Great.

Soms had Roughpaw een beetje het gevoel dat ze overal buiten stond. Waar dit door kwam wist ze niet. Maar alles wat er gebeurde was zij niet van op de hoogte. Ze ging veel om met Lurkingpaw, kon het wel goed vinden met Dawnpaw, kon het eigenlijk wel goed vinden met iedereen, maar waar was die geweldige vriendschap met vriendengroep? Waar waren alle spannende, geweldige dingen? Niet echt hier bij haar.
Ze had er nooit echt over na gedacht. Maar nu wel en stond ze hier, bij Little Creek, naar zich zelf te kijken, voor zo ver dat mogelijk was, te piekeren. Geweldig.

Open

Ze bleef piekeren. Ze begreep zich zelf ook niet zo goed. Het ging toch gewoon goed? Ja, ze zat met Lurkingpaw in haar maag, hij deed iets met haar wat ze niet begreep. Ze probeerde er niet al te veel over na te denken. "Rough!" Klonk er plots en ze herkende de stem van Blackpaw. Ze draaide zich om en glimlachte. Blackpaw hoefde niet te zien dat ze in een pieker bui zat. "Heey Blackpaw!" miauwde ze met een glimlach, ietwat wankelend. "Hoe is het?" Vroeg ze vervolgens.

Blackpaw stopte niet en Roughpaw stond daar maar wat, aan de rand van Little Creek. Nog voor Roughpaw opzij kon springen botse Blackpaw tegen haar aan. Roughpaw deinsde wat naar achteren Little Creek in, gelukkig niet zo diep als dat het naar haar idee was geweest toen ze een jonge kitten was en hier bijna was verdronken. Roughpaw maakte een 'wow' geluidje en kwam weer op het land. Ze schudde haar achterpootjes uit waarbij Blackpaw vertelde dat het eigenlijk best wel goed ging. "Nou, mooi. En dankjewel voor het afkoelen van mijn achterpootjes," miauwde Roughpaw met een grinnik. Vervolgens croeg Blackpaw hoe het met haar ging. "Eh goed... Denk ik," miauwde ze. Blackpaw kende ze al best lang, heel lang eigenlijk. En ze kon haar ook wel vriendin noemen. Maar ja, Roughpaw was niet van het serieuze.

Roughpaw keek Blackpaw kort aan met een uitdagende blik, misschien zelfs dreigend. Een blik die zei; 'ik krijg je nog wel.' Vervolgens vroeg de grijs cyperse poes hoe het met haar ging. Dat wist Roughpaw niet zo goed, wat ook in haar antwoord te merken was. "Ja... denk ik. Ik zit heel veel in mijn kop en heb het idee dat ik overal buiten val. En Starclan! Dit is niks voor mij, onzekerheid, zeuren, bah."

OOC: Geeft niet, SPT is altijd wel fijn ^^

Ze vernauwde haar ogen terwijl het puntje van haar staart op de grond tikte. Gatver, waarom was ze hier aan begonnen? "Hmm," hoorde ze Blackpaw. "Ik kan me niet voorstellen dat je echt overal buiten valt, want.. nouja.. ik heb het idee dat iedereen in het kamp je kent. Maar als je wil kan ik je wel eens meenemen naar mijn vrienden!" Klonk Blackpaw's stem. Als Roughpaw het niet verkeerd had, waren Blackpaw's vrienden ook de hare. Lurkingpaw, Dawnpaw, Mazepaw en zo voorts. "Hallow!" Klonk er toen voor Roughpaw op Blackpaw kon reageren. Ah, Windpaw, ook een apprentice waar ze het wel goed mee vinden kon. "Om te beginnen, dit is Windpaw," miauwde Blackpaw op dat moment. Roughpaw grinnikte. "Natuurlijk ken ik Windpaw, ik ben praktisch met haar opgegroeid," lachte Roughpaw. Plus, iedereen kende elkaar in een clan, want een clan op zich was al een familie. Zou gek zijn als je niet wist wie er allemaal in je clan leefde. "Maar.. heey Windpaw!"