I'm watching you. [&TALLPAW]

Het was lang geleden dat hij nog eens een tripje had gemaakt naar zijn minst gehate Clan. ShadowClan. Omdat de katten daar duister en geen goedzakken waren, was ShadowClan de laatste in het lijstje van Clans die hij vreselijk vond. Als eerste in het lijstje stond die vreselijke ThunderClan. Dan als tweede kwam RiverClan en als derde kwam WindClan. De WindClan stond als derde omdat het prooi daar wel makkelijk te stelen was en omdat het genoeg was om heel je maag mee te vullen. In ThunderClan waren ze veel te lief voor elkaar en RiverClan had van die vreselijke rivieren waar je, als je niet uitkeek, gemakkelijk in kon vallen en met de stroming meegesleurd kon worden. En als hij ergens niet van hield, was het als zijn pels nat werd. Maar goed. ShadowClan was ideaal om even rond te gaan hangen. Hij wilde wel eens weten wat hij daar allemaal kon uitsteken. Misschien kon hij wat prooi stelen daar. Het betekende niet omdat hij van BloodClan was dat hij zich aan een bepaalde code moest houden of zo. Hij trok zich niks aan van zijn eigen katten, waarom zou hij zich dan iets aantrekken van de Code? Trouwens, hij herinnerde zich niet één kat in zijn territorium die zich er echt aan hield. Het enige waar de jonge kater zich wel wat van aantrok was van zijn leidster. Hij was wel benieuwd of hij ooit een leerling toegewezen zou kregen. Dan zou hij die ook zo slecht mogelijk opleiden. Misschien wel hier en daar een moord laten plegen, wie weet. Met gemak sprong de kater in de oude eik die verbrand was. Hij werd niet goed beschut, maar dat maakte hem niks uit. Zijn ogen bleven rusten op een kat die een beetje verderop naderde. Grijnzend sprong hij uit de boom en landde met een klap op de grond. 'Wat zijn we aan het doen? Aan het trainen?' vroeg hij vals grijnzend aan de kat.

Het was niet dat hij moe was, eerder uitgeblust, de kater had niets te doen, en was daardoor enorm verveeld. Daarom dwaalde hij rond, zijn sluipen was door de nood om niet gezien te worden, net zo goed als dat van een ervaren warrior, maar zijn denken nog zo kinds. Hij bleef maar zoeken naar iets te doen, het was een jonge kater, stilzitten kon hij gewoon niet. Zo was hij niet ingesteld, zo was hij niet. De regel die er was voor het sluipen paste hij toe, maar ook dat was saai. Al was het allesbehalve overbodig. Doordat hij wist wat er in zijn omgeving speelde kon hij verveeld gapen toen er een kat voor hem opdook. Anders was hij zeker geschrokken. "Was het maar zo," Mauwde hij verveeld, waarna de kater zich wakker schudde, groot maakte, en gromde. "Nu weg,"

#Awesome:

Claw keek een tikkeltje verbaasd toen hij zag hoe rustig de kater reageerde. Veel beter had hij niet kunnen verwachten. De kater leek niet geïntimideerd door hem te zien, iets wat Claw wel verwonderde. Hij vond het altijd net iets meer amuserend als katten doodsbang voor hem waren, of dat ze hem eerst uitdaagden en dan bang voor hem zouden worden. Deze kater was echter geen van dat allen en Claw keek hem even aan. 'Eens even denken,' deed hij gespeeld op de dreiging van de kater. 'Nee,' zei hij daarna doodleuk, waarna hij zichzelf begon te wassen. Zijn ogen bleven hangen op de kater. God, wat haatte hij die Clans hier. Met hun regeltjes en hun gedoe. Het eerste wat hij zijn leerling, als hij er een kreeg, zou leren, was dat hij de Clans moest haten én dat hij elke zwakke kat moest vermoorden die hij tegenkwam. 'Waar is je mentor?' vroeg Claw. 'Mag je wel alleen uit het kamp? Dadelijk komen boze katten je halen. Je weet maar nooit, tegenwoordig is het nergens veilig meer.' Hij grinnikte even, maar zijn blik bleef kil gericht naar de kater.

De ander leek even van zijn stuk gebracht, maar heel zeker wist Tall het niet want het was ook zo weer over. Een antwoord wat hij al verwacht had kwam uit de mond van de ander, en even was het stil. De apprentice keek nog steeds naar de indringer, maar handelde niet. Ook dacht hij niet echt na over wat te doen, want hij wist al wat te doen. Hij wachtte gewoon tot de ander had gezegd wat hij overduidelijk wilde zeggen. Hij wachtte tot het over was, en hij wachtte tot er weer een stilte was. Toen dacht hij even na over de woorden. De kater was niet bang voor de ander, hij was roekeloos geworden, overal zocht hij een kans zijn loyaliteit te bewijzen. "Mwah," Was alles wat hij zei, en negeerde de rest. "Nu weg,"

#Awesome:

Claw trok geërgerd een wenkbrauw op toen de kater weer reageerde met hetzelfde woordje. Het was niet echt wat hij van de kater verwacht had. Hij zou denken dat een kat in een Clan toch meer zou doen om zijn Clan te beschermen, toch? Dacht deze kater nu werkelijk dat hij weg zou gaan omdat hij dat zo vriendelijk vroeg? Claw grijnsde vals. 'Ik had eigenlijk wel meer verwacht van ShadowClan,' zei hij spottend. Hij wierp een minachtende blik op de kater. 'Maar goed, als jij zo graag wilt dat ik hier weg ga...' Hij wierp een blik op het territorium van de ShadowClan en opende zijn bek. Hmm. Prooi. Net wat hij nodig had. 'Dan ga ik hier nog wat verder in het territorium rondneuzen en laat ik je wel met rust,' grijnsde hij vals, waarna hij zijn weg begon te maken naar de dikke muis die zich voor hem bevond. Hij lette niet meer op de kater en ging in jachthouding. Die ShadowClan-cat moest het zelf weten als hij zich niks meer zou aantrekken van Claw, Claw zou zich namelijk zelf wel weten te vermaken. Hij sloop ietsje dichterbij en maakte aanstalten om te gaan springen. Hij was klaar om het leven van het muisje te beëindigen.

De kater was snel, en dus had de rogue nooit, naar zijn idee, een kans gehad om serieus de muis te pakken. Tall zou het niet laten gebeuren, en was ook niet van plan om de ander dat te laten denken. Natuurlijk dacht diegene dat nu wel, kleine mislukking in het plan. Maar de apprentice was hem voor wat betreft de muis, hij sprong naar voren, maar dook niet op de prooi. In plaats daarvan greep hij de uitgestrekte poten van de ander beet, zette zich nog eens af met zijn achterpoten zodat hij, terwijl hij de poten vast had, over hem heen sprong. Hopelijk deed het pijn, de uitvoering was in ieder geval goed gegaan.

#Awesome:

Nog voor hij de muis kon vangen, gebeurde hem iets vervelends. Een pijnlijke steek ging door zijn achterpoten en Claw rolde om terwijl de kater over hem heen sprong. 'Wel wel,' spuugde hij, terwijl hij overeind kwam, 'hij geeft eindelijk notitie dat hij nog leeft.' Claw liet niet merken dat de actie van de kater hem behoorlijk pijn had gedaan en gaf even gauw een lik over zijn borst, waarna zijn vacht weer ging liggen. 'Ik dacht dat het nog eeuwen ging duren voordat ik je aandacht uiteindelijk had.' Hij keek een beetje dramatisch naar de plek waar de muis net nog stond, maar deze was dankzij de actie natuurlijk weg. Tja. De ShadowClan-cat had zelf zijn eigen prooi verspeeld. Hij had Claw toch ook gewoon de prooi kunnen laten vangen en hem dan pas kunnen vloeren? Clan-cats, hij zou ze nooit begrijpen. Maar hier ging de kater wel voor boeten. Zonder waarschuwing zette Claw zich af met zijn achterpoten tegen de bebladerde grond en klapte zijn klauwen uit terwijl hij de ShadowClan-cat naderde. In zijn ogen lag een valse glans, de glans die zei dat hij klaar was om de kater eens flink te verwonden.

Yep, dat lukte wel naar zijn idee, en dat hielp het zelfvertrouwen van de kater. Want de ander zag er uiterst angstaanjagend uit toen hij zo boos deed. Op enig woorden die gezegd werden reageerde Tall niet, hij was geconcentreerd, afleiding kon dood betekenen in dit soort situaties. Net optijd wist hij ietsjes terug te springen toen de ander naar hem toe kwam, maar nog wisten de klauwen hem te vinden. Boven zijn oog zat een snee, en bloed lekte naar zijn oog. "Flikker op," Siste hij kwaad, gefrustreerd door de pijn en het feit dat hij geraakt was. Dit mocht niet. Vandaar de tegenaanval. Hij vloog op de ander af, naar zijn poten, en toen naar zijn neus, de neus was een gevoelig punt.

#Awesome:

Claw bewoog geamuseerd op en neer met zijn oortjes. 'Nee,' zei hij doodleuk, maar lang tijd om leuk te reageren had hij niet, want de kater kwam alweer naar hem toe. De aanval, die duidelijk gericht was op zijn poten, kon hij nog ontwijken door achteruit te springen, maar de klap tegen zijn neus kwam wel hard aan. Claw voelde aan het prikkende gevoel aan zijn neus dat daar nu een snee zat. Niet veel later voelde hij bloed naar beneden druppen en hij siste geërgerd. 'En nu ga ik al zeker niet meer weg,' siste hij nijdig, waarna hij naar de kater keek en zijn tanden woedend ontblootte. Zijn grote klauw aan zijn rechtse poot kwam uitdagend tevoorschijn en met een kreet kwam Claw naar voren, waarna hij zich verhief op zijn achterpoten om vervolgens zijn beide nagels over de kop van de kater te halen. Of tenminste, daar deed hij een poging voor.

Hij raakte iets, en genoot even van de triomf, maar moest toen eng snel wegduiken voor enorme klauwen die op hem af kwamen. Doordat de kater wegdook werd alleen zijn rechteroor geraakt, maar dat maakte hem wel uiterst kwaad. Het deed pijn, en hij hield nu eenmaal van goede looks. "Al moet ik je hier in duizend verschillende stukjes van weg gooien, flikker op," Mauwde hij verbeten, en sprong toen naar de achterpoten, om dat als schijnbeweging te gebruiken en ondertussen zijn klauwen over de rug van de kater te laten vliegen, zoveel mogelijk halen, dan wegspringen, en dan opnieuw.

#Awesome:

Het was niet veel, maar het was genoeg om Claw enige voldoening te bezorgen toen hij zag dat zijn aanval wel degelijk effect had op de jonge kater die zich nu achter hem bevond. Hij had overduidelijk iets geraakt en dat liet de kater duidelijk weten door woedende woorden tegen hem te spreken, woorden die Claw eigenlijk niet zo zeer intimideerden als dat waarschijnlijk de bedoeling zou moeten zijn. Hij was niet bang voor ThunderClan, voor WindClan, voor RiverClan en al zeker niet voor ShadowClan, ook al stond ShadowClan als eerste op zijn lijstje van meest gewaardeerde Clans. Claw vond de haat die zich in menig harten van katten van de ShadowClan bevond erg aanlokkelijk, vandaar dat hij zich meestal in de buurt van de ShadowClan begaf. Ook nu vond hij het weer prachtig om te zien hoe de kater zich op Claw wilde afreageren door een poging te doen om hem aan te vallen. Het was gewoon vermakelijk hoe... een sissend geluid ontsnapte Claw toen hij plotseling klauwen over zijn rug voelde. 'Misbaksel!' bracht Claw nijdig uit, waarna hij wegsprong om een nieuwe aanval te voorkomen en draaide zich in zijn sprong om, waarna hij niet al te zacht landde en ontblootte zijn tanden uitdagend. Hij begaf zijn klauw met een harde klap op de grond zodat er bladeren opwaaiden - voornamelijk om de ShadowClan-kater te verwarren - en sprong toen door de bladeren heen naar de kater met uitgestrekte klauwen, klaar zijnd om schade toe te dienen.

Hij raakte doel, en tevreden trok hij zich wat terug, maar was verward door de bladeren. Zijn reflexen waren minder snel daardoor, en dus raakte een van de poten hem in zijn achterpoot toen hij wegsprong een boom in. Zijn vacht blendde in, en even was hij haast niet zichtbaar, toen sprong hij van boven naar de ander, en probeerde hem waar mogelijk te raken met zijn klauwen. Daarna sprong hij weer in de verdedigende houding, een dikke staart maar platte vacht. Hoofd erbij houden.

#Awesome:

Lichtelijk geïrriteerd draaide Claw zijn kopje met een ruk naar rechts. Dankzij zijn eigen actie had hij nu niet bepaald gezien waar die irritante kater naartoe was gegaan, maar hij nam aan dat deze was verdwenen in de boom die zich niet ver van hem bevond. Hij grijnsde triomfantelijk toen hij vacht aan zijn nagels zag. Hij had de jonge kater dus wel degelijk geraakt. Mooi zo. Dat zou hem leren om amok te maken wanneer hij, zo ongeveer de sterkste BloodClan-cat die er was, prooi wilde vangen. Claw was zo bezig met zichzelf te bewonderen dat hij de kater niet hoorde en blies van woede toen hij plotseling klauwen in zijn vacht voelde. Hij haalde opnieuw uit, maar de kater was al in een verdedigende houding gesprongen, waardoor de jonge BloodClan-kater miste. Claw schudde geërgerd met zijn kopje heen en weer en gromde toen zachtjes. 'Ik moet toegeven dat je niet slecht kunt vechten,' zei hij. 'Dus die Clans leiden uiteindelijk toch nog wel enkele waardige katten op.' Hij grijnsde. 'Je hebt hier en daar nog wel wat verbeteringen nodig, maar ik denk dat je het wel zou kunnen redden in de BloodClan.' Claw grijnsde vals omdat hij wist hoe erg Clankatten gesteld waren op hun afkomst. Hij wist dat hij de kater alleen maar woedend maakte met zijn opmerkingen, maar dat was ook juist zijn bedoeling. Woede maakte soms blind en blindheid kon je fataal worden in een gevecht.

OOC: Mooie nieuwe ava! (:

Tall raakte hem, en sprong toen zo weg dat de ander miste. Het was een vurig gevecht, en dat was misschien ook wel weer eens goed. Lange tijd sinds hij een degelijk had kunnen vechten. Op zich goed, maar zo nu en dan moest het er toch eens uit. Vandaar ook dat hij serieus moest glimlachen om de opmerking die hij kreeg. "Thanks," Mauwde hij, "Jouw skills mogen er ook wel wezen," Nee, het maakte hem niet boos aangezien hij nou juist de kater was die wist hoe goed hij was, en echt van complimentjes hield. Alles werd door hem opgevat als compliment als het kon. Dat maakte dat hij haast altijd zo vrolijk was.

- Thanx

#Awesome:

Claw grijnsde. Hij had ook niet verwacht dat de ShadowClan-cat zou reageren op zijn verzoek. Natuurlijk zou een Clan-cat zijn eigen Clan niet verlaten voor een andere. Het zou wel jammer zijn, want de kater kon écht goed vechten. Hij was misschien dan nog wel een Apprentice, maar hij had zijn waardigheid al wel getoond aan Claw. 'Weet ik,' antwoordde Claw grijnzend op de woorden van de kater. Hij wist dat hij goed kon vechten. 'Nu we even opgehouden zijn met vechten,' sprak hij doodleuk, 'wat is je naam?' Alsof ze op een gezellig theekransje zaten ging hij zitten en begon op zijn gemak zijnd zijn wonden te wassen. Ook al wist hij dat hij de kater er niet mee zou intimideren, toch stak Claw zijn klauw naar waar hij vernoemd was uit en begon deze uitgebreid te wassen terwijl zijn groengele ogen letten op de kater. Je kon een Clan-cat - en al zeker niet van ShadowClan - nooit vertrouwen. Wie weet wat de kater stiekem zou doen terwijl hij hier zat.

Tall grinnikte om het antwoord, en ging ook zitten. De ander kon goed vechten, en aangezien hij degene was die als eerste ging zitten, kon het geen kwaad om even pauze te nemen. Voorzichtig begon hij ook zijn wonden te likken, maar lette ondertussen goed op de ander, je wist het maar nooit met die Bloodclanners. "Chillpaw," Mauwde hij, toen gevraagd werd hoe hij heette, en aan zijn toon te horen was het wel duidelijk dat hij dus niet zo heette. "En jij?"

#Awesome:

Claw grinnikte toen hij het antwoord van de kater hoorde. Chillpaw. Ja ja. Liegen kon de kater blijkbaar dus niet. Of hij deed alsof, dat kon ook nog altijd. Met die ShadowClan-cats wist je het eigenlijk maar nooit, wel dan? 'Beauty,' antwoordde hij al even sarcastisch op de vraag van de zogenaamde Chillpaw. Als zijn ouders hem de naam Beauty hadden gegeven, had hij waarschijnlijk al zelfmoord gepleegd door in de rivier van de RiverClan-cats te springen. 'Je hebt nog een kans om je echte naam te vertellen,' sprak hij met een vals glimlachje, maar aan zijn toon was te merken dat hij wel degelijk antwoord wilde hebben. Als de kater nog een keer zou weigeren, zou hij hun pauze moeten onderbreken. Helaas, maar Claw was hier niet voor een gezellig theegesprekje. Misschien zou hij zijn naam ook wel vertellen. En een demonstratie geven. Ja, dat idee stond hem wel aan, bedacht hij zich grijnzend.

Tall was niet verbaasd over de reactie, normaal was hij een meester vervalser, dief en leugenaar. Maar het was lang geleden dat hij het had moeten doen en het gevecht hielp niet echt mee. Daarom zuchtte hij eens, glimlachte een scheve glimlach, en schudde toen zijn hoofd. "Wat zou je ermee doen Beauty?" Hij sprak de naam sarcastisch uit, ja, sure, als de ander beauty was was hij awesome. Edit, laat maar, dat was hij toch al.

#Awesome:

Het leek er totaal niet op dat de kater hem geloofde. Wel, Claw geloofde de kater ook niet. Natuurlijk, als ze hem Handsome hadden genoemd, dan had hij wel ere gedaan aan die naam. Beauty was meer een naam die je aan een vieze Kittypet zou geven of aan een poes die vol van zichzelf was. Het was in elk geval een poezennaam en Claw zou zelfmoord plegen als hij zou geheten had. Hij wierp een blik op de kater en rolde met zijn ogen. 'Ik ga je aangeven bij mijn Clanleider en zorg dat ze een patrouille stuurt om je te vermoorden, nu goed?' vroeg hij sarcastisch. 'Anyway,' ging hij doodleuk verder, 'mijn naam is Claw.' Hij hoefde waarschijnlijk niet te demonstreren hoe hij aan die naam kwam aangezien de kater het de hele tijd had kunnen zien en voelen tijdens het gevecht.

Tall wachtte geduldig op het antwoord, en een speelse blik kwam in zijn ogen toen hij het hoorde. Alsof hij de ander haast zou uitdagen het te doen. Gelukkig wist de kater wel beter, en bleef dus stil tot Claw, zo heette hij dus, uitgepraat was. "Geweldig," Mauwde hij, al klonk het eerder alsof hij zometeen in slaap viel. Niet zijn fout, gevechten waren interessant, maar overgaan naar gesprek na een gevecht was altijd even wennen. "Wat doe je hier?"

#Awesome: