Birds fly away {&Sushi}

Het gedonder in de verte klonk nog in zijn oren toen hij voorover boog en zijn ogen liet dwalen over de velden rondom hem. Er was nog plaats, nog gras en nog bomen. Genoeg prooi om te overleven. Maar echt perfect was het niet, niet zolang die stinkende rechtlopers hier bleven. Maar verdrietig of zwak was hij niet, Cyber zat daar met rechte zwarte schouders en nagels in de grond die hij niet wou loslaten voor zich uit te staren. Zijn kilgroene ogen keken gevoelloos rond, gleden van hier naar daar, keken nog eens naar die ene steen , naar het bos in de verte, naar de zwarte rivier voor zijn poten. Er werden vele kringetjes gevormd in het water, de regel liet het tikken en veroorzaakte de vele kleine fluisteringen in zijn oren. De regen leek kouder, gevoellozer, nuttelozer, donkerder dan normaal. Alsof er niet enkel iets binnenin hem was gebeurd, maar ook in de omgeving rondhem. Alsof het hem stalkte. Een zucht verliet betekenisloos zijn lippen en verdween in een ijzig, grijs wolkje in de lucht

Tuurlijk moest het weer gaan regenen als ze bij har hol vandaan was. Kort zuchtte de poes voor ze zich omdraaide en in de richting van haar eigen territorium trippelde. Nope, ze hield echt niet van regen, het irriteerde haar gewoon matteloos. Het rolde van haar vacht af, liet de lange haren naar beneden zakken. Het maakte haar vacht zwaar, en zodra het zich door haar vacht werkte en de eerste druppels door haar ondervacht gleden kietelde het ook nog eens als een mier die erin liep. Daarom irriteerde haar zo erg. Ze baande zich een weg langs de dens van de twolegs, het tikkelde geluid van de regendruppels op de stenen verving het tikken van haar nagels dat hier altijd te horen was als zij er liep. Ze sprong over een sloot en groef haar nagels in de grond en stapte verder, weg van de twolegs. Elke geur verviel bij de regen, andere, geuren van nat steen, nat gras kwamen ervoor in de plaats. Daardoor merkte ze de zwart witte kater ook was op toen ze vlak voor hem stond toen ze zich door het donkere water werkte. 'Cyber?'

Cyber keek gevoelloos naar de eerder grijzige poes, nu pas vielen haar opvallend blauwe ogen hem op. Lekker interresant. Haar stem had vragend geklonken "Dat ben ik inderdaad my dear" zei de zwart-witte kater met lage stem en gifgroene ogen die haar nietszeggend in zich opnamen. Ze was nat, puh menes is dat nu echt het enige waar hij op kon komen? Ze leek slechtgezind, nee je meent het wat had je anders verwacht? Dat ze blij als een kit ronddartelde in de regen? Slim. Al snel gaf hij het min of meer op en strekte zijn voorpoten kort uit om vervolgens een stap achteruit te zetten om de afstand tussen hen te vergroten. Dat poesje stond benauwend dichtbij naar zijn gevoel. Nauwelijks had  Cyber gemerkt dat er een dikke mist was komen opdagen toen hij even naar het gebied achter de poes keek, jah als hij niet zou weten dat die poes hier was was Sushi met haar grijzige-witte pels bijna helemaal verdwenen in de mist.

Een Ghost of Terror

Cyber liet een bijna onopmerkelijk, eerde sadistisch lachje tevoorschijnkomen

Sushi liet haar ijsblauwe ogen over de zwart witte kater gaan. Dit was misschien wel de laatste plek waar ze deze kater had verwacht. Al hoewel dichtbij de kittypet place. Dat moest er nog eens bijkomen. Hij had zich al van haar, niet pijnigen, lijst gehaald toen hij zich verdraaide naar de clankitties, een geheel verkeerde zet in haar ogen. Misschien moest hij inderdaad maar kittypet worden, of bloodclanner net zo goed. De kater stapte wat naar achter en daar maakte ze meteen gebruik van. Het water dat langs haar poten stroomde was ijskoud en het was niet zo dat ze nou echt gek was op water ofzo. Wel hield ze de afstand tussen hun net zo groot, misschien zelfs groter door een stukje opzij te lopen. Daarna richtte ze haar ogen weer op de roguekater, recht in zijn grasgroene. Waarom zat hij niet in zijn hol, met die kruipende miereneters van hem.'What re you doing here Cyber?' vroeg ze op een droge toon. De regen droop door haar vacht, nope, ze haatte nogsteeds te regen.

Zijn wenkbrauwen trokken ongeïnterreseerd omhoog terwijl een afstandelijke grom langs zijn lippen glipte, zijn stem klonk koud "Kijken naar de storm". Zijn adem had weer dat ijzig, witte wolkje gevormd in de lucht. Cyber volgde het nauwlettend met zijn groene ogen. "And what are You doing here, Ghost of Terror?" zei hij, nu openlijk de woorden gebruikent die hij eerder enkel had gedacht. Een vis schoot voorbij langs zijn witte poten door de zwarte rivier, zijn zilveren schubben lichten op in de bliksemschicht die al even snel volgde.

De regen tikte op haar vacht terwijl haar oren strak in har nek lagen. Ze probeerde omhoog te kijken waardoor haar ogen automatisch half dicht gingen, beschermend tegen de regen. Voor een klein moment bleef ze zo zitten terwijl de regen over haar lichaam rolde. En zucht gleed uit haar bek. Ze keek opzij naar de zwart witte roguekater. Die bijnaam beviel haar wel. De groep viel langzaam uit elkaar maar zij vocht nog alsof hij er was, en anders vocht ze voor zichzelf maar ze zorgde wel dat ze niet vergeten zouden worden. 'I was planning to get ou of the rain, wolf'

Cyber wierp de poes een kort, instemmend knikje. De regen doorweekte hem ook en liet zijn vacht zwaar en plakkerig aanvoelen. Grote druppels gleden van zijn zwarte oren, net niet in zijn ogen. "Enige voorkeur?" zei hij kil met zijn blik strak op de donkerder wordende hemel gericht waar de regen witte strepen in trok. Cyber sloeg even zijn nagel uit om door het donkere weerspiegelende water te slaan en het oppervlak te doorbreken. Zijn nagel mistte op nog geen muislenge afstand een vis.

Kort keek ze naar de zwart witte kater die knikte waarna ze zelf op stond. Haar ogen richtte zich, zover het kon zonder haar ogen dicht te knijpen tegen de regen naar de donkere lucht, het zou voorlopig nog niet ophouden met regen, dat was zeker. En de bliksem leek dichterbij te komen, geweldig. Ze kon haar rondje langs de grensden van windclan wel vergeten nu. "There is an empty badges hole closeby" mompelde ze! nogsteeds naar de donkere wolken krijgen tot Cyber besloot het water aan te vallen, de idioot. Snel keek ze naar het water, well, dat was ongepast. Sushi negeerde het verder en stond op. "Are you coming or not?" vroeg ze! niet dat het haar wat kon schelen. Het was geen win of verlies situatie hier. Zij begon rustig in de richting van het hol te lopen, wat hij deed zocht hij maar lekker uit, of hij nou mee ging naar het hol of niet.

De regen liet het water aan zijn poten hevig opspatten in duidende kringetjes, Cyber had zin om boos naar de kringen te snauwen maar was wel slim genoeg om dat niet te doen in de buurt van deze koude poes. In plaats daarvan keek hij op en keek gevoelloos naar de poes. "Sure" zei hij met lage stem, de zwart-witte kater duwde zich recht en draafde achter de poes aan.

Sushi schonk voor de rest geen echte aandacht aan de kater. Zijn bevestiging had haar niet uit gemaakt, het was wel goed om te weten dat ze het grote hol moest uit gaan zoeken. Het dassenhol dus. Zuchtend stapte de grote poes door de regen richting de schuilplaats die ze eerder vandaag was tegengekomen. Het leek niets op haar normale hol of het hol dat ze voor Vinal uit gekozen had maar voor een nacht ging het ermee door. En ze sliep liever onder de grond in een hol dan dat ze hier in de regen buiten zou blijven lopen. Haar ogen zochten de omgeving af, opzoek naar enig teken. Daar, daar was het. Haar passen veranderde niet van snelheid, enkel richting terwijl ze erheen stapte. Voor het hol schudde ze de meeste regen uit haar lange vacht en kroop door de ingang het hol in waar ze zich oprolde, haar staart over haar neus legde en met haar grote blauwe ogen op keek naar de kater.

Zijn poten lieten modderige afdrukken achter zich, terwijl de zachte zompige echo bij spreken zijn pootstappen weer opraapte. Kwam er ooit een einde aan de regen? De koude? De honger? Komt er ooit een tijd dat het goed is? En goed blijft? Ach, I'm a son from my father.. dacht Cyb. Ik hak iedereen in de pan en slaag me met poot en klauw hier door heen. Net zoals ik de regen doorklief, zal ik deze tijd doorklieven. Cyber liet een zucht ontsnappen en hield even een stop om te kijken waar de poes opweg was. weg van zijn territorium dat is beter, maar dit was het territorium van een andere kat..ach als deze hen tegenkwam of ontdekte kon deze de pot op. Cyber en Sushi waren twee harde katten, dat wist de kater wel goed genoeg. Ze ruimden die kat gewoon uit de weg en namen zijn of haar territorium in.

Toen zijn kilgroene ogen eindenlijk de poes goed in het oog hadden, wat moeilijk ging door de wicht die om hen heen zwermde als duizende ontevreden spoken, zag Cyber dat zei naar één punt keek, ergens waar ze nu recht op afstapte. Eerst snapte de zwart-witte Rogue niet naar waar ze keek. Maar toen hij dichterbij stapte zag hij het hol, het zag er niet slecht uit. Al zou hij normaal toch zeker zijn eigen hol boven dit hol verkiezen. Samen met de poes ging hij naar binnen en legde zich zwaar neer naast de poes, zijn zwart-witte dikke pels drukte zacht tegen dat van de wit met grijze poes. Cyber legde zijn hoofd op zijn witte voorpoten en keek nu ook met zijn kilgroene ogen in het blauwe paar van de poes. "Control the ghosts" mrauwde hij met een grijnsje.