Like nothing [Buzzard]

"Ja, ik heb gelijk" zei hij, ietsjes harder nu. Alsof hij het tegen een kitten had, maar al snel herstelde hij zich en keek neutraal naar de prachtige poes. "Ik hou je wond in het oog" zei hij, grappend. Met een geeuw stond hij op en wandelde om de poes tot de zwart-witte kater voor Buzzard stond. Zijn kilgroene ogen zochten de haren, hij wou weten of ze echt geen pijn had.

"Ik wil niet dat je doodgaat" verklaarde hij met een zoete ondertoon, er stond pijn in de ogen van de poes. Niet zo veel, maar genoeg om ham bezorgd om haar te maken. Dat serieuze ondertoontje bij Buzzards antwoord deed hem een wenkbrauw optrekken "Ga je nu kritiek geven miss perfect?" plaagde hij.

Cyber grijnsde en keek half gegeneerd naar de grond "Ik had beter moeten weten, na dat gedoe met die vos" mompelde hij, dit was geen poesje om zonder handschoenen aan te pakken! De zwart-witte kater liet een soort gegromde lach horen en stond met een kleine geeuw op, zijn scherpe nagels sleepten wat langs de koude grond en zijn zwart-witte staart stond fier in de lucht. Met een nadenkende blik in zijn kilgroene ogen slofte hij richting de witte hoop sneeuw, ronduit prachtig.

Cyber keek van zijn poten op naar de groene ogen van de prachtige poes en werd in beslag genomen door de heerlijk golvende vlammen van haar pels "Zou je wel willen hé poessie" mrauwde hij met speels tot spleetjes geknepen kilgroene ogen, zachtjes gaf de sterke zwart-witte Rogue de poes een por tegen haar poot. Zonder de wonde nog eens opnieuw te raken.

Sorry voor laatheid..

Cyber draaide grijnzend met zijn kilgroene ogen "Wat hebben die katten van tegenwoordig er toch mee om mij "oudje" te noemen?"  grapte hij terwijl hij Buzzard een nep-standje gaf en met een witte poot op haar rosse kopje sloeg. "Ik ben toch veel beter dan jouw!" zei hij waarna hij met een uitdagende glinstering in zijn ogen in jachthouding zakte en zijn klauwen al uitsloeg in het vooruitzicht van een hopelijk geslaagde jacht.

De zwart-witte kater zag de rosse poes met een flits wegschieten en rolde nog eens uitdrukkenlijk met zijn ogen waarna ook hij op zijn beurt een struik invloog en in jaaghouding zonk "Ik zie je zo terug bij de sneeuw honey! En probeer alle prooi tussen dit en de rechtlopershuizen niet te verjagen met je dik achterwerk!" riep hij plagend achterom naar de plaats waar de rosse poes zich ongeveer moest bevinden. De zoete geur van jong konijn vloog zijn rozige neusje binnen en zijn witte poten slopen muisstil naar het klein ding toe, Buzzard zal wel opkijken naar zo'n mals jong konijn dat er alles behalve mager uitzag! Idiale jachtplek hier, dat zou Cyber niet snel vergeten. Zijn zwarte oren waren gericht naar het konijn en zijn snorharen trilden al bij het vooruitzicht van de maaltijd. Zachtjes wiebelde de sterke kater met zijn sterke achterpoten en sprong op. Maar hij sloeg mis toen de Rogue verschoot bij het geluid van een verschoten kwetterende vogel die bang wegvloog. Het stel lange oren van het konijn draaiden zich geschrokken naar hem op en niet veel later was het konijn niet veel meer dan een wit puntje dat verdween uit zijn zicht, met een gefrustreerde mrauw dook Cyber tevergeefs achter het konijn aan. Zijn poten trabbelden van onbehagen en met een schriel muisje keerde hij terug naar de sneeuw plaats om het daar te begraven en dan verder te jagen met een hopelijk beter vooruitzicht.

Niet veel later kwam Cyber met nog een spreeuw en een dik muisje terug gewaggeld naar het sneeuw hoopje, zijn kilgroene ogen vielen al snel op de vurige pels van de poes "Al terug? Ik hoopte dat ik eerst was" mauwde hij met een grimasje terwijl de sterke kater zijn prooi liet vallen bij Buzzards prooi en het krakkemikkige muisje van daarnet opgraafde en erbij gooide. Met een plagende lach keek hij naar haar kraai, groot.. maar er zat nooit zoveel vlees bij die zwarte beesten aan de botten. "Ach, iedereen kan toch een slechte jacht hebben?" Zei hij met een lieve lik achter haar oren en wierp haar de dikke spreeuw toe "Voor jouw, als je wilt natuurlijk" zei de zwart-witte kater iets onzeker wegens je Buzz's reactie meestal niet goed kon inschatten als je haar iets gaf of haar zei dat ze hulp nodig had.

De rosse poes zag er nogal moe uit, oké eerlijk gezegd was het ook wel een vermoeiende dag geweest met veel rare wendingen. Even haalde de zwart-witte kater een geruststellende lik over haar rosse oortje waarna hij rechtstond en zelf een muis van het klein hoopje prooi. Het muisje stelde niet veel voor, maar zou zijn honger wel stillen.  In enkele happen was het prooigedierte al weer op en liet Cyber zich ook met een zachte zucht neerzakken, zijn poten stak hij ver onder zijn warme pels en tevreden trok de sterke kater met zijn oren. "Ik geloof je" mauwde hij enkel terug als antwoord.

Cyber volgde nauwlettend de mooie, jonge poes toen deze na een lik op zijn wang opstond. Zijn ogen stonden zacht en ook zijn staart stond dik van genegenheid. Maar snel herstelde de sterke kater zich en stond recht "Waar ga je heen prinses?" vroeg hij nieuwsgierig met zijn struise zwart-witte kop schuingetrokken.

Cyber keek raar naar Buzzard, deed ze nu nep of overbezorgd of was ze nu echt.. Met een zucht liep hij wat dichter naar haar toe en ging naast haar zitten met knipperende kilgroene ogen, om zijn lippen verscheen een geniepig geamusseerd grijnsje. Gewoon om te laten zien dat hij nog steeds die oude zelf was die ze had leren kennen met het vossenaccident, gewoon kil en zoals Cyber hoorde te zijn. Zachtjes en voorzichtig gaf de sterke kater de jonge poes al grijnzend een kopje, Toen hij haar lijfje aanraakte met zijn kop voelde hij gebonk. Bezorgd stond hij recht met kwaad opgezetten haren, zijn kilgroene ogen gleden bezorgd naar haar wond, en ja hoor het bonzde als de hel. "Als het bonst is het ontstoken of gaat het wellicht ontsteken! Moet ik wachten tot je straks in elkaar zakt en voor men poten ligt te sterven?!" siste hij met wild heen en weer zwaaiende staart, als het zo doorging lach de poes straks kermend op de grond te sterfen. Ze mocht het hem wel eens vertellen dat ze pijn leed! Maar met beschamende zwarte oren in zijn nek ging de kater met nog dikke staart en vacht naast de poes zitten en drukte zich tegen haar aan "Sorry voor mijn uitbarsting.. kan ik iets voor je doen?" hij mocht het dan wel vragen, hij zou haar toch wel op elke mogenlijke manier helpen om te zorgen dat ze niet stierf.