XX Our last battle together XX (OPEN voor aanvallers, details in post)

Hij was eindelijk gelukkig, een gezin, samen met Demeter. Hij hield zoveel van haar, meer dan hij ooit aan haar zou kunnen vertellen. "Zin om een beetje te jagen? Het mormel slaapt, en ik denk dat we wel een halve dag hebben voor hij weer wakker word. Plus het is inmiddels groot genoeg om zichzelf in leven te houden voor een middagje..." Ty keek even naar de rooie poes. "Ik begin hier mijn conditie kwijt te raken, we hebben nodig wat training nodig." maar nog voor hij kon antwoordden was ze alweer weg. Ty glimlachte even waarna ook hij door het raam sprong, nog even lenig als dat hij altijd was. "Je kon weer niet wachten eh?" zei hij met een glimlachje. Ze was een poes met pit, een poes met pit waarvan hij hield. Hij keek even naar haar, hij had echt veel geluk. "Dus, waar gaan we heen?" vroeg hij vervolgens aan haar, met een vragende blik in zijn ogen.

Zijn pluizige staart rees omhoog terwijl hij naar de rand van het territorium trippelde. Hij had vandaag afgesproken met zijn geliefde, maar afgezien het feit dat hij nog veel te doen had waren ze tot het besluit gekomen om af te spreken bij de grens. Eenmaal hij er gearriveerd was ging hij dan ook zitten, wachtende op de bekende vacht van zijn partner.
Echter, toen hij even de geuren in zich opnam kwam hij tot het besef dat het erg naar rogue's rook. Om eerlijk te zijn boeide hem dit niet veel, zolang ze maar niet op Shadowclan territorium kwamen. Ook konden die eenlingen het maar best uit hun hoofd laten om hem aan te vallen. Hij had het temperament van een wolf wanneer het aankwam op gevechten, vandaar ook zijn naam. Zodra hij ook de geur van Shrewstar opmerkte ging hij weer rechtstaan en spitste hij zijn oortjes naar voren. "Shrew!" Klonk hij vrolijk. Alleen bij haar kon hij zo zijn. Iedereen kende hem als een serieuze brompot die snel pissig te maken werd. Ook zijn vriendschap en vertrouwen was moeilijk te winnen. Maar bij haar kon hij zichzelf zijn. Alleen bij haar..

Misschien is het leuk dat Ty hoort dat iemand 'Shrew' roept? (A)

De koude den verlaten was een reden waarom ze zo gehaast het kamp verliet. De ander was natuurlijk om zo snel mogelijk bij haar afspraak met Wolf te komen. Een of andere warrior had haar opgehouden en bijna had ze gevreesd voor te laat komen, maar de lastpak had voor haar geweken toen ze hem meerdere malen een sacherijnige blik had geworpen en nu haastte ze zich dwars door het shadowclan territorium heen. Ze volgde de zeer bekende geur van haar partner en merkte uiteindelijk ook tekenen op van een pluizige staart. Een glimlach verscheen op haar gelaat toen ze haar naam hoorde en en ze versnelde haar pas wat om eerder bij hem uit te komen.
Een neusje tegen zijn wang was haar begroeting voor hem en ze keek de kater liefdevol aan, serieus, maar liefdevol. "Nou laten we maar beginnen dan." Glimlachte ze kalm. "Toch hoeven we geen haast te maken." Knipoogde ze. Innerghost had de leiding even op zich genomen in het kamp.

"Je kent me toch?" zei ze plagend tegen hem. Hij glimlachte even. Na een tijdje was ze toch wat minder 'norser' geworden, zoals ze soms wel eens tegen hem deed. Een keer naar buiten deed haar goed, wat mooi was. Hij volgde Demeter maar gewoon, het maakte hem niet uit waar ze naartoe gingen. "Tijd voor wat leuks." vervolgde ze terwijl ze haar klauwen uitklapte. Hij deed hetzelfde terwijl hij haar even glimlachend aankeek. "Shrew!" Shrew? Zijn adem stopte even, terwijl hij met zijn staart haar flank aanraakte. "Het ziet er naar uit dat ik een oude vriendin op bezoek krijg." miauwde hij met een grijns. "De Clanleader van ShadowClan wel te noemen." vervolgde hij waarna hij naar haar keek. "Shall we try?" vervolgde hij zachtjes, voordat ze hem zouden horen.

Zodra hij de poes zag opdagen en hij diens neusje tegen zijn wang voelde, begon een warm gevoel zich te ontwikkelen in zijn buik. 'Nou laten we maar beginnen dan.' Glimlachte de poes kalm, waardoor er een glimlach op zijn gelaat verscheen. 'Toch hoeven we geen haast te maken.' Sprak Shrew vervolgens, waarop Wolftail reageerde met een knik van zijn kopje. "We hebben alle tijd van de wereld dusss.. wat wil je gaan doen?" Vroeg hij dus maar, zijn blauwe blik in de hare priemende. Het goede was dat ze elkaar nog eens konden zien, nu was het probleem nog wat ze zouden moten gaan doen..

"We hebben alle tijd van de wereld dusss.. wat wil je gaan doen?" Nou ja, voor een dagje mocht ze wel even zo denken, toch? Ze haalde weifelend haar schouders op. "Maakt mij niet echt zo uit, maar laten we maar even langs de grens lopen, want als iemand ons ziet, lijkt het alsof we nog iets doen." Grinnikte ze. Normaal was ze er fel op tegen om warriors luierdagen te zien houden, maar ja, een dagje kon toch geen kwaad?
De dringende geur van rogues drong haar neus steeds feller binnen en ergens voelde ze haar nekharen overeind komen. D'r hing iets bekends in de lucht, maar wat was het precies? Ze besloot het maar van zich af te schudden.

"Clanleader? Van die pathetic clans? Wat doen die hier?" Ty hief zijn schouders op, hij had geen idee. "Offcourse, let's show these rats some real fighting" Ty glimlachte naar haar, maar besefte wel iets. "Dem, als er iets met één van ons gebeurt, weet dan dat ik van je hou." murmelde hij waarna hij richting de geur van Shrew ging lopen. Tijd om te doen wat hij al een tijd geleden had moeten doen. Hij zag haar vacht. "Well, well, look who's here." sprak hij op een luide toon. "If it isn't shrewie." sprak hij vervolgens waarna hij een keer met zijn staart zwiepte. Hij keek even naar de kater daarachter, hij was best sterk, tenminste, zo leek hij. Hij keek even naar Dem, hij zou haar zoveel mogelijk beschermen al was het het laatste wat hij zou doen. "Wat doe je hier? Dit is niet jouw territorium, remember?" sprak hij vervolgens tegen haar.