I tried hard to have a father

I tried hard to have a father, but instead I had a dad
Nirvana - Serve The Servants

Dawn drong de apprentices den terug in, en duwde zijn neus in de vacht van Emberpaw, met een redelijk serieuze uitdrukking op zijn gelaat. "Kom je rond zonhoog naar de pinewoods?" De kater ging weer naar buiten, en liep door het kamp heen, naar de uitgang. Hij verliet het kamp al gauw, en liep door het territory.

-Timeskip-

De zon klom hoger aan de hemel, en Dawnpaw liep richting de tallpines, waar hij ging zitten wachten op Ember. Ze moesten praten. Maar ook moesten ze hen band versterken. Dawn had echt behoefte aan een betere band met Emberpaw.

+Emberpaw

Ik was een beetje verward door Dawn's serieus, kort verzoekje. Was er iets met hem aan de hand? Ik had geen vragen kunnen stellen, en was nu op weg naar de tallpines, waar we hadden afgesproken. Ik maakte me lichtelijke zorgen, maar misschien wilde Dawn gewoon even broer-onder-broer praten, of zo. Niet dat ik heel goed was in dat soort gesprekken, maar wat maakte het ook uit. Na een tijdje wandelen zag ik Dawn al zitten, en ik stapte snel op hem af. 'Hee Dawn.' Mauwde ik vriendelijk, terwijl ik tegenover hem ging zitten. Hij was de oudste van het nest, en stak best een stukje boven me uit. Ik was dan ook niet zo groot. 'Wilde je me ergens over spreken?' Vroeg ik uiteindelijk.

∞:

Hij keek op bij de bekende geur van zijn broertje, en zag dat de kater inderdad zijn richting uit liep. 'Hee Dawn.' Zijn broer ging tegenover hem zitten, en Dawn keek zijn broertje met een zachte glimlach aan. De blauwe ogen hadden ze allebei, en het tabby patroon ook, maar de bachtkleur, de witte borstkas en kin en grootte verschilde wel degelijk. 'Wilde je me ergens over spreken?' De kater knikte, en zuchtte. "Ja, eigenlijk wel, maar ik heb je niet alleen naar hier geroepen om over saaie dingen te praten. Ik wil ook onze band versterken, want, eh, onze vriendschap betekent eigelijk best veel voor me." Hij keek van zijn broertje naar zijn poten. "Ik wou kort praten over de ruzie tussen mij en Lurkingpaw, waar jij ook een beetje mee betrokken bent."

Toen Dawn zei dat hij graag onze band wilde versterken, grijnsde ik naar hem. 'Jij betekend ook heel veel voor mij.' Reageerde ik glimlachend. Dat was waar; familie en vrienden betekenden alles voor me, veel meer dan ik dacht. Vervolgens staarde Dawn een beetje ongemakkelijk naar zijn poten, en ik voelde aan dat hij een gevoeliger punt wilde aankaarten. Toen hij over Lurkingpaw begon verscheen er een grimas op mijn gezicht, zeker toen hij zei dat hij ook ruzie me hem had. Het lag dus niet aan mij. 'Jij ook al..' Mauwde ik geïrriteerd. Die Fox-hearted, moest hij nou met iedereen ruzie maken? Behalve met Wind natuurlijk, Wind was zijn engeltje. 'Ik snap je. Ik.. Toen we nog kittens waren viel hij me een keer aan, zonder reden. Volgens mij is er iets serieus mis in zijn hoofd. Maar, wat er ook aan de hand is tussen jullie twee, ik sta achter jou.' Zei ik. Ja, ik zal Dawn steunen. Samen konden we hem wel aan.

∞:

Hij grijnsde toen Dawn hem zei dat hij hen band graag wou versterken. 'Jij betekend ook heel veel voor mij.' De glimlach van zijn broer deed de grijze tabby zich meteen beter voelen. Toen ze het topc aanraakte over Lurkingpaw werd de sfeer meteen wat grimmiger. 'Jij ook al..' Hij knikte en keek weer naar zijn broer die geïrriteerd klonk. 'Ik snap je. Ik.. Toen we nog kittens waren viel hij me een keer aan, zonder reden. Volgens mij is er iets serieus mis in zijn hoofd. Maar, wat er ook aan de hand is tussen jullie twee, ik sta achter jou.' Dawnpaw glimlachte. "Dankje. En ja, dat verbaasd me niets dat hij je een keer aanviel. Typisch hem, als je het mij vraagt. Hij heeft mij ook aangevallen toen we ruzie kregen en betrok jou erbij door je naam te noemen. Natuurlijk zei ik hem dat hij je er niet bij moest betrekken, omdat, wel, jij niets te maken hebt met zijn idioot gedrag, het is niet jou fout ofzo." Dawn leek nog amper uit zijn woorden te raken, door woede.

Toen Dawn beaamde dat het typisch iets voor hem was om me opeens aan te vallen, knikte ik zuur. Best wel erg dat we dit soort dingen bespraken over onze eigen broer. Maar wij waren hier niet de foute partij. Nee, Lurking had hier het onrecht gedaan. Vervolgens begon Dawn over een ruzie tussen hem en Lurking, en dat Lurking mij daar bij had betrokken, en ik kon de woede in zijn stem haast proeven. 'Hij noemde me vast en zeker zwak..' Mompelde ik ietwat sipjes. Lurking was zo voorspelbaar. 'Bedankt dat je het voor me opnam.' Mauwde ik vervolgens, terwijl ik hem een vriendelijk glimlachje schonk. Gelukkig had ik wel degelijk broers die om me gaven. 'Soms vraag ik me af hoe het kan dat we familie zijn. Weet je eigenlijk hoe het zit met Ivy en Wood? Steunen die Lurking? Of heeft hij hen ook iets aangedaan? Ik spreek ze niet zo veel..' Dit wad natuurlijk ook vooral mijn schuld, vanwege mijn afwezigheid. Dawn leek daar gelukkig noet echt problemen mee te hebben. Hopelijk.

∞: