Counting the days {Open}

Met kleine pasjes liep de zwarte kattin naar buiten, gewoon om even een luchtje te kunnen scheppen. Haar leven was drastisch veranderd nadat ze Queen was geworden, maar het had haar wel vier prachtige dochters geschonken, alhoewel die er misschien anders over dachten, die vier dochters waren het mooiste wat StarClan haar ooit had geschonken. Liefde had ze nooit gekend, en als ze het al had gekend dan was het nooit echt wat geworden. Eigenlijk had de nog jonge poes de hoop op een echte liefde al opgegeven, en ze moest boffen dat StarClan een van haar grootste dromen waar had gemaakt: moeder worden. Fawnstep glimlachte in haarzelf en zette zich neer op het groene Greenleaf gras. Binnenkort zouden de kittens apprentices gaan worden, en dan zou ze weer in de Warrior Den slapen. Best vreemd, na al die moons haar vertrouwde nest in de nursery.

De poes genoot van het zachte morgenzonnetje die haar zwarte vacht verwarmde. Dat was wel fijn na al die moons in de kou gezeten te hebben, eindelijk werd het Greenleaf. ‘Hey Fawnstep’ klonk een stem toen plots. Het was Acepaw, en die had zojuist een muis voor haar neergelegd. "Bedankt Acepaw," snorde de poes vrolijk en keek naar de kater. "Hoe gaat het met je trainingen?" vroeg ze toen met gemeende belangstelling en nam een klein hapje van haar muisje, die bleek erg vers te zijn, misschien bij de dageraad patrouille gevangen.

Ace bekeek de zwarte queen nogmaals nu hij eenmaal voor haar zat. Ze had een mooie zwarte pels en blauwe ogen. Alles bij haar leek mooi eenvoudig dezelfde kleur te hebben zonder oneffenheden. De zijne had plukken lichtere vacht bij zijn buik en donkere stippen en strepen in een tabby patroon. Ook zijn pels danste alle kanten op. Het deerde hem zichtbaar niet. "Bedankt Acepaw," sprak de kattin. Hij greens zijn eigen spottende grijns, al was het te zien dat het niet zo bedoelt was, het was gewoon de manier hoe Ace lachte. "Hoe gaat het met je trainingen?" Ineens sprong er een vonk van interesse in zijn ogen, hij hielt van dit onderwerp, van trainen en hetgeen wat hij al kon of nog moest leren. ‘Het gaat heel goed alleen in het vechten moet ik nog training krijgen.’ zei hij vol enthousiasme. Ineens kwam er een grijze kitten aangelopen. Nou ja, het kittenlijke uiterlijk had ze niet meer. Ze zou vast zo apprentice worden. Niet dat het Ace deerde, die vond alles was kleiner was dan hem eerder een kitten. En hij was zeker groot. "Hey mam, hey.." Er kwam even een pauze, ook Ace probeerde even te schatten wie het nou was. ‘Acepaw’ hielp hij haar met de naam. Zelf keek hij nog moeilijk, ineens schoot het hem te binnen. Zonder erbij na te denken sprak hij zijn gedachten uit; ‘Jij was toen de kitten die dacht dat Running een queen was.’ Weer keek hij was nadenkend. ‘Hailkit toch?’ Hij schudde zijn kop. ‘Wil je trouwens ook wat?’ hij knikte naar zijn muis. Eten was belangrijk en Hailkit moest nog duidelijk groeien.