If I can't have faith in myself, how can you have faith in me? .: Ceremonie :.

Shademask was deze nacht laat terug gekomen in het kamp. Hij had Dovepath weer opgezocht, de poes waar hij zo gek op was. Nog maar net lag hij te slapen voor zijn gevoel, toen een luide stem hem wekte. Verbaasd draaide hij met zijn oren. “Laat alle katten zich verzamelen bij the Highrock voor een clanmeeting.” Dat was de stem van Dawnstar. Shademask hees zichzelf overeind, met tegenzin. Hij luisterde naar de woorden van Dawnstar. Ze vertelde haar vertrouwen kwijt te zijn in het wezen van een leader. Ze vertelde af te treden als leader, en haar naam Dawnflight terug te nemen. Enkel was het niet Wolfgaze wie haar rang ovenam. Ze vertelde een slecht voorbeeld te zijn geweest, en wees een andere kat aan tot het wezen van een leader. Butterbell. Ja, daar deed Dawnflight goed aan, zij was altijd wel een goede Warrior geweest en was een geboren leader naar zijn idee. Enkel was hij wel verbaasd dat het niet gewoon Wolfgaze was. Wolfgaze was een prima Deputy en zou ook een prima leader zijn naar zijn idee. Maar goed, Shademask had het niet voor het zeggen, al helemaal niet met wat hij allemaal uitspookte. Toch vond hij het ergens ook zwak. Je werd niet gekozen om leader te zijn, en vervolgens gewoon af te treden als je even geen vertrouwen meer had. Maar goed, dit zei genoeg. Riverclan moest een sterke clan zijn en blijven, en daarvoor was een stabiele leader nodig, één die wel kon vallen en weer opstaan. "Butterbell! Je zal het goed doen! Gefeliciteerd!" Klonk zijn stem samen met de rest van de menigte mee.

De grijze langharige kater stapte net het kamp in toen hij Dawnstar hoorde praten. Dat was een tijd geleden, meestal deed Wolfgaze nu de ceremonie's, daarbij was er net nog een geweest. Gingen ze nog meer kittens aanstellen tot apprentices, of apprentices hun warrior naam geven. Als dat zou zijn zou er iets behoorlijk fout zijn. Hij legde zijn prooi op de stapel en keek rond de katten. Hij praatte verder niet tegen ze, dat was niet nodig, ze zagen er niet uit alsof ze hulp nodig hadden en hij zou zometeen weer verdwijnen, hij was gewoon benieuwd naar wat Dawnstar te zeggen had. Rustig zocht hij een plekje in de schaduwen en liet zich daar op zijn kont zakken met zijn staart om zijn poten gebonden. Niemand zou hem hier goed zien, en dat was nou net wat hij het liefst had. Hij keek op naar zijn leider en vriendin en luisterde naar haar woorden, maar na de eerste zin wist hij al wat er ging komen. Dit was waar Butterbell en hij het over hadden gehad.
Het was nu voor hem enkel wachten op welke naam er geroepen zou woorden om het over te nemen. Hij hoefde geen uitleg of wat dan ook. Echter toen ze zei dat Wolfgaze geen leider zou worden keek hij haar verbaast aan, dit was niet hoe het normaal ging. Hij sprak niet, bleef stil zitten maar zat enkel in zijn kop een beetje in de knoop. Wie zou er dan leider worden, was het wel slim op de deputy rol over te slaan. Ze had het zelf meegemaakt van warrior naar meteen leider, en zij kon het niet aan, wie zei dat de nieuwe leider het wel aan kon. Maar de aam die ze sprak bracht al wat verlichting met zich mee. Butterbell, de poed die hij kende en graag nog beter zou willen kennen. Hij had haar beloofd haar te helpen met wat er ook op haar pad kwam, dus ook dit, het zou wel goed komen met haar als leidster. Hij had verwacht meteen weg te lopen nadat hij wist wie het was, maar hij moest zijn vriendin eerst feliciteren voor hij weer verdween. Zijn spieren rekkend stond hij op en stapte uit de schaduwen weer in de richting van de groep katten terwijl hij naar Butter's blauwe ogen bleef kijken. Zijn blik gevuld met vreugde en steun. Wachtend tot ze weer naar beneden zou komen.

De sneeuw was al een paar centimeter gegroeid sinds een paar dagen geleden. Wolfgaze stapte het kamp binnen met een vis in zijn mond. Hij was niet erg succesvol geweest, maar de vis was wel groot voor de tijd van het jaar. Hij gooide de vis op de prooistapel en hoorde de stem van Dawnstar door het kamp echoën. Er werd een clanmeeting aangekondigd door Dawnstar. Het was best wel gek sinds er laatst nog een ceremonie was geweest. Ze had waarschijnlijk iets ander te vertellen. Normaal werd Wolfgaze vooraf geïnformeerd door Dawnstar, maar dat was dit keer niet zo. Nieuwsgierig ging hij aan het voet van de highrock zitten. Hij wachtte af totdat de clan zich had verzameld en luisterde naar de stem van Dawnstar. ”In tegenstelling tot wat jullie misschien verwachten, ben ik hier niet voor een ceremonie. Er is de laatste tijd veel gebeurd, een grote rangenwisseling is gebeurd en natuurlijk het gevecht met Thunderclan.” Wolfgaze volgde haar gedachte tot nu toe, maar wist nog steeds niet wat ze wilde vertellen.”Waarschijnlijk hebben jullie wel gemerkt dat ik de laatste tijd minder aanwezig ben, de ceremonies werden geregeld door Wolfgaze, waarvoor ik hem nog wil bedanken.” Dawnstar knikte even naar Wolfgaze, waarna hij vriendelijk terug knikte met een vreemd gevoel in zijn maag. ”Dit komt doordat ik het vertrouwen ben kwijtgeraakt, het vertrouwen in mijzelf als de leider van de Riverclan. Ik kan een lang verhaal gaan houden over wat er allemaal is gebeurd, maar dat zal ik jullie besparen. Uiteindelijk komt het erop neer dat ik niet alle taken van een leider kan vervullen. Ik zit met vragen die onbeantwoord blijven, ondanks dat ik zonder het antwoord niet door kan.” Wolfgaze's vreemde gevoel veranderde de in verbazing. "Ze zou toch niet...?!" dacht hij. ”Daarom heb ik hier lang over nagedacht, en kies ik wat het beste is voor de clan. Zodat jullie en ikzelf weer meer vertrouwen kunnen krijgen in de Riverclan. Daarom…” Ze slikte even en knipperde even. ”Zou ik met de goedkeuring van de Riverclan en Starclan willen aftreden van mij rol als leider.” Wolfgaze stond perplex bij de woorden van de leider. Ze kon toch niet nu al weggaan. Ze was er nog maar zo kort. Hij wilde het tegenhouden, maar voelde dat het niets zou helpen. Zo'n beslissing werd niet in een paar minuten genomen. ”Mijn naam zal weer Dawnflight worden, een normale warrior in de Riverclan.” Wolfgaze zag de kleine glimlach die op het gezicht van Dawnstar verscheen. Iets dat hij allang niet meer had gezien. Nee, het was goed zo. Ze deed het niet alleen voor de clan, maar ook voor zichzelf. Het was een zware last geweest voor haar. Vooral om in de voeten te treden van Stormstar, die al heel lang over de Riverclan had geregeerd.  ”Nou is het geval dat Riverclan natuurlijk niet zonder leider kan, daarom zal er in deze ceremonie een nieuwe aangesteld worden.” Haar staart zwiepte licht achter haar. ”Nou kennen jullie allemaal Wolfgaze, mijn trouwe vriend en deputy. Ik heb hier lang over na moeten denken, maar ik heb besloten hem nog geen leider te maken. Ik heb gefaald als leider en daardoor ook hem laten zitten als deputy. Ik ben geen voorbeeld geweest waar hij naar toe kon leven, het spijt me erg daarvoor.” Dawnstar glimlachte eve naar hem. Dat hoefde ze niet te doen. Leider zijn was lastig, niemand kon aan haar vragen om een betere leider te zijn dan dat ze was. Een licht schuldgevoel kwam naar boven in Wolfgaze. Misschien had hij kunnen helpen, als ze nou maar naar hem was toegekomen. ”Dit betekent dat de volgende leider geen deputy is geweest, maar wel een trouwe vriendin van niet alleen mij, maar van de hele clan. Ik wil hierbij vragen of Butterbell naar voren wilt komen. Butterbell, je bent altijd een trouw Riverclan lid geweest, van kitten tot warrior ben jij hier opgegroeid en heb je de Riverclan regels gevolgd. Je bent een echte vriendin van de gehele clan en ik weet zeker dat je alles zou doen wat ik aan je zou vragen. Daardoor weet ik dat je klaar bent voor de volgende stap. Ook al sla je de deputy rang over, Wolfgaze zal altijd klaar staan om je te helpen. Ik loop ook nog rond in het kamp, maar ik weet niet hoeveel ik je van dienst kan zijn.” Dawnstar had een goede keuze gemaakt met Butterbell. Ze was de clan altijd al trouw geweest en kende veel katten. Ze was een echte Riverclanner. ”Je zult niet snel hierna de reis naar de Highstones moeten afleggen om je negen levens te ontvangen. De reis kan gevaarlijk en lang zijn, maar ik weet zeker dat je het zult halen en de officiële rang van leider zult ontvangen. Ik geloof in je, veel succes.” Ze knikte naar de poes voor haar, waarna ze zich weer tot de clan draaide. ”Zoals ik al had verteld zal mijn naam weer Dawnflight zijn, maar als je het even vergeet reageer ik ook nog een tijdje op Dawnstar.” Ze glimlachte en boog nogmaals voor de gehele clan. ”Ik weet zeker dat dit het beste is voor de gehele clan, en ik hoop dat jullie mijn laatste beslissing als clanleider nog zullen accepteren.” ze ging van de highrock af en bleef zitten bij de voet van de rots. "Dawnstar.., ik bedoel Dawnflight. Ik zal je missen als leider." zei de kater recht vanuit zijn hart. Hij vond het zwaar om haar zo te zien terwijl ze haar best deed, maar er zelf niet meer in geloofde. Hij ging haar niks verwijten, dat had totaal geen zin. "Als je met me wil praten, geef maar een gil." Hij gaf haar een klein kopje en trok zich terug voor andere katten die met haar wilde praten. Hij zocht met zijn ogen naar een flame-point vacht en zag Butterbell staan. Wolfgaze liep naar haar toen. "Butterbell, gefeliciteerd met je rang! Ik weet zeker dat je en uitstekend leider zal zijn." zei Wolf tegen haar. De clan was er onrustig bij, maar het had gewoon even tijd nodig om te wennen.

“Laat alle katten zich verzamelen bij the Highrock voor een clanmeeting.” Het was een vreemde oproep en de kater hief zijn gestreepte kop op, net klaar om te vertrekken met een patrouille. Er was toch net een ceremonie geweest? De warrior mengde zich met de stroom van de andere clankatten en ging zitten om met een luisterende blik op te kijken naar Dawnstar. Ze begon met een verhaal en eindigde met het feit dat ze zou stoppen met haar leven als clanleader.
”Ik wil hierbij vragen of Butterbell naar voren wilt komen.” Zei de rossige poes nadat ze Wolfgaze had gemeld om nog niet de grote rang op te pakken. De kater's ogen werden groot en hij keek naar zijn vorige partner die naar voren werd geroepen om de volgende leader te worden. Wow.. dat had hij niet verwacht. Ja ze was een goede warrior, een doorzetter, maar het was een vreemde weg om leader te worden, niet? De kater zag dat ze vroeg aan Creamyfrost om haar te vergezellen en wilde langzaam weer afdruipen toen hij werd geroepen. "En Blizzardstorm. Jou zou ik ook graag naast mij willen hebben op deze tocht." Hm?
De ceremonie werd afgesloten en hij wilde naar haar toe lopen toen ze haar een katers oor een zacht likje zag geven. Zijn hart leek een muizenlengte dichter naar zijn poten te zinken en hij liet zijn oren tegen zijn kop hangen. Oke, hij zag al in wat voor een situatie ze nu bevond. Waarom nam ze hem dan mee? De warrior gaf nog een knikje met een halfhartige blik in haar richting en draaide zich toen om om het kamp toch te verlaten. Nee, dat aanblik was hem nog wat té.