Let me sleep!

+Blackpaw

Met een sloem beweging draaide de apprentice zich om. Ze wist dat dageraad gearriveerd was, ze wist dat ze moest op staan en dingen doen, maar ze kon het gewoon niet. Haar nest was te warm en te zacht, de slaap was te aantrekkelijk. Om zich heen hoorde ze het vage geroezemoes van wakker wordende apprentices, zijzelf kon het echt niet opbrengen. Aurora zuchtte. Als ze zou zeggen dat ze zich niet lekker voelde, misschien kon ze dan onder haar training uitkomen. Tevreden over haar plan rolde ze zich nog een keer om, met een glimlach op haar snuit. Nog altijd met ogen dicht voelde ze iets nats. Tegen haar... Neus? Sloom deed Aurorapaw een oog open. Vervolgens vlogen beide kijkers open, en krabbelde ze snel achteruit. Tijdens het omrollen was ze tegen een andere kat aangekomen, en had ze -per ongeluk, wel te verstaan- Haar neus tegen die van een apprentice gewreven. Ineens klaarwakker krabbelde ze op. Had de apprentice dit door? Was ze al wakker? Aurora bekeek tabby, en bad dat ze het niet doorhad gehad.

-Akward Aurora is leuk om te spelen, that's all >3

"Waah!" Shit. Het was Blackpaw, zag ze nu. De ijlende. Blijkbaar had die het wel gemerkt. Het cool spelen kon nu niet meer. Als ze nou maar niet de hele den liet weten. "Hey Aurora!" die lachte, maar Aurora voelde zich veel te ongemakkelijk om te lachen. "Was je me een beetje aan het aanranden in m'n slaap?" De kop van de poes verschoot van kleur. "E-euh, N-nee..." Stamelde ze. Blackpaw had hard genoeg gegild om een dove elder nog op de hoogte te brengen. Nu moest ze het uitleggen, foxdung. "H-het ging per ongeluk, you see, e-eh..." Ze keek naar haar gesokte poten en schuifelde wat heen en weer. "Ik bedoelde er niks mee!" Misschien net iets te hard. Net iets te snel. Al probeerde de apprentice haar houding zo zeker mogelijk te houden, haar gezicht was makkelijk te lezen. Haar oren stonden naar achter, haar turkooizen ogen flitste verschillende kanten op, behalve die van haar denmate.

kunnen katten blozen? XD

"Hmm, weet je dat zeker?" Aurora wou heftig knikken, maar de tabby was nog niet klaar. "Waren dit niet je onbewuste verlangens, die zich uitten in jouw dromen?" "Wha?" Haar ogen verwijdde zich en haar mond zakte open. Dit was niet wat ze verwacht had van zo'n net apprentice. Die Black was misschien klein, maar had wel een grote mond. Snel hervatte ze zichzelf, ze mocht zich niet zo laten bespelen. de zwar-witte poes wou haar geen plezier gunnen uit dit ongelukje, al lachte die zich nu waarschijnlijk dood. Aurorapaw schudde haar kop. "N-Nee, sorry, ik val niet op jonge kattinnen." Mauwde ze zeker. "En zeker niet op degene die beginnen te hallucineren." Voegde ze erachteraan, bij wijze van aanval. Ze was nog steeds ongemakkelijk, maar probeerde weer balans te vinden. "waarom ben jij niet zo geschrokken?" Ze kneep haar ogen tot spleetjes.

"Wel op oudere kattinnen?" Aurora negeerde de vraag, en kaatste iets terug. "Hee, toen had ik wat fouts gegeten," Zei de poes 'beledigd'. "Nou.." Begon die toen weer. Het liefst was de apprentice nu gewoon weggegaan. Hell, ze wou dat ze was opgestaan vanmorgen! Blackpaw leek beschaamd, maar de zwart-witte kattin bleef kalm. Laat je niet van je stuk brengen. "Ik.. Ik vond het eigenlijk wel leuk," Bijna zakte haar kaak weer naar onder, maar ze hield zich in. Nee, nee, dit was een spel. Aurorapaw keek nog een keer naar de jonge poes. Het zag er echt uit. Puzzelend keek ze naar de tabby, twerijl ze verzon om iets terug te zeggen. "D-Dan heb je pech!" Shit, ze stotterde. Ze zag niks in kleine kits, maar deze speelde goed toneel. Ze gromde. Met een sprong belandde ze op Blackpaw en pinde haar op de grond. "Ik heb geen tijd voor spelletjes." Bromde ze. "Neem je grote mond en jij ergens anders heen."