Everybody wants to take my smile away

Moet; zo kon ze haar verblijf in de nursery het beste beschrijven. Toch leek het wat af te nemen, omdat haar kittens nu niet dag en nacht grondige verzorging nodig hadden. Ze konden zichzelf nu wel een beetje vermaken door wat onhandig door de nursery te kruipen. Natuurlijk behield Runningvole haar onmens grote zorgen, maar het leidde haar een beetje af van haar gebroken hart. Rustig verschoonde ze het nest met vers mos dat door iemand naar binnen was gebracht en begon vervolgens de groene plukjes uit haar korte tweekleurige vacht te halen.

OOC; Eerste post voor Dawnpaw!

Topics gezocht ~

Whoop whoop for ladybugs~:

De apprentice had er 's nachts aan liggen denken om een bezoek te brengen aan Runningvole, die nu toch maar in de nursery lag. De tabby liep naar de nursery toe, en kroop door de krappe ingang naar binnen, waar hij meteen de warmte voelde. Hij scande de plaats met zijn ogen, en merkte de zwart-witte vacht van zijn voormalig mentor op. Hij liep naar haar toe, op zijn stilst, omdat hij niet wist of ze sliep of niet. Maar toen hij haar zag bewegen, gaf hij de stille manier van wandelen op, en liep hij gewoon verder. "Hallo, Runningvole," zei hij, met een glimlach, en ging naast haar nest zitten. "Hoe gaat het met u?"

Ze had hem niet horen aankomen, laat staan geroken. Wat was die zoete geur van de nursery toch overwhelming. "Hallo, Runningvole," Ze schrok een beetje, maar draaide zich toen met een kleine glimlach om toen ze de stem van haar apprentice herkende. "Hoe gaat het met u?" Ze ging rechtop zitten, voelde haar vermoeide spieren wat branden, maar keek Dawnpaw vriendelijk aan. "Wat leuk dat je op bezoek komt, Dawnpaw." merkte ze met haar zachte stemmetje op. "Het gaat wel oké.." Vatte ze het maar wat bondig samen. "En met jou? Lopen je trainingen nog oké? Het spijt me zo dat dit.. zo moest gebeuren." Ze legde haar oortjes wat schuldig in haar nek.

Topics gezocht ~

Whoop whoop for ladybugs~:

De poes draaide zich om, en hij kon een glimlachje op haar snoet zien. "Wat leuk dat je op bezoek komt, Dawnpaw." zei ze, en hij glimlachte. Hij was blij dat hij eraan gedacht had, want haar bezoeken was zeker geen grote moeite, en zo kon hij zien hoe het met haar ging. "Het gaat wel oké.." gaf ze als antwoord op zijn vraag. Het klonk niet helemaal overtuigd, maar de kater besloot niet door te vragen, dat zou het waarschijnlijk alleen maar ongemakkelijk maken. "Goed," zei hij dus maar, met nog steeds een schim van een glimlach. "En met jou? Lopen je trainingen nog oké? Het spijt me zo dat dit.. zo moest gebeuren." Hij haalde een schouder op. "Het hoeft u niet te spijten, alles gaat goed, hoor. Tallshadow heeft wel een andere manier van trainen, en het is wel wat moeilijk, maar het lukt wel! En met mij gaat het wel goed, denk ik, alleen een beetje veel ruzie met mijn broert," zei hij, en haalde een schouder op.

Het grijze katertje leek haar niet met haat aan te kijken, dat luchtte in ieder geval op. "Het hoeft u niet te spijten, alles gaat goed, hoor. Tallshadow heeft wel een andere manier van trainen, en het is wel wat moeilijk, maar het lukt wel! En met mij gaat het wel goed, denk ik, alleen een beetje veel ruzie met mijn broert," Oh dus Tall legde de lat duidelijk hoger? Haar twee oortjes kropen wat dichter tegen haar nek aan en ze wierp kort een blik op de grond. "Wil je over die ruzies praten? Ik weet zelf hoe het is om met broers op te groeien." Begon ze met een zwak glimlachje.

Topics gezocht ~

Whoop whoop for ladybugs~:

Het leek alsof wat hij zei haar niet helemaal goed lag, en de kater keek even schuldig naar de grond. "Ik mis uw trainingen wel, hoor, u deed rustig aan, waardoor ik het wel wat beter begreep", probeerde hij zich een beetje uit de situatie te redden. De kater vertelde over dat hij ruzie had met zijn broertje. "Wil je over die ruzies praten? Ik weet zelf hoe het is om met broers op te groeien." Hij glimlachte kort, en haalde een schouder op. "Ik weet niet op u Lurkingpaw kent? Wel, hij is kwaad op me omdat mijn zus slechtgezind was. Ze noemde me gek, en ik noemde haar dus ook zo. En toen werd Lurk boos en, ach .." Hij voelde weer een steek in zijn poot van waar de zwart-witte kater hem gebeten had.