Go with the flow and just give in {Windkit}

Hij keek met achterdochtige ogen naar een paar spellende kits. Zijn gedachten waren moe, zijn poten waren zwaar. Hij wilde niet spelen, hij wilde niet denken, hij wilde vandaag gewoon niks. Hij wilde vandaag gewoon even niks doen en even gewoon meegaan in het rustige leven van de clan. Maar daar snapte hij niks van, dus dat was een probleem voor Lurking. Bij alles moest hij nadenken, want niks leken zijn gedachten direct te begrijpen... Of ze wilden het wel begrijpen, maar ze begrepen het niet zoals de rest... dat was al meerdere keren bewezen. Hij zuchtte zachtjes en liet zijn kop langzaam op zijn pootjes vallen. Zijn oogleden ging wat over zijn ogen heen, hij zag er moe uit.

{SPT}

Vrolijk huppelde de jonge kitten op en neer. Ze zat barstensvol energie, wou iets doén! Maar niemand leek dat door te hebben. Uiteindelijk keerde ze dan maar terug naar de nursery, maar haar oog viel op de zwart-witte gestalte van Lurkingkit. Vrolijk rende ze op hem af. "Lurking!" Haar hoge stemmetje klonk vrolijk en opgewonden en haar oogjes glunderden. "Zullen we iets leuks doen?"

Het geroffel van poten hoorde hij wel, maar hij keek niet op. "Lurking!" Hij plooide zijn oren naar achter en kneep zijn ogen dicht. Nee, niet vandaag. "Zullen we iets leuks doen?" De gevlekte kit legde langzaam zijn pootjes op zijn snuitje en zorgde er zo voor dat ook zijn oogjes waren bedekt. "Nee," zei hij op een zwakke, brommerige toon.

Lurkingkit leek niet enthousiast. "Nee", antwoordde hij. Windkit haalde haar schouders op, niet van haar stuk gebracht. "Oké dan.", glimlachte ze, nadenkend. Met haar linkervoorpootje tikte ze op de vloer. "hmm..." Opeens kreeg ze een idee. Haar ogen glansden als ze weer naar Lurkingkit keek. Hij had zijn groene oogjes bedekt met zijn zwart-witte pootjes, dus hij zou haar niet zien glimlachen. "Zullen we dan iets minder leuks doen?"

"Oké dan." zei ze met een glimlach en Lurk klemde even zijn kiezen op elkaar. Waarom ging ze gewoon niet weg? Hij wilde niks doen vandaag... Ugh. Het getik van haar pootje die daar achter volgde, irriteerde hem ook wat, maar hij hield zich in. "hmm..." Lurk keek op en keek recht in de glanzende ogen van zijn zusje. Zijn oogleden lagen ietwat over zijn ogen heen waardoor zijn achterdochtige blik nog ongeïnteresseerder werd. "Zullen we dan iets minder leuks doen?" De kit rolde op zijn zij zodat zijn rug nu naar haar toegericht was. "Nee," zei hij op dezelfde bromtoon, maar deze keer krachtiger dan eerst zodat het deze keer wel tot haar zou doordringen.

"Nee", antwoordde Lurking weer. Windkit fronste en bekeek haar zwart-witte broertje. Haar enthousiasme was nog niet weg, al minderde hij. "Okay", antwoorde ze met haar piepstemmetje. "Wat wil je dan doen?"

Hij zag hoe ze fronste en hij zuchtte enkel. Hij had er geen zin, geen zin om mee te werken. Dat moest zij van alle katten uit de wereld best weten. Ze kende hem het best en wist hoe ze het best met hem moest omgaan. Misschien was het ook daarom dat hij Wind zo graag mocht. "Okay" zei ze. "Wat wil je dan doen?" De gevlekte kit haalde zijn schouders op. dat wist hij niet.