar door, als een soort tackel. Wacht maar, Wind ging in het stof bijten!

+They're so cute x'D

Opeens werden haar pootjes onder haar uit geslagen, en de tabby kitten viel met haar neusje eerst op de grond. Het deed wel wat pijn, maar ze probeerde er geen aandacht op te richten. Lurking was sterk, Dawn was sterk, dus dan moest zei ook sterk zijn! Windkit krabbelde zo snel ze kon weer recht en glimlachte speels naar haar broertje. Zo snel ze kon sprintte ze op de grijze kitten af en probeerde zijn oortje te raken. zachtjes, zodat ze hem gene pijn deed, maar zeker hard genoeg om te kunnen voelen als ze hem raakte.