(open) Got some stories to tell?

Hij was iets zekerder in zijn poten gaan staan en aangezien hij niet echt wilde gaan slapen zo vroeg in de avond, was hij maar op zijn nest gaan zitten. Zijn gouden oogjes keken door de den, waar een paar andere schimmen van apprentices al waren gaan liggen of nog met vrienden aan het praten waren. De kater zelf zat er maar wat alleen en vergeten bij. Hij wilde een hap lucht nemen om iets in de groep te gooien, maar besloot het maar niet te doen. Zijn grijze oortjes lagen al snel weer in zijn nekje en teleurgesteld legde hij zijn kop op zijn poten.

Opgewekt huppelde een klein rood poesje door het kamp. Eindelijk was ze de Nursery uitgekomen! Nu zou ze het kamp nog eens goed verkennen. Goldenkit trippelde met stille pootstapjes langs elke den. Bij de meeste werd ze weggejaagd, maar het vastberaden poesje zou het niet zo snel opgeven om een nieuwe vriend te krijgen! Want dat was immers waar ze op uit was. Bij de apprentice's den bleef ze even staan. De meeste apprentice's leken nog wakker te zijn. Goldenkits blik ging naar een zwarte kater, die er een beetje alleen bij zat. Zonder na te denken kwam ze naar hem toe."Hee! Ben je toe aan een praatje?" zei het kleine poesje. Apprentice's waren meestal aardig, maar sommigen waren gemeen, dus ze vroeg eerst of ze in de stemming waren om even te praten. terwijl ze op een antwoord wachtte ging ze zitten en likte haar poot, alsof het doodnormaal was dat ze daar zat.

Nee, het ging hem niet meer lukken om met iemand een praatje aan te gaan, dat zou toch .. raar zijn? Plots dook er een klein rood fluffballetje voor hem op en de jonge apprentice trok zijn wenkbrauwen wat verbaasd op. Oh, een kitten? Hier? "Uh.. ja." Gaf hij maar toe, zich wat door zijn poten laten zakken zodat hij op ooghoogte kwam met de kitten. Het maakte hem eigenlijk niet uit dat ze in de apprentice's den was gekomen, ze leek wel met hem te willen praten. "Ik ben Cedarpaw."

De zwarte kater leek ietwat verbaast te zijn. Dat maakte Goldenkit niet veel uit, als hij zich maar niet meer alleen voelde."Uh.. ja." zei de zwarte kater, terwijl hij zich door zijn poten liet zakken. "Dan ben ik dus op een goed moment gekomen!" Zei het rode poesje blij. Eindelijk iemand die haar niet afsnauwde! Ze werd er helemaal vrolijk van! "Ik ben Cedarpaw." zei de kater. "Mooie naam! Ik heet Goldenkit."

"Bedankt." Glimlachte Cedarpaw voorzichitg. "Aangenaam Goldenkit, jij hebt ook een hele mooie naam." Zei hij vriendelijk terug. "Dus, waar wil je over praten?" Met interesse in zijn gouden kijkers keek hij het poesje aan.