We'll fight for what is ours {RC-TC fight}

Klauw aan klauw stonden Wolfgaze en de Thunderclan poes. Spetters bloed kwamen op de stoffige grond en baande zich een weg in de kieren van de rotsen. De vlijmscherpe nagels van Wolfgaze waren in zijn vijand gehaakt. De plukken vacht bleven vast zitten aan zijn poten van het kleverige bloed.  De Thunderclan poes greep naar haar tegenstander en probeerde hem in bedwang te houden. Wolfgaze was dichtbij haar kop en ontblootte zijn witte tanden. De grote hoektanden kwamen onder zijn bruinige vacht vandaan, en maakte een fijn snoetje in een monsterlijke gedaante. Van diep onderin zijn buik werd lucht naar boven geperst en maakte bij zijn stembanden een diep gegrom. Een kreet onderbrak de concentratie van Wolf. Het was een schreeuw van gevaar. Elke kat die een seconde eerder nog diep in zijn gevecht was gewikkeld, verloor zijn aandacht en keek naar de punt van de rots waar nog de glimp van Snowkiller en Firestar te zien was. De twee doken op elkaar in de afgrond van de Sunningrocks. Bluepaw bleef alleen achter op de rots. Het water stortte met bakken uit de hemel en maakte de Sunningrocks spek glad. Met een flits van een beweging was het hele slagveld gestopt. Niemand vechtte meer en niemand zei meer wat. Alleen het wanhopig geschreeuw van sommige katten was nog te horen. Wolfgaze liet de Thunderclan poes met rust die daarbij ook geen aandacht meer had voor hem. Met stille passen liep Wolfgaze naar de rand van de rots en keek naar de plek waar Firestar en Snowkiller ongeveer beland moesten zijn. Wolfgaze zag eerst het beweeg loze lichaam van Firestar liggen. Silverfang en een paar onbekende katten voor Wolfgaze, waren al rond de vuurrode kater verzameld. Op de manier van bewegen en van de gezichten kon Wolf al zien dat het niet goed was. Zijn ogen dwaalde af in de stroming van de rivier. Snowkiller was immers een prima zwemmer en kon zich wel redden als hij in het water was beland. Wolfgaze’s ogen gleden over de oever en stopte bij het zien van een zwart witte vacht. Silvercloud stond in de modderige oever en sleepte een bewusteloze Snowkiller de kant op. Wolfgaze keek weer terug naar de Thunderclan Leader en zag het bloed op de kant meegesleurd worden in de stroming van de rivier. Iets in Wolfgaze zei dat hij Firestar nooit meer levend terug zou zien. De Thunderclanners waren verslagen. Ze droegen de doorbloedde Leader mee en keerden terug naar waar ze vandaan kwamen. Ze gingen niet alleen terug met een verslagen gevoel, maar ook nog zonder Leader. ''Het is voorbij.'' Mompelde Wolfgaze. Hij keek naar zijn poten en zag de bebloede plukken vacht nog tussen zijn klauwen zitten.

Words: 446

De zilvere warrior hield haar blik even op Snow gericht, om Lynx niet te hoeven aankijken. Ze voelde zijn ogen bijna branden in haar rug. Misschien was het omdat ze nu zelf apprentices had, dat ze veranderd was, of gewoon omdat de tijd aan haar voorbij ging. De reden was niet echt duidelijk en ergens dacht ze wel dat Lynxfang zich ook afvroeg waarom haar karakter plots een halve wending had genomen. Even fronste ze haar gezicht bij het horen van zijn laatste woorden. Zijn fout? Hij kon niet de oorzaak zijn van de dood van Firestar, of had hij het juist over iets helemaal anders? Silvercloud draaide zich nog snel zijdelings om naar Lynx toen hij richting hun deputy liep. Een onbehagelijk gevoel liep langs haar rug, waardoor ze zich al snel weer omdraaide naar Snowkiller. Ze zou niet veel tijd meer verspillen. Deze kater had verzorging nodig, en Silver ook. De wonde op haar wang was niet erg, maar haar achterpoot had nood aan een beetje rust en verzorging. De warrior zette haar tanden stevig in het nekvel van de kater en sleept hem verder weg, weg van de oever, weg van het gejammer van Thunderclan.

Tag: Lynx, Snowkiller

Wolfgaze staarde naar het levenloze lichaam van de Thunderclan Leader. Pootstappen deden hem wakker schudde. "Wolfgaze" Wolfgaze draaide zich om en zag Lynxfang achter hem staan. Hij was nog gewond van het vechten. Zijn blik ontmoette die van Wolfgaze. ''Het is over, we hebben gewonnen" Bevestigde de Riverclan Warrior. ''Ja, en hoe.'' Voegde Wolfgaze er aan toe. Dit was nou niet de overwinning die hij voor ogen had, een die hij ook niet wilde hebben. "Wat moeten we nu doen?" Vroeg de Riverclanner. Wolf keek naar de rouwende Thunderclanners, en weer terug naar de blik van Lyxfang. ''Niets,'' Antwoorde Wolfgaze zacht. Niets dus, dat was het hele punt. Niemand kon dit ongedaan maken. Het was dan wel geen Riverclanner, maar zo hoefde het niet te eindigen. ''Het beste is als we terug gaan naar het kamp, we kunnen hier niks meer betekenen.'' Hij liep langs de kater en ging op zoek naar Dawnstar. Het was tijd om de groep te verzamelen en terug te gaan naar huis.

Words: 167

Haar tegenstanderen liep weg. Verward keek ze hem na. Ze had iets gemist, drong het de poes door. Terwijl Lightleaf zich langzaam omdraaide en de gezichten van haar clangenoten zag begon het haar te dagen. Ze hadden verloren, ze hadden katten verloren, ze hadden hun leider verloren. Haar adem stokte toen ze Firestar zag liggen. Rouwende katten stonden overal. Het was misschien niet haar eerste leider geweest, maar wel degene die ervoor gezorgd had dat ze niet aan haar lot werd overgelaten. Terwijl ze een beetje inzag wat er gebeurd was sprongen tranen in haar ogen. Ze zag Riverclankatten vertrekken, het drong tot haar door dat ze er niet vreugdevol uitzagen. Dat was toch mooi van hun. Firestar had veel betekend, dat wisten er veel. Op een afstandje bleef ze staan. Haar wonden deed plots veel meer pijn. Haar ogen zochten naar iemand, iemand die haar kon troosten. Haar mentor misschien. Al snel stopte Lightleaf met zoeken, het haar pijn het was een steek in haar hart om al de gewonde katten te zien. De bruine poes wou iets nuttigs doen, maar kon niet verder denken. Straks ging ze naar het kamp, naar haar thuis.