Positiviteits-topic

Ik moet het even van mij afschrijven: waar ik vandaan kom en wat ik nu heb bereikt.

Ik kom van het speciaal basisonderwijs, tijdens mijn basisonderwijs is er veel gebeurt; de scheiding van mijn ouders en mijn vader die lastig begon te doen. Mijn start van het leven was dus niet al te denderend. Op het basisonderwijs werd ik enorm gepest, tot stenen naar mijn hoofd aan toe. Ik durfde niet van mij af te bijten en mijn toenmalige basisvriendinnetjes waren ook niet echt de types die het voor iemand op durfde te nemen.
Toen ik naar het VMBO-Basis ging werd het eigenlijk alleen maar erger: mijn moeder was depressief geworden en naar het GGZ, mijn vader een alcoholist en ik werd nog erger gepest, begon er slechter uit te zien en de pubertijd maakte het ook niet makkelijk voor me. Bijnamen, opgesloten worden, uitgelachen worden, roddels, fysiek geweld, ik heb met alles te maken gehad.
Ik werd depressief, thuis ging het niet goed, op school ging het niet goed en ik kreeg mijn eerste vriendje. Die bracht me iets omhoog, maar ook daar ging het fout. Hij was niet per se slecht, maar alles ging te snel; mijn omgeving ging ook te snel en ik ging er in mee. Het maakte me nog onzekerder en ik ging mezelf haten.
Op mijn 16de werd ik opgenomen bij instantie Fier in Leeuwarden. Ik heb daar een jaarbehandeling gevolgd en ben daar aan mijzelf gaan werken. Tenminste, na een half jaar pas, want het eerste half jaar geloofde ik niet dat er echt iets mis met mij was en dat ik het allemaal zelf wel kon. Ik riep alsmaar; ik heb jullie niet nodig ik hoor hier niet. De verhalen van de andere meisjes waren namelijk zo veel erger dan die van mij. Pas na een half jaar zag ik in dat het verleden er niet toe deed, die kon je toch niet veranderen. Het was het persoon in het nu die veranderd moest worden en het verleden een plekje moest geven. Ik ging dus beter aan de slag en begon aan mijzelf te werken.
Na dat jaar was ik eigenlijk nog niet klaar, maar het jaar was wel voorbij, dus ik moest weer naar huis. Het ging al veel beter, stap 1; herkenning, was namelijk gezet. Toen het daarna ook weer slechter ging en ik terugvallen kreeg, o.a. op mijn nieuwe toenmalige school, trok ik opnieuw aan de bel. Ik ging afmaken waar ik aan begonnen was. Echter ging het dit keer vanuit hun punt anders. Ze begonnen met stempel te gooien en te zeggen dat ik het eigenlijk niet kon (mavo diploma halen, bijvoorbeeld) en dat ik gewoon begeleidt moest gaan wonen en maar beter aan mbo1 kon beginnen. Hier was ik het beslist niet mee eens; hoe durfde ze? Ik werd wel onzeker, maar ook kwaad en ik was intens gekwetst, zeker door mijn hoofdbehandelaar die ik als een vaderfiguur was gaan beschouwen.
Maar het feit dat ze zeiden; "je kan het niet," zorgde er wel voor dat ik het tegendeel wilde bewijzen. Ik stopte na 7/8 maanden met mijn tweede behandeljaar daar, ben tegen advies in weg gegaan en ben begonnen op het VaVo op het Friesland College aan het mavo. Het ging met vallen en opstaan. Thuis was niet stabiel, mijn zusje was van het pad geraakt, ik had heel vaak ruzie met mijn moeder en het leek er op dat ik langzaam toch weer depressief werd. Maar ik ging door. Ik kwam aan het einde van mijn eerste VaVo jaar terug in een relatie met mijn eerste vriend ooit, wat goed leek te zijn. Hij ving mij op, dus het was vast nodig geweest. Met hak op tak heb ik de eerste helft van mijn mavo diploma weten te halen.
Die zomervakantie was een drama, veel ruzies met mijn moeder, veel ruzies met mijn vriend, veel ruzies met iedereen. Ik trok mijn mond namelijk open en accepteerde niet alles meer. Het was pittig. Ik begon toen aan mijn tweede jaar op de mavo, goed begin, goede cijfers. Maar mijn oma ging achteruit en mijn zusje was volledig het pad kwijt geraakt. Zowel met mijn vader als moeder ging het slecht. Maar met mij leek het langzaam beter te gaan; wel moest ik even afstand van een hoop dingen nemen. Ergens heb ik ook afstand van Warrior Cats genomen. Ik had ruimte en tijd voor mijzelf nodig. Ik moest dingen uitzoeken en keuzes gaan maken. Dat heb ik gedaan en school ging opnieuw wankelend en leek langzaam bijna hopeloos te worden. Mijn kat ging dood, mijn oma ging dood, mijn vriend was er niet voor me en ik voelde me immens alleen. Maar ik ging wel door en zocht voor het eerst in mijn leven zelf hulp bij vrienden en familie en koos voor mezelf. Dit keer niet om me te bewijzen, dit keer niet voor een ander; puur voor mezelf.
In mei maakte ik het uit met mijn vriend, want na dat hij me eigenlijk heeft laten vallen en niet zijn best voor me heeft gedaan terwijl ik dat wel deed, ondanks alles, maakte ik het uit. En die keuze heeft me meer dan goed gedaan. Mijn examens waren goed verlopen en nu: ik ben geslaagd. Ik was zo bang dat het niet gelukt was. Maar het is wel gelukt, ondanks alle obstakels en dingen die hebben moeten gebeuren, mensen die zeiden dat het niet mogelijk was, is het wel gelukt. En ik ben blij, ik voel me voldaan en opgelucht. Ik ben geslaagd en kan het niet geloven. Eindelijk heb ik een diploma weten te behalen en kan ik verder, hoef ik niet meer stil te staan, eindelijk <3
Sommigen kijken me raar aan; je bent 20 jaar en nu pas je mavo diploma? Ze moesten eens weten.

Soms ups and downs. Maar ik heb het gevoel dat mensen nu meer rekening houden met mijn moodswings en me altijd proberen te kalmeren wanneer er teveel werk is. Laatst een email gekregen met de mededeling dat ik helaas naar VMBO-t ga, maar mijn moeder zei dat het prima was, en dat ik wat rust verdiende. De laatste twee jaren op HAVO hebben mijn depressie verergerd aangezien ik zwaar chaotisch ben en een enorme faalangst ermee gebouwd heb. Maar ik heb het gevoel dat het nu hun zijn die zich er nu moeten aanpassen in plaats van ik. Ik voel me wel op mijn gemak nu, maar de stress gaat nog niet weg, heb wel voorrang gekregen en wat extra tijd, maar dan voel ik me weer een aandachtszoeker.

Anyway, het gaat wel prima, voel me weer vrijer en geïnspireerd. ^^

Ik merk nu zo hard hoe goed die behandeling en het behalen van een diploma enzo mij heeft geholpen omdat ik het idee heb dat ik best goed met de huidige situatie in mijn omgeving om kan gaan. Yup, dat doet me toch wel goed c:

Ik been heel erg blij voor alle support die de mensen me geven op dit forum. Al jullie lieve berichtjes hebben me goed gedaan en ik weet dat ik jullie nie elk afzonderlijk specifiek heb bedankt maar als je de laatste dagen zowat wat met me hebt gepraat ben je een schat om me rechtop te houden, hoe stil je acties ook lijken so thank u ^^

Ik ben heel erg blij dat ik mezelf wat beter voelt en nu ik reflecteer op de examens ik best een goed resultaat heb neergezet. Ondanks dat ik nu nog moet weten of ik over het minimum ben (wat 60/70% is) ben ik nog wat nerveus maar ik ben sws al blij dat ik iets heb kunnen doen en al het tegendeel heb kunnen bewijzen aan alle mensen die zeiden dat ik het niet kon c: ik kan met trots zeggen dat ik trots ben op mezelf om vanuit een put van bijna anorexia en depressie tot zelfmoordneigingen gewoon ben gegroeid tot iemand die langzaam haar lichaam meer en meer aanschouwt als iets dat ze prachtig vind en die ook gewoon wat sterker is. Ik ben zoveel gegroeid sinds dan, mentaal vooral.
als iemand ooit op dit forum ook last begint te krijgen van depressie of iets in die aard dan pls zoek hulp! Ik kan je met zekerheid zeggen dat de dingen die volgen beter zullen zijn... Het feit dat ik na zoveel jaren mijn droom kan waarmaken is een mirakel maar het is gebeurd. Never give up! I never did and now I'm doing the things I love with the people I love and im so happy with that ;w; ik ben uiteraard heel erg happy met elke persoon die ik ken. Ik ben zo happy met de friends die ik heb <3 Ik ben zo damn lucky om al die leuke mensen rond me te hebben en ik ben ieder van hun, van jullie, zo dankbaar daarvoor. c:

Ondanks dat gedoe met mijn zusje is dit écht een top jaar!
Vriendschappen herstellen zich en trash verdwijnt uit mijn leven, het is echt fijn. Diploma gehaald, positiever ingesteld, minder onzekerheden ~
I'm just happy C:

enkele van mijn positieve momentjes van de afgelopen tijd:
♦ Ik kon het menu in een restaurant in Italië (deels) vertalen zonder te gokken of de betekenis wel klopte en dat maakte me blij want dat betekend dat ik beter begin te worden in Italiaans.
♦ één van de foto's op mijn natuur- en dierenfoto-blog op tumblr heeft op het moment 441 notes en ik ben echt heel blij dat mensen mijn foto's leuk vinden.
♦ Ik heb mijn persoonlijke 2000 woorden doel bereikt met een verhaal-ding waar ik mee bezig ben.

't is allemaal niks groots of speciaals maar ik moet leren om me te focussen op de goede dingen in plaats van de niet zo goede dus dat probeer ik ^^

Maandag 28 augustus ga ik voor het eerst mee doen aan het Kyokushin Summercamp (een 5 daagse karate kamp). Hier ga ik ook mee doen aan het karate examen voor mijn gele band (6de kyu/graad)

uitleg Kyu levels:

Ik heb zo hard het gevoel dat het leven eindelijk een keer mee zit voor mij en heb hier ook ontzettend veel zin in <3
Kyokushin Karate is echt mijn leefstijl & t maakt me zo intens gelukkig. Daarbij zit ik nu al zeker anderhalf jaar vast aan mijn 7de kyu en ik wil nu ook wel eens verder. Vroeger deed ik nog wel elk half jaar een karate examen, maar door school is dit nu een stuk lastiger. Daarbij is dit de eerste keer dat ik mee doe aan zo'n kamp en die zijn ontzettend pittig en zwaar. Ergens ben ik nerveus, maar ben ook ontzettend blij dat ik dit nu ook eindelijk mag gaan ervaren. 5 dagen lang trainen, waaronder nachttrainingen, g e w e l d i g!~

Dus ik ga vrijdag naar Duitsland, voor het eerst in mijn leven. Ik ben nog nooit echt ver van huis geweest, 1x naar Ipswich in Engeland en 1x in de Belgische Ardennen, maar daar blijft het ook bij. Nu, vrijdag, ga ik naar München in Duitsland en zal ik eindelijk weer wat meer van de wereld zien en heb ik eens niet een oersaaie zomervakantie. Ik heb er zoveel zin in en het maakt me echt enorm blij!

AaaAA over 9 dagen ga ik naar disneyland en ik kan echt niet meer wachten!! Ik heb er zoveel zin in! c:

Ik ben echt trots op mezelf. Ik heb de afgelopen een aantal stappen gezet en heb met vrienden gepraat, toen een leiding op kamp die ik heel erg vertrouw en toen met mijn moeder. Nu ga ik als we thuis zijn van vakantie op zoek naar een psycholoog. Dat voelt echt als een hele opluchting en ik ben echt blij dat mijn moeder er zo supporting over is, en dat ik naar een psycholoog kan natuurlijk.

Direkit. schreef:

Ik ben echt trots op mezelf. Ik heb de afgelopen een aantal stappen gezet en heb met vrienden gepraat, toen een leiding op kamp die ik heel erg vertrouw en toen met mijn moeder. Nu ga ik als we thuis zijn van vakantie op zoek naar een psycholoog. Dat voelt echt als een hele opluchting en ik ben echt blij dat mijn moeder er zo supporting over is, en dat ik naar een psycholoog kan natuurlijk.

jaaaaa, lolo!!!! ik ben zo trots op je! <3

Direkit. schreef:

Ik ben echt trots op mezelf. Ik heb de afgelopen een aantal stappen gezet en heb met vrienden gepraat, toen een leiding op kamp die ik heel erg vertrouw en toen met mijn moeder. Nu ga ik als we thuis zijn van vakantie op zoek naar een psycholoog. Dat voelt echt als een hele opluchting en ik ben echt blij dat mijn moeder er zo supporting over is, en dat ik naar een psycholoog kan natuurlijk.

Goedzo! Ik ben echt heel blij voor je! De eerste stappen zijn altijd het engste omdat je niet weet hoe mensen gaan reageren, maar ik ben blij dat je moeder supporting is voor je!

Thora schreef:

Dus ik ga vrijdag naar Duitsland, voor het eerst in mijn leven. Ik ben nog nooit echt ver van huis geweest, 1x naar Ipswich in Engeland en 1x in de Belgische Ardennen, maar daar blijft het ook bij. Nu, vrijdag, ga ik naar München in Duitsland en zal ik eindelijk weer wat meer van de wereld zien en heb ik eens niet een oersaaie zomervakantie. Ik heb er zoveel zin in en het maakt me echt enorm blij!

I've had the best time of my life!
Zaterdag de 22ste kwam ik aan mij Pati in Duitsland, München. We vielen elkaar huilend in de armen toen we elkaar weer zagen op hauptbahnhof in München. Ze is zwanger en ik was natuurlijk best onder de indruk van haar mooie buik. Ik had gehoopt dat de baby geboren zou worden toen ik er was, maar nee, het mannetje laat op zich wachten.
We brachten mijn spullen naar haar appartement en gingen er daarna op uit. Hoe de plekken allemaal heten, ben ik vergeten, maar we gingen naar het meest toeristische plekje in München met de mooie grote gebouwen en de vele activiteiten. Helemaal onder de indruk was ik. De 23ste gingen we er weer heen en zou ze me daar nog wat meer laten zien. En toen ontmoette ik Moi en Arnold, twee random Duitse gasten die op ons af kwamen en waar mee we in gesprek raakte. Super aardige mensen en ik durf te zeggen, twee nieuwe vrienden van mij. Samen met hun en Pati's vriend gingen we verder en nog wat koffie drinken. Die zondag avond brachten we door in t ziekenhuis wat Pati's baby was lekker op dreef en de eerste weetjes waren er geweest.
Die maandag moest ik helaas naar een hostel, want de begeleiding van Pati vond het niet goed dat ik zo lang bij Pati zou logeren. Nou prima. Die hostel was vreselijk.
Die middag zijn we er weer op uit gegaan en ik heb nog even hardgelopen door wat straten van München heen.
Dinsdag repeat, maar in de avond weer naar t ziekenhuis (Pati's baby was weer opdreef). Ondertussen had ik veel contact met Moi die mij vroeg of ik Woensdag met hem en zijn vrienden mee wilde naar de Backstage in München. Uh, ja natuurlijk!
Dus die woensdag heb ik de middag door gebracht met Pati en Leon (Pati's vriend), hebben we samen gekookt, gedold enzovoorts en die avond haalde Moi me op en gingen we naar het concert. Heel veel gepraat, super interessant en uiteindelijk kwamen we bij Backstage waar de band Prong speelde. Super leuke performance.
De afterparty maakte het helemaal af (Beiers bier is heerlijk!). Ik dans niet, dat durf ik normaal niet, maar bij die afterparty toen een heel vrienden groepje van Moi er bij was gekomen was geweldig. Ik heb gedanst en de volgende dag had ik gewoon spierpijn. Ik heb vrienden gemaakt, of nouja, super leuke kennissen, maar dan nog! Die avond/nacht ging door tot vier uur s ochtends en en er leek geen einde aan te komen. Het muziek was al even geweldig. Van klassiekers tot Duitse punk, geweldig!
De volgende dag had ik dus spierpijn, geen kater of zo en heb die dag besteedt aan Pati helemaal op to date te brengen. We gingen nu naar een Duits Gothic winkeltje, meer een winkel, wat ook super leuk was. Weer lekker koffie drinken en daarna boodschappen doen. Mijn tijd daar was geweldig.
Zoveel bijzondere dingen konden we nou ook weer niet doen, maar omdat de dagen relatief 'normaal' waren en het gewoon leuk en gezellig was ben ik me er wel enorm thuis gaan voelen. Die donderdag avond (ik mocht maar tot 21:00 bij Pati zijn van haar begeleiding) nam Moi me mee naar zijn muziek studio waar ik opnieuw nieuwe mensen heb leren kennen. Ik heb daar gezongen, nog meer gedanst en het al even leuk gehad.
Die vrijdag ben ik gaan uiteten met Pati bij Pasing in München. Heb ik een filmpje gekeken en de dagen er na hebben we leuk en gezellig gezamelijk afgesloten.
Zondag ochtend werd ik weer opgehaald door mijn vrienden uit NL en begonnen we aan onze terugreis naar Nederland. Maandag hebben we de hele dag door gebracht in Wurzburg, een super mooie oude stad. En gisteren zijn we door gereden naar Nederland en kwam ik weer thuis aan.

Ik mis het nu al enorm en ja, minder leuk, maar heb enorm last van die wel bekende Holiday blues.

Ik heb zojuist op de KupoCon community page in een post gezet als wie ik waarschijnlijk ga cosplayen met een fototje erbij enzo. Krijg k van allemaal mensen comments dat mn Yuna er gaaf uit ziet en dat ik erop lijk enzo. Op die momenten ben ik zo gemotiveerd om nog harder aan al mn cosplays te gaan. Ik ben er nu ook zeker van dat ik Yuna aan zal doen naar dat event in Londen. K verheug me er nu al zo op!

Aaah goed Lolo c= maakt me ghappy

Mijn positieve momenten zijn vooral als ik jullie positievness lees <333333

Het is zo gek dat ik nu verloofd ben. Het blijft wel even gek :'))

En Maple wordt dit weekend/volgende week afgemaakt en aaaaaaa. Alles gaat goed. Abunai eind van deze maand dat wordt ook zeker leuk! c: Ik heb alleen maar leuke dingen om naar uit te kijken!

Niet zo bijzonder, maar ik ben blij dat ondanks alles ik toch gewoon weer actief kan zijn weer hier. Ik moet nog steeds inkomen, maar ik ben echt van plan om het nu eens beter aan te pakken en niet dezelfde fouten te maken

Mensen zijn soms zo lief en behulpzaam <3

Er is een bod gedaan op het huis van mijn vader, een bod waar hij akkoord  mee is gegaan. Morgen of vrijdag komen de overeenkomst papieren voor de verkoop. Ik ben hier blij mee want dan ben ik eindelijk van me vader af, hij heeft me zoveel ellende bezorgd en nu gaat hij eindelijk weg wat betekend dat wij lekker in ons huis kunnen blijven <3

Aaaah ik ben zo blij
Kreeg net een appje dat alles goed gaat met m'n vriend op Sint-Maarten!!! Zijn telefoon is wel stuk maar hij, zijn ouders en hun honden zijn oké, en man dat is toch weer minder stress nu dat ik het weet <3

DIKKE EDIT;;
HIJ HEEFT OOK NOG EEN VRIENDIN GEBELD EN GEZEGD DAT IE NAAR CURACAO GAAT EN DAARNA WSS NAAR NEDERLAND EN AAAH
ik was zo fcking ongerust en voelde me zo machteloos omdat ie daar woont en wij hier en dat hij nu wss naar Nederland gaat!!!!