[Kitten-event!] Voorlees avond!

Hij had overlegd met enkele queens in de nursery, hij liep namelijk al een tijdje met een idee in zijn kop rond. Hij wou graag een avondje voor de kittens verhalen komen vertellen. Hij wist dat die kleine donders zich dood verveelde in de nursery, hij wist nog van zichzelf dat hij het nooit leuk had gevonden daar. Misschien was het wel leuk voor ze.
Het was avond. Langzaamaan gingen de laatste patrouilles de doorntunnel uit terwijl hij weg maakte naar de nursery. Hij had zijn suffix niet voor niks gekregen. De grote kater had immers ook een groot hart, voor de hele clan. "Wie is er klaar voor wat spannende verhalen?" Hij keek rond om wat kittens op te trommelen. Hij ging op een wat rustigere plek liggen, zodat de kittens zich om hem konden verzamelen de queens wat rust konden krijgen. Eerst maar is kijken of de kittens er klaar voor waren!

Dappledkit had naar buiten zitten kijken toen de zwarte kater binnenkwam. De laatste patrouilles liepen door de tunnel, normaal moesten de meeste kittens al slapen. Maar de calico poes had gehoord van een van de queens dat er vanavond iemand verhalen kwam vertellen. Ze volgde de zwarte kater naar een rustigere plek en sloop in zijn schaduw. Ze kon altijd oefenen, want ooit zou ze de sterkste warrior worden die de Shadowclan had gekend! De zwarte kater ging zitten en dappledkit volgde zijn voorbeeld. Waarschijnlijk zou het zo vollopen met kittens die de verhalen wouden horen, maar zij had toch de beste plaats. Pal voor de blauwe ogen van de kater ging ze zitten. Ze krulde haar staart voor haar pootjes en draaide haar kopje terwijl ze de kater bestudeerde. Ze had wel van hem gehoord, Ravenheart, zoon van hun deputy en een ontzettend vriendelijke kater.

Een zwart-wit kopje kwam uit zijn nestje piepen. De kitten trok zijn oor bedenkelijk naar achter, zijn kopje schuin houdend. Wat aarzelend kroop hij van het mosnestje, nog even terugblikkend op de Queen. Deze gaf hem een kort, goedkeurend knikje. Een pikzwarte warrior was op een rustig plaatsje in de nursery gaan zitten en meende een verhaal te gaan vertellen. Twee kittens, wat ouder dan hij, waren rond hem verzameld. Zonder haast wandelde het ventje op de groep af en nam een op een afstandje plaats. Hopelijk werd het niet een of ander suf verhaal!

Een bekende geur vulde haar neus, Airkit! Lachend draaide ze zich om. "Spannend hé?" Ze klopte met haar staart langs haar lichamen, ten teken dat ze langs haar moest komen zitten. Meestal was de calico kitten nogal een ijskoningin, maar vaak ontdooide ze wanneer ze bij haar familie was. Zenuwachtig schoof ze heen en weer, wanneer zouden de verhalen komen?

Een warme grijns kwam op de kater zijn snuit toen hij zag dat de kittens bij hem kwamen liggen. Mooi zo! Hij wachtte nog eventjes totdat er meer bij zouden komen, maar hij keek vast naar de kleintjes voor hem. "Zo, zo! En welke stoere toekomstige warriors van Shadowclan heb ik hier voor me liggen?" vroeg hij toen aan de kittens. Hij wist niet wat hun namen waren, vooral omdat hij heel veel buiten het kamp spendeerde en hij zich niet altijd veel bemoeide met de kittens. "Ik wacht nog heel even tot er wat meer kittens bij zijn, dan begin ik!" zei hij met een glimlach.

"Zo, zo! En welke stoere toekomstige warriors van Shadowclan heb ik hier voor me liggen?" Vroeg de pikzwarte kater. Een gestreepte kitten had zich ook bij de groep gevoegd en al snel werd de groep flink groter. Ook een calico poesje kwam aangelopen. Het was Hiddenkit, de dochter van zijn pleegmoeder Otterflight. Rudekit had haar wel eens 'ontmoet', mede door Otterflight. Het poesje had toen pas haar oogjes geopend en nu stond ze hier. "Hi." Sprak ze zachtjes, amper hoorbaar, toen ze hem had bereikt. Verlegen nam het poesje plaats naast hem. Rudekit schoof een beetje op zodat Hiddenkit meer plaats had. "Hallo." Begroette hij haar breed glimlachend, en richtte zijn amberen kijkers weer op de warrior in het midden. Niemand leek te antwoorden op zijn gestelde vraag. Het werd wat zielig voor de kater. Rudekit duwde zijn sociale kant wat naar voren en opende zijn bekje. "Ik ben Rudekit. Bracht hij uit, aarzelend. "En wie bent u?" Vroeg hij netjes. Hij was dan wel bij de jongste maar leek wel meer lef te hebben dan de rest.

"Zo zo! En welke stoere toekomstige warriors van de Shadowclan heb ik hier voor me liggen? Ik wacht nog heel even tot er wat meer kittens bij zijn, dan begin ik!" De zwarte kater had zijn blauwe ogen over de kittens laten glijden en speurde de nursery af naar nog kittens die opkomst waren. Omdat niemand antwoord gaf op zijn vraag, besloot de calico poes dat wel te doen, anders was het ook maar zielig."Ik ben dappledkit, hopelijk snel een apprentice. Zodat ik weg kan uit de nursery."Natuurlijk zei ze het laatste niet te hard, misschien zouden enkele queens dat niet zo fijn vinden. Rustig ging ze weer zitten en drapeerde ze haar staart voor haar voeten.

Ze had gezien hoe haar twee zusjes de grote zwarte kater volgde en nieuwsgierig als ze was, was ze hen achterna gegaan. Ze was net op tijd om te horen dat hij verhalen ging vertellen. Verhalen, zalig! Blij trippelde ze richting haar zusjes. Dappledkit had zich voorgesteld, wat niet moeilijk was met haar moedig karaktertje, maar haar ander zusje had het duidelijk moeilijk. Stiekem moest ze lachen om haar onhandigheid. Zachtjes sloop ze naar hen toen en kwam van achter op hen gedoken. "Air, ben je je tong kwijtgeraakt?" Grinnikte ze liefdevol naar haar zusje. Een beetje plagen kon natuurlijk nooit kwaad! Ze richtte zich tot de zwarte kater en stelde zich voor als Cinderkit, niet zo stoer als het calico poesje had gedaan, maar wel minder stoterig als de zandkleurige poes.

De jonge kitten van net een moon jong lag op de rand van Otterflight's nest. Zijn ogen die hij net een halve moon open had, waren gericht op de drukte voor hem. Ravenheart was binnen gekomen, waarschijnlijk om iets doms te doen als een verhaaltje voorlezen, iets waar Viperkit natuurlijk veelte goed voor was. Toch wekte het enige nieuwsgierigheid op en bleef hij kijken. "Zo, zo! En welke stoere toekomstige warriors van Shadowclan heb ik hier voor me liggen?" Klonk de stem van Ravenheart. Ho even, hij was hier de stoerste. De jonge kitten sprong uit de nest van Otterflight en wurmde zich zonder pardon tussen de andere kittens door. "Viperkit, natuurlijk! Beste van allemaal, hier!" Sloof hij zich arrogant uit met zijn borst vooruit gestoken.

OOC; Sorry voor zijn brutale arrogantie ;P

Een kleine kater wurmde zich langs haar heen en stapte per ongeluk op haar staart. "Hee! Wil je wel eens uitkijken ja?" Gromde ze de kitten kwaad achterna. "Viperkit, natuurlijk! Beste van allemaal, hier!" Sloofde de kater zich uit. Dacht hij zo vrienden te maken of wou hij gewoon stoefen? Kwaad keek ze hem aan, zonder pardon had hij op haar staart gestaan en dat vond ze niet leuk. Ze sloeg haar staart rond haar poten en wachtte nieuwsgierig af wat haar zusjes ging doen. Dappledkit zou het hier waarschijnlijk niet bij laten, wist de calico kitten en Airkit zou waarschijnlijk iets denken, maar niks zeggen.

~Foei, zomaar op haar staart staan xD

"Ik ben Rudekit." stelde de kleine zwartwitte kitten zich voor. Hij knikte. Dappledkit, Airkit en Viperkit stelde zich ook voor. Ravenheart begroette ze allemaal en moest lachen om Viperkit die zei dat hij de allerbeste was. Toen keek hij naar Airkit. "Jij, uh, ik bedoel U, bent toch de zoon van Inner...euh.. ghost?" Hij knikte. "Dat klopt! Ik ben Ravenheart." vertelde hij ze. Zijn blauwe ogen keken rond. Hij probeerde het akkevietje tussen de kleine rode kitten en Viperkit een beetje te sussen. "Wie wilt het verhaal horen van hoe de clans hebben besloten om maar één medicine cat te nemen?" vroeg hij aan alle kittens. Het was een verhaal die hij vaak had gehoord toen hij klein was.

Spannende verhalen? Ja hoor... Hadden ze dat weer. Gewoon apprentice. Ze wilde gewoon apprentice zijn, dan kon ze zien hoe dat was. Zien hoe het was om te vechten tegen een das of een hond. Die kick voelen van een gevecht tegen een rat. Zelf een kat redden uit de rivier. Ze zou het allemaal doen, als ze haar nou eens uit het kamp lieten. Echo liet haar blauwe kijkertjes even naar de zwarte kater die verhalen ging vertellen schieten. Ze was niet echt geïnteresseerd. Ze ging wel naar buiten, en daar iets beleven met Panda, of alleen. Dat was toch wel het voordeel van geen ouders hebben, en een pleegmoeder hebben die het allemaal niks uitmaakt; je kon lekker doen wat je wilde. Wanneer andere kits een wasje kregen en hun nestjes in moesten ging de gevlekte poes op avontuur. Dat zou ze nu ergens ook gaan doen... Tenminste, dat had ze gedaan als er niet een tabby katertje was geweest die zich vreselijk uitsloofde. "Viperkit, natuurlijk! Beste van allemaal, hier," hoorde ze. Meteen lichtte ze haar kop op, en richtte haar blauwkleurige ogen op de eigenaar van de stem. Parmantig trippelde ze naar hen toe. Daar moest wat aan gebeuren. Ze was zelfs ouder, natuurlijk was ze beter dan hij. "Pff," zuchtte ze, en wierp hem een gespeeld verveelde blik toe. "Je bent niet echt de beste in nadenken, hm? Volgens mij ben ik altijd ouder, en dus veel slimmer, sterker en sneller dan jij," Haar neusje wees naar de lucht. Arrogant? Hm... Nu even wel. Ravenheart, zoals de kater zichzelf noemde, begon zijn verhaal nu. Een verhaal over hoe ze bedachten maar één medicine cat te nemen. Nou goed, ze bleef wel. Maar alleen maar om ergens halverwege haar gelijk te kunnen bewijzen. "Echokit, trouwens," stelde ze zichzelf voor, met een klein grijnsje over haar snuit.

- If I may?

Mirrorkit keek op toen een grote, zwarte warrior de Nursery in kwam gelopen. Nieuwsgierig keek ze op toen hij vertelde dat hij kwam om een verhaaltje te vertellen. Gelijk was de jonge poes een en al aandacht. Ze hield van verhaaltjes! Je was nooit te oud voor verhaaltjes vond ze. Snel voegde ze zich bij de andere kittens voor ze met grote ogen naar de warrior keek. Ze voegde zich ergens aan de zijkant, terwijl een arrogante kitten zelfverzekerd had geantwoord op de vraag van de warrior. Mirrorkit rolde met haar ogen maar bemoeide niet. Genoeg kittens hadden er al wat van gezegd en dus besloot ze haar mond maar te houden. Vervolgens richtte ze zich weer tot Ravenheart, die zichzelf had voorgesteld. ''Ik ben Mirrorkit.'' Zei ze op een vriendelijk toon terwijl ze Ravenheart kort met een klein glimlachje aankeek. Inmiddels had de kater voorgesteld om het verhaal te vertellen over waarom de clans hadden bedacht maar één medicine cat te nemen. Mirrorkit besloot dat dit verhaal de moeite was om te blijven.

Mirrorkit propt haarzelf er nog even tussen als niemand er last van heeft?

Alle kittens leken enthousiast over zijn verhaal en Ravenheart grijnsde naar de kittens. Hij ging er voor liggen en maakte zich comfortabel in de nursery. "Oke dan... lang geleden, toen de clans net gevormd waren; waren er 4 leaders. Shadowstar van Shadowclan, Thunderstar van Thunderclan, Windstar van Windclan en Riverstar van Riverclan. Ze hadden alle vier een goed lopende clan met veel warriors. Alleen hadden ze één probleem. Als er gevechten kwamen was er niemand om voor de gewonde katten te zorgen! Starclan sprak de vier leaders op een Gathering toe dat ze katten moesten zoeken die tijden gevechten wisten hoe ze moesten zorgen voor hun clangenoten," vertelde hij kalm. "Thunderstar, Windstar en Riverstar kozen om al hun katten te leren hoe kruiden werkte en hoe ze wonden moesten verzorgen. Alleen de wijze Shadowstar besloot om maar één kat alles te leren over kruiden en wonden. En toen de maan hoog aan de hemel stond en het tijd was voor een medicine cat bijeenkomst, stond daar heel Windclan, Thunderclan en Riverclan! Allemaal moesten ze naar de Highstone om contact te maken met Starclan. Alle drie de clan probeerde zich naar binnen te drukken, maar het paste helemaal niet! Shadowstar lachte alle vier de clan uit en zei: 'Jullie sukkels, Shadowclan was slim en sterk en koos maar één medicine cat! Nou, laat ons erdoor!' alle clan moesten aan de kant terwijl Shadowstar met zijn medicine cat naar binnen ging om dromen te delen met Starclan. De andere clans paste niet in de grot en moesten terug terwijl Shadowclan alle andere clans uitlachte!" Ravenheart grijnsde. Hij vond dit altijd een van de leukste verhalen die zijn moeder vertelde.

Een paar anderen katten haar zelf af. "Ik zorg alleen maar dat hij daar niet tot last is, hoor," zuchtte ze nog snel, voordat de zwarte kater zijn verhaal begon. Oké, ze moest eraan toegeven, het was best een amusant verhaal. Die mousebrains in die andere clans ook. Ze lachte bij zichzelf toen ze het voor zich probeerde te zien; al die smerige hazenvreters, eekhoornjagers en vissenbekken die drongen voor de ingang, en dan natuurlijk Shadowstar, met een glanzende vacht, zwart en wit, samen met een andere zwart-witte kat, die er gewoon langs liepen. Zwart en wit? Ja, natuurlijk. Dat was immers de coolste vachtkleur. Zij had er immers ook zo één. "Wat dachten we anders van Shadowclan? Wij zijn wel de allerbeste clan van allemaal!" reageerde ze. Ze was opgestaan en zwiepte met haar staartje.