Show me, don't tell me {Only Abysspaw}

Heerlijk rook die geur, warm, levendig, smakenlijk, het had zelfs iets weg van de heide op een zomerdag als je door de lange grassen met enkele bloemen rende. Ja, zijn grijns was niet te miskennen. Zijn gedachten bleven bij die geur, zijn oren waren alle kanten opgericht om een onverwacht geluid op te pikken en zijn witte poten stapten langzaam over de koude grond. Binnen kort zal er sneeuw liggen, de wind bracht nu al ijzige oorden naar deze gebieden. Dat betekende dat er prooischaarste ging komen. Zelfs dit konijn was al mager en nog heel jong, even dacht de sterke zwart-witte kater aan de clan.. zou de clan nu honger hebben? Maar ach, aan dit konijn zouden ze niet zoveel hebben dacht hij.

Het konijn hing onrustige in zijn mond, ook al was hij nu bij een andere wereld, hij hobbelde van de ene kant naar de andere door de onvaste grond onder zijn poten. Deze velden leken zo onvlak dat hij constant het risico had te struikelen over een verdomd steentje. Cyber was deze grond namenlijk niet gewoon, normaal als hij die ene keer in de zoveel tijd ging jagen was dat bij Thunderclan of Shadowclan, of die ene keer in de Riverclan voor een visje. Maar in vissen was Cyber even slecht als een rat met oorontsteking en maar 3 poten.

Door de geur van het konijn in zijn neus had Cyber de geur niet geroken, een geur die niet welkom was op het moment.

Clankat

Cyber haalde al snel zijn neus op, de kat was niet enkel zwak en jong maar stonk ook nog eens verschrikkenlijk. Clankatten toch, wat had je eraan? Hahah.

Toen de jonge poes haar mond halfhartig opentrok en besloot om toch maar eens dat beetje pit in zich te laten zien dat ze blijkbaar had wierp de sterke Rogue enkel een schuine grijns en een opgetrokken neus naar haar, "Kittypet" begroette Cyber op zijn beurt de poes kil, het konijn in zijn mond had hij even vlak voor zijn poten gelegd om te kunnen praten. Maar het ding lag zo dicht bij zijn wit paar poten dat Cyber het in een flits zou kunnen meegritsen als het nodig was.

Cyber trok een wenkbrauw op en de grijns die zich al op zijn lippen bevond werd nu heel onheilspellend. Traag gleed Cyber met zijn nagels over de grond "Nou baby, er staat nog wel iets anders op het menu." Cyber keek op van de grond recht in het blauw paar ogen van de jonge poes. "Het is jong, fluffig en zeker zo lekker als een dik konijntje." Cyber likte over zijn lippen, de kans dat de poes wist waarover hij het had?  Nou, heel klein dus. Zijn zwart-witte poten gingen met de nagel in de grond gepind nog steeds heen en weer, cirkels vormend in de grond.

Cyber Gromde lichtjes en liep in een rondje voor de poes, zijn kilgroene ogen keken zwijgzaam en observerend naar de mooie, jonge poes. De geluiden om hen heen klonken vredig, stil maar hadden iets hongerigs in zich verscholen wat zich al snel zal uiten eens de sneeuw gestaag zou vallen en al het prooi in hun holen ging verdwijnen. De wind trok aan zijn pels en deed de donkere pels van het jonge poesje meedijnen. "The weakest are the food for the wolf" fluisterde hij zachtjes naar de poes toen hij eindenlijk voor haar stond.

"Soms komt het geluk zelf naar je toe gelopen" Siste Cyber lichtjes argwanend, ze wist het haha. Good girl, ze had dat beetje pit en de hersenen. Ookal waren haar hersenen niet groter dan die van een kikker, je had er nog iets aan. Maar dat Cyber de poes peilde en haar stilletjes aan begon te mogen op een rare manier van hem, liet hij voor geen konijn blijken op zijn face.

Die ene seconde dat hij niet goed oplette werd zijn konijn weggegrits, boos gromde Cyber en haalde uit. De zwart-witte kater voelde zijn klauwen in haar poot zinken maar kon geen grotere schade aanrichten. Traag stapte hij naar voren, zijn oren trokken boos en zijn ogen keken waarschuwen. Dit poesje kon nog spijt krijgen. Maar op enkele kattenlengtes van haar af ging hij rustig liggen en wierp een enkele blik op het konijn. Ach dat ding was amper een hap of twee waard en geduld zal wel beloond worden. "Zo waarom is het jonge poesje zelfs geinterreseerd?" zei hij kil, zijn woorden zorgzuldig afgewogen. Zijn neus bespeurde nog geen andere geuren in de buurt van hun twee, het was veilig

Cyber ademde de koude lucht in en boog ver naar voren, zijn neus raakte nog net niet die van de poes. "Het geluk staat zo blijkt aan mijn zijde" siste hij ingehouden terwijl hij zijn poot met uitgeslagen nagel die de cirkels in de grond had getekend traag ophief en heel traag en beheerst tegen haar voorhoofd zette. Cyb's grijns rijkte va oor tot oor en zijn kilgroene ogen boorden zich in die van de poes. Plots duwde hij naar voren en gaf de poes een harde kopstoot. Tegenlijk duwde hij de poes met zijn andere poot op de grond en pinde haar vast bij de schouders, zijn bek hing vervaarlijk dicht met ontblootte tanden bij de nek van de grijze poes. "Wat ga je doen?", Cyber was niet echt vanplan haar nek door te bijten, maar het was een soort test. En het was natuurlijk het grootste deel voor het plezier, niets liever dan een gevechtje met een jonge poes die dacht hem wel aan te kunnen..niet? Hah.

Hij wist wel dat de klauwen in zijn zachte onderbuik een slagveld aanrichten en wist dat hij moest zorgen dat de poes stopte, wilde hij zijn buik behouden. Maar hij voelde niets, jawel hij voelde de schrijnende pijn van een beet in zijn oor die een fiks liteken zou brengen en een beet die bijna dodenlijk was geweest maar hij maar net kon ontwijken door met een snok zijn nek weg te trekken.. maar zij buik was gevoelloos. Dat was hij al sinds het gevecht met Vulture, de meeste van zijn zenuw-dingen in zijn onderbuik waren toen kapot gegaan. Het gevecht, de wond aan zijn buik, waren zo erg geweest dat Cyber het bewustzijn was verloren. En Vuluture, nu een jaar geleden, nog steeds dacht dat Cyber dood was. Sterk haalde Cyber nog een klauw over de zijkant, de wang, van de poes waarna hij haar losliet en grommend achteruit sprong. Zijn kilgroene ogen keken tegenlijk vol haat, als goedkeurend naar de poes. Maar lang gunde de zwart-witte Rogue haar niet. "Hol iesie zeker niet my lady. Hij zit vol plannen, erge herinneringen en nog ergere gedachten en vooral een bom vol sexyheid" siste hij grappend en dreigend tegelijk.

Cyber knikte grijzend en wiebelde iets wat grappig met zijn wenkbrauw. "Mais oui, mademoiselle" mrauwde hij terwijl hij gespeeld 'macho' en 'sexy', 'verleidend' om de grijzige poes begon heen te cirkelen zonder haar ogen met zijn paar ogen los te laten. Zijn klauwen tikten op de grond en zijn adem vormde wolkjes in de ijzige wind terwijl hij vogels door de lucht zag schieren. Er zwerfde in de hoogt, ver weg van hier, zelfs een grote roofvogel in de lucht. Ach.. dom prooidier dat zich door zo'n groot, lomp dier laat vangen.

Cyber, die net even zijn grijnsje had laten vallen, liet weer een smalend grijnsje zien. Even overwoog hij zijn echte naam te zeggen, maar nee. Niet zolang hij zeker wist dat dit een poesje was die niet ging klikken, die te laf was om iets zelf mee te dragen. Die niet sterk genoeg was om iets met zich mee te dragen en direct alles tegen die 500 andere kittypets moest gaan zeggen. De zware kater stopte met cirkelen en keek de poes nu recht in de ogen aan, probeerent haar te pijlen. "Wolf Of Territory, je kent me als Wolf." zei hij laag grommen terwijl hij de poes strak aankeek. Voor geen goud ging hij nu zijn echte naam zeggen, dat kwam nog wel. Misschien. "En heeft onze gladde schoonheid een naam?" vroeg hij kil maar verleidelijk.

Abyss, tuurlijk. Maar geen achtervoegsel? Dat bevestigde zijn gedachten, een leerling. Dit kleine kittypet-poesje was nog maar een apprentice. Pha! Aan haar had hij niks, hij kon haar beter dumpen of vermoorden. Maar Cyber bedacht zich, haar achtevoegsel betekende opsenminst nog geen 'sweety' of 'fluffyheart' of whatever. Afgrond, het kon slechter. "Krachtige naam" gromde hij laag, maar met een vleugje respect, ze kon nog van pas komen. "Leeftijd?" vroeg hij grommend, zo oud kon ze niet zijn. Ze zag er niet uit als een kat van 15 moons, die waren meestal wel wat..ach geen idee het was zijn gevoel en instinct waar hij op bleef vertrouwen. Alle info waren welkom. Cyber ging nu liggen, met gespannen achterpootspieren en zachtjes slaagende staart. Hij kon elk moment, indien nodig, wegspringen en of het hazenpad nemen of de poes aanvallen.