Starclan, please save me from the demon inside

Met haar ogen half dicht liep NightShadow geruisloos richting de Highstones. Haar zwarte vacht glom in het zonlicht dat er op brandde. De hitte was zeker het grootste nadeel van een zwarte vacht. Verder had het niet zo bijzonder veel nadelen. De kleur was vooral handig met het jagen 's nachts. Dan was het alleen op passen dat je niet te veel geluid maakte. Langzaam naderde ze de grote stenen. Ze leken groter en groter te worden elke stap die ze dichterbij zetten. Een paar vossenlengtes voor de ingang van de grond stopte ze en ging op de grond liggen. Hier sloot ze haar blauwe ogen. Dat deed ze niet zonder reden, ze was hier gekomen om tot Starclan te bidden. Te bidden dat Rachity ooit zou verdwijnen en niemand meer zou verwonden. Ze mocht misschien wel Rogue zijn, maar ze was een clancat. Nooit was ze gestopt met geloven in Starclan, zelfs niet toen ze de clan had verlaten. Achter haar hoorde ze iemand aankomen, maar aangezien ze midden in haar gebed was keek ze niet op of om.

{Eerste post voor Cyber}

Cyber sloop met opgezette haren naar voren, die rare zwarte rare poes zat voor de opening van een stomme grote grot te prevelen. Met een grom liep hij naar voren en kwam naast de poes te staan "Wat doe je?" zei hij brommend, hij begreep niets van deze rare poes! Met die dubbele ogen..

Achter haar hoorde NightShadow iets brommen. Dit negeerde ze echter en ging gewoon door met haar gebed. "Wat doe je?" Hoorde ze een vaag bekende stem grommen. Nu moest ze wel stoppen met haar gebed. Langzaam opende ze haar blauwe ogen en keek naar de kater die naast haar stond. Al snel herkende ze hem, haar oren bewogen zich vrijwel meteen naar achteren. Het was Cyber, met hem had ze al wel eerder problemen gehad. Nou ja zij? Rachity had problemen met hem gehad, ze kon hem net zo goed nu haar verontschuldigingen aanbieden. Rustig stond de zwarte kattin op en keek de Rogue aan. "Het spijt me van de vorige keer, het was niet mijn bedoeling om u of uw kitten lastig te vallen."

Cyber keek onzeker naar de poes, was dit een geintje ofzo? De vorige keer was ze niet zo "aardig" hoor. "Ach nee, was dat weer die groene-ogen-monster-ding van je de vorige keer?" bromde hij, hij snapte niet van die rare poes. Hoe heette ze ook alweer? NightShadow of Rachity, een van beide. "Wat deed je nu eigenlijk?" vroeg hij, deze keer meer nieuwsgierig dan slechtgezind. Cyber bevond zich namenlijk buiten zijn of haar territorium voor zover hij wist, geen reden om zijn territorium te verdedigen of een territorium te veroveren.

De verbaasde blik van de kater vertelde genoeg. Hij had haar nooit meegemaakt, alleen Rachity. "Ach nee, was dat weer die groene-ogen-monster-ding van je de vorige keer?" bromde hij daarom ook. "Ja," antwoordde NightShadow kalmpjes. "Wat deed je nu eigenlijk?" Vroeg de kater verder met deze keer een meer nieuwsgierige toon in zijn stem. NightShadow wist dat Cyber een Rogue was, en Rogues geloofde niet in Starclan. Cyber zou haar daar alleen maar gekker door vinden. "Snap jij toch niet," zei ze licht met haar kop schuddend. Haar stem klonk even rustig als daarnet, zich druk maken zou alleen maar problemen veroorzaken.

Cyber liet een ontevreden grom horen maar ging toch rustig liggen naast de poes, hij had geen reden haar aan te vallen. "Misschien wel" zei hij, nieuwsgierig en met de drang het te weten. Zijn witte klauwen kneedde in de harde grond.

De grom die van de kater kwam klonk niet al de vrolijk. Tot haar verbazing ging hij echter wel naast haar liggen. "Misschien wel," ze de zwartwitte kater. NightShadow zwaaide wat ongemakkelijk met haar staart. Ach wat zou er zo erg zijn als ze het gewoon aan hem vertelde. Op z'n ergste zou hij het alleen niet begrijpen waarschijnlijk. "Een gebed naar Starclan," legde de zwarte kattin het zo kort mogelijk uit.

OOC: Sorry voor de extreem late reactie, de eerste weken school waren druk...

"Starclan? Dat miezerige hoopje sterren?" zei Cyber met een grote onbegrijpenlijke grijns terwijl zijn zware stem licht grommend klonk. Zijn klauwen maakten kleine groefjes in de koude stenen ondergrond en zijn zwart-witte staart sloeg zachtjes heen en weer terwijl zijn kilgroene ogen staarden naar het zilveren gesteente, Starclan zal hem nooit helpen hoor! Stom stelletje kittenverhaaltjes..