One paw to my kittens, two claws in your face [CYBER+COBRA+YINYANG+CLOUD]

Moon's ogen schoten naar de blauwe heldere hemel. Dit zou het dan worden, dit zou de eerste dag zijn dat ze hen écht mee naar buiten nam, verder dan het vertrouwde nest. Ze wilde hen ook niet te lang binnen laten blijven, zodat ze snel geconfronteerd werden door de buitenlucht en zouden kennismaken met verschillende aspecten uit het leven. De witte poes kroop tussen de twee planken door en draaide zich vervolgens terug om, wachten op Cloud, Cobra en Yinyang. Ze wenkte kort met haar staar als teken dat ze haar moesten volgen. 'Cloud, jij ook.' mompelde ze. Ze wist dat de witte kater zich meestal wat terug trok, maar met een beetje aanmoediging, kreeg hij evenveel moed als zijn zusje en broertje. De warmte van de zon gloeide op haar witte vacht. Het was uitzonderlijk warm voor een dag in Greenleaf, maar toch lagen er al grijze wolken in het verschiet. 'Vandaag gaan we eens wat verder van ons kamp, verder dan de bomen die jullie enkel konden zien.' snorde ze zachtjes en liep hen voor. Ze wist dat overbezorgde moeders hun kittens liever binnen hield, maar zo was zij niet. Hoe langer ze hen binnen hield, hoe minder ze leerde. En dat was iets wat ze hen wilde leren. Geen zwakte zou hen ooit overheersen. Na een kort eindje wandelen hield ze halt. Ze was nog niet bij de grens van haar territorium, maar toch kwam een bekende haar tegemoet. Ze gromde even binnensmonds en draaide zich even kort om naar haar kittens. Geweldig. Juist wanneer ze hen eens iets meer wilde laten zien, kwam deze geur het verpesten. Cyber, de kater die ze eerder bedreigd had.

OOC: Dit is een topic met Cyber, maar Moon's kittens zijn vrij om te reageren.

Cyber had het stelletje domme beesten al van ver gezien, al verbaasde het hem erg dat er een stel kittens bij waren. "Zozo, Moonwhite heeft een stel mormels op de wereld gezet. Jammer dat ze hen niet aan me voor gesteld heeft" siste hij luid alsof hij teleurgesteld was, hij was dicht genoeg en had het hard genoeg gezegd om Moonwhites en de kits hun aandacht op zich te vestigen. Met een brede grijns en zelfvernoegde stappen liep hij op een licht drafje naar het stelletje ongedierte, die zwart-witte trok zijn aandacht toen ze trots naast haar moeder ging zitten terwijl het andere kitten blijkbaar een beetje geschrokken of bang van haar was. "Zo, ze is een pittige blijkbaar niet Moontje? Ze heeft wel iets van mij." hij gromde het wat onheilspellend, als hij die witte poes nog eens op stang kon jagen dan was de pret er nog lang niet af!

OCC; sorry voor laatheid, veel schoolwerk

Cyber ging ook zitten en boog wat meer naar voren over de kit met een licht geïnterreseerde grijns en een opgetrokke wenkbrauw "Gevoel voor onderhandelen merk ik, niet van de angstigsten en nog een knap koppie ook. Deze gaat het ver schoppen." Cyber hief zijn hoofd op naar Moonwhite om haar een blik te werpen die niet veel goeds kon betekenen "Maar dan op mijn wijze ofcourse." Cyber wende zich weer naar de kitten "You are welcome haha" grijnsde hij en hij stond op, liep straal om de kitten heen naar Moonwhite waar hij vlak voor haar neus ging staan met een walgende blik in zijn ogen "Van die andere kit van je kan ik anders niet veel goeds zeggen" gromd hij en Cyber keek met een onheilspellende grijns naar de witte kit "Is het niet, Makker?" zei hij met die grijns op mierzoete toon.

OCC: Sorry voor laatheid, had het druk. Maar ik word nu net iets actiever weer.

Het grijns op Cybers snoet verbreedde toen het kitten tegen hem uitviel dat hij zijn pappie erbij ging halen en toen het poesje hem ijskoud aankeek na wat gemauwd te hebbben liet hij zijn grijns nog wat groter maken, al keken zijn twee paar kilgroene ogen al even ijskoud terug "Eet me niet op" gromde hij op grappende toon, al lag er iets dreigends in zijn stem dat duidelijk maaktte dat ook hij een grens had die je beter niet kon overschrijden. Waarna Cyber zich weer tot de witte kitten en zijn even witte moeder richtte "Ach, dat is al iets beter. Toch blijf ik erbij, je moet veel leren. Wil je het als Rogue overleven, anders help ik je wel met te begeleiden naar die pluizige kittypethaarballen!" siste hij nog na waarna hij opstond en een toertje rond Moonwhite begon te wandelen, zo kreeg hij ook dat slappe kittentje wat beter te zien en zijn beweging gaf de meeste katten een ingesloten of benauwd gevoel dat wel eens vervelend voor een kit kon zij Hah! "2? Of heb je nog meer van die mormels?" dat hij deze kits mormels noemde betekende nog niet dat hij zijn eigen kits mormels noemde. Want Cyber hield van zijn eigen kits, ze leken wat op deze hier, maar hij ging zo goed en kwaad als kon dit nest lapjes vacht van zijn kleine pups weghouden.

'Van die andere kit van je kan ik anders niet veel goeds zeggen' De witte poes snoof kort bij de woorden van de kater. Haar oren lagen ondertussen in haar nek. De toon die de rogue aannam sprak haar al helemaal niet aan, en vooral niet omdat hij zo tegen haar kittens bezig was. "2? Of heb je nog meer van die mormels?" Moon zette haar poot stevig neer en sprong vervolgens op de kater af. Ze liet zich niet zomaar in de grond duwen door een vervelende rogue. Nee, ze zou hem eens goed laten zien wie hier de baas was. Dit was haar territorium, haar grond, haar kittens. Eén poot naar haar bloedverwanten, twee klauwen in z'n gezicht. Ze had hem al eerder bijna laten verdrinken in zijn eigen territorium, waarom niet nog eens? Maar deze keer zou ze hem wel niet te snel los laten. Ze duwde de kater tegen de grond en boog zich naar hem toe. 'Als je ze nog één keer mormels noemt zal ik er persoonlijk voor zorgen dat, het aantal van je pups met de dag verminderd.' Siste ze dreigend en draaide zich vervolgens om, waarmee ze de kater een heel eind verder wierp. Wat dacht deze rogue wel? Ze was dan wel jonger en had enkele maanden stil gezeten, maar dat had niets veranderd aan haar technieken.

Toen de zwart-witte kater op de grond gedrukt werd keek hij grijnzend naar de witte poes, hij had haar op haar stang gejaagd. Heerlijk gewoonweg, dat gedrongen gezicht en de nagels van haar poten die lichtjes in zijn zwarte schouders branden. "Rustig mevrouwtje, je wilt je kittentje beter geen traumas geven door teveel bloed hé?" siste Cyber met die grijns, doelend op de zwakke witte kit die waarschijnlijk een al even zwakke geest had. Toen Moonwhite de sterke Rogue kater wegwierp was Cyber verrast, hij voelde hoe zijn zware lichaam door de lucht verplaatste tot hij met een plof op zijn vier poten terechtkwam. Vlakbij de grond, maar toch net in de lucht, had Cyber zich zo kunnen draaien dat hij niet al te pijnlijk neerkwam en gewoon op vier poten terug recht veerde en terug naar de witte poes stapte. "Wil je je kits nu al wat vechttechnieken showen? Want dan zou ik toch zien dat je zelf eerst wat beter kunt vechten. Je lijkt nog steeds even zwak al een Clankitten." gromde Cyber. Moonwhites naam was niet voor niets Moonwhite, een typische clankat naam dat bestond uit 2 engelse woorden die iets met de poes haar karakter of uiterlijk te maken had. Het was niet moeilijk om uit te vogellen dat ze was geboren in een clan, ongeacht hoe lang ze er was gebleven. Cyber zakte lichtjes door zijn poten liet zijn staart wat dichter bij de grond hangen om zijn achterpoten extra vering te verlenen, Cybers kilgroene ogen keken uitdagend naar Moonwhites ogen en flitsten even naar de kittens. De sterke kater was bezig met een gevecht uit te lokken.

"Mijn kittens kunnen niet snel genoeg aan bloed gaan wennen." gromde ze tussen haar tanden door, bij het horen van zijn opmerking. Ze had wel gezien dat de kater maar net goed neer was gekomen. De volgende keer zou ze er voor zorgen dat hij niet meer zo netjes neer kwam. "Wil je je kits nu al wat vechttechnieken showen? Want dan zou ik toch zien dat je zelf eerst wat beter kunt vechten. Je lijkt nog steeds even zwak al een Clankitten." Moon haalde haar lip op en een grauw. "Ik ben geen clan kitten," gaf ze direct als weerwoord. "Mijn moeder heeft me in de steek gelaten. Mijn hart heeft nooit in de clan gelegen." siste ze er nog achter, zodat énkel Cyber het zou kunnen horen. Moon's oortjes gingen verrast naar voren toen ze plots in een flits Yinyang naar Cyber zag gaan. Haar aandacht was nu even totaal weg, aangezien ze Yin's actie totaal niet kon plaatsen. Yinyang, haar eigen kitten leek haar te verraden? Na alles wat ze gedaan had? Ze knipperde vluchtig met haar oogjes en legde haar oren terug in haar nek. Was dit een grap of zo? Hoe kon ze?!

Cybers hoektanden kwamen in een vermaakte grijns naar boven toen de zwart-witte kitten Yingjang naast hem ging zitten "Zie zie, wie had dat nou verwacht? Een kitten van een paar maanden is blijkbaar zelfs slimmer dan haar eigen mamma. Maar jah daar zullen we maar niet over zagen he? Anders zal Moonwhiteje misschien wel weer naar haar Clan vluchten en daar bij haar 20 vriendjes gaan uithuilen." Cyber sprak het woord 'clan' zo hard uit dat iedereen in omtrek van 4 meter he wel gehoord zou hebben, inclusief de kits. "Weten de kits het eigenlijk van dat je clanafkomstig bent? Je hebt bovendien wel clanbloed en zoals je me net vertelt heeft zelfs je eigen mammie je in de steek gelaten.. verteld dat niet iets over jezelf?" Eens de zwart-witte Rogue kater vertrokken was kon hij het stoppen, de zinnen en beledigingen vloeiden uit zijn mond als een harde waarheid uit een kittenmondje.

De witte poes versmalde haar oogjes toen de de kater hoorde spreken. " Maar jah daar zullen we maar niet over zagen he? Anders zal Moonwhiteje misschien wel weer naar haar Clan vluchten en daar bij haar 20 vriendjes gaan uithuilen." Ze gromde diep in haar keel. De kater wist niets over haar verleden. Haar moeder had haar niet zomaar verlaten, ze dacht dat ze dood was, net als haar siblings. Ze wist zelfs niet meer welke clan het was, laat staan dat ze terug zou gaan naar de clan die haar nooit meer had gezicht. "Weten de kits het eigenlijk van dat je clanafkomstig bent? Je hebt bovendien wel clanbloed en zoals je me net vertelt heeft zelfs je eigen mammie je in de steek gelaten.. verteld dat niet iets over jezelf?" Ze zwiepte geïrriteerd met haar staart. "Mijn moeder dacht dat ik dood was en heeft vervolgens de clan verlaten." siste ze als weerwoord. Een kort moment ging haar blik naar Yinyang. Waarom verspilde ze haar aandacht zelfs aan deze kater. Dankzij deze kater was haar bloed eigen dochter tegen haar gekeerd. Ze merkte ook dat haar eigen bloed begin te koken. De oorzaak van dit alles was de kater. Met een ruk draaide ze zichzelf om. Ze zou Claw wel waarschuwen over zijn dochter, hun dochter. Maar nu wilde ze zo snel mogelijk weer naar haar 'camp'. Ze pakte Cobra op bij z'n nekvel en duwde Cloud vooruit. "Als ik straks je geur hier nog maar ruik, kan je verwachten dat ik de rivier binnen de dag kom opeisen." gromde ze tussen het hoopje vacht door en verdween in de struiken.

Moon Out

Cyber draaide walgend met zijn paar ogen "Je mam is wel een opgever, niet?" zei hij zonder gevoel tegen Yinjang "Ik denk dat ze je vergeten is, of ze moet je niet meer." Moonwhite zei iets over een kat genaamd Claw, zat die kater niet in de bloodclan? Man, wat was die poes laag gezonken. Cyber liet zijn blik naar de zwarte kitten genaamd Cobra noemen, "Die heeft geen tong" fluisterde hij zachtjes. Zijn blik gleed verder naar het witte lafaardje "En die is te jong op de wereld gekomen, hij had beter eerst nog wat langer aangesterkt voor hij zijn poten op deze aarde zette. Het valt te twijfelen of hij het leven als Rogue succesvol zou overleven".. Cyber draaide zijn hoofd nu richting de zwart-witte pluizebol "en jij lijkt je mam niet echt te mogen" Cyber liet even een korte stilte vallen en hoorde dat er in de verte onweer aan zou komen, de wolken zagen er dan ook donker uit. "Speciale famillie" trok hij als conclusie, zonder er meer woorden aan vuil te maken. Hij vroeg zich nog wel iets af over de witte poes met de plek op haar hoofd en waagde de vraag kil met lichte toon erachter die hing tussen dreigend en nieuwsgierig "Waarom mag je je mam niet?"