Evil Coat {OPEN}

Kort leek er niets te zijn. Ze zag niks en leek ook al helemaal niks te ruiken. Wat was dat geluid dan? De kleine poes begon banger te worden. Ze was gestopt met lopen en was bang in het rond gaan kijken. Maar voordat ze ook maar iets zag voelde ze een harde klap tegen haar kleine lijf. Eerst bleef ze staan, maar de kracht die erachter zat liet haar toch vallen. Een prikkend gevoel voelde ze op haar linkerflank. Zachtjes piepte ze van de pijn, maar besloot al snel dat ze niet wou liggen. Ze was niet erg verwond dus opstaan ging nog wel, maar toen ze eenmaal stond durfde ze niet te rennen. Een tabby kat die wel iets ouder leek dan haar stond voor haar. Bang keek ze hem aan. De geur die hij had kon ze niet plaatsen, maar het was anders dan dat zij rook of haar moeder. Moet ik wat zeggen? Voorzichtig begon ze achteruit te krabbelen tot ze tegen een boom aankwam."Laat me met rust.", zei ze zacht."Alsjeblieft?"

De kater leek niet te stopen en ze keek bang om zich heen. Waar kan ze heen? In de paniek leek niks een goede plek te zijn om naartoe te rennen. De klauwen van de kater gingen over haar gezicht en ze wist nog net de blijven staan van de klap. Het begon erg te prikken en er kwam wel degelijk bloed op haar witte vachtje, net zoals op haar zij. Het was nog niet verschrikkelijk erg en ze zou nog kunnen rennen. Toen ze net weer haar evenwicht had kunnen vinden, keek ze naar voren. Met een paar snelle stappen probeerde ze langs de kater te komen, die sloeg echter haar poot waardoor ze hard op haar neus viel. "Zal je mijn naam onthouden? Zal jij het aan al jouw Clangenoten vertellen?", siste hij waarna hij weer een klap uitdeelden. Ik ken je naam niet eens! Hoe kan ik hem onthouden? Met een bange blik keek ze de kater aan. Wat wou hij daarmee zeggen? Clankatten waren toch nooit zo? Vooral niet tegen kittens. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en pakte haar op, om haar daarna een eindje weg te gooien. Ze kwam hard neer op het tweebeenpad en dat deed dan ook wel even pijn. Een huilend geluid kwam uit haar keel en ze piepte zacht toen ze opstond. Haar linkerzij, rechterzij en gezicht lagen al open. De poes vergat zijn vraag compleet en keek de kater boos aan. "Ga weg!", riep ze hard. Ze liet haar stem zelfverzekerd klinken, maar dit was natuurlijk niet het geval. De witte kitten had besloten te blijven staan. Haar hoofd liet ze hangen en één bloeddruppel viel op de grond. Wat dacht die kater wel?! Hierheen komen, zonder dat het zijn territorium is en een kittentje aanvallen? De poes verbeterde haar eigen gedachtes. Misschien heeft hij een goede reden om haar pijn te doen? Nee, dat sloeg nergens op. Een bekende geur naderde. Deze geur had ze vaker geroken, maar nog nooit zo dichtbij. Al snel kwam een zwarte kater hard tegen de kater aan. En geschrokken keek de kitten op. De zwarte kater herkende ze als Claw. “En wat heeft dit te betekenen?”, siste hij. Kort keek hij naar haar, en Flutter deed haar borst naar voren. De zwarte kater was alweer naar de andere kater aan het kijken. De gewonde poes nam deze tijd om even naar haar eigen lijf te kijken. Beide zijdes waren rood geworden, net zoals haar gezicht. Ze wist niet wat ze moest denken. Moest ze hem haten of het hem niet kwalijk nemen? De bloodclan was duidelijk haar lieve en vrolijke karakter aan het beïnvloeden, dat zag ze zelf natuurlijk niet.

"Toying," zei hij rustig en hij nam een paar stappen afstand van Claw. Haar oogjes keken de kater bang aan bij het antwoord. Flutter wou naar Claw toe rennen en zich achter hem verstoppen, maar ze besloot toch maar op haar plek te blijven staan. Ze kende hem niet en of je dat zomaar bij hem kon doen was haar niet duidelijk. Nu ze de tijd had om over haar wonden na te denken, begonnen ze erg te prikken. De krassen over beide flanken en haar neus, maar ook haar rechterpootje voelde erg zwak aan. Had hij het zo hard geraakt? De kater keek haar aan en ze duwde haar rug omhoog om zich groter te laten lijken. "ik zal je nog zien en een gevecht tegen je beginnen op een ander... moment." Ze schrok van zijn woorden en tranen sprongen in haar ogen. Wat als ze hem weer zou tegenkomen? Maar dan helemaal alleen, zonder Claw of hoe dan ook, die haar kon beschermen. Dan zou ze het niet overleven. Verschillende scenario's speelden zich af in haar hoofd en tranen begonnen over haar wangen te rollen. Meestal probeerde deze poes niet te huilen tegenover anderen, maar nu kon ze het niet laten. Een paar snikken ontsnapten uit haar mond en ze ging zitten terwijl ze naar de grond keek. Een mengsel van pijn en bangheid had ze de hele tijd vastgehouden, en nu kwam het eruit. Al was dit het slechtste moment om dat te doen natuurlijk. Meerdere snikkende geluiden volgden en ze hoorde de stomme grijze kater weglopen. Ze wou niks zeggen. Ze wou geen preek horen over hoe zwak ze wel niet was. De poes wou niet eens weten wat Claw wel over haar zou moeten denken.

“Flutter,” zei de zwarte kater op zijn normale toon. Die vrolijke naam van haar uit zijn mond, klonk erg raar. “die achterbakse Thunderclanner is jou tranen niet waard, kom kop op.” De witte kitten keek op en keek de grote kat kort aan. Ze knikte en sloot haar ogen. Het snikken hield niet gelijk op, maar ze probeerde met al haar kracht het binnen te houden. Ze voelde een licht duwtje tegen haar zij, daarbij opende ze haar ogen. Met haar nog vochtige ogen keek ze Claw in aan. Het leek alsof hij wat ging zeggen, maar in plaats van woorden, kwam er een zucht uit. Met een vragende blik keek ze hem aan. Claw pakte haar op en legde haar op zijn rug. Ze schrok van zijn reactie, maar werkte hem niet tegen. “Niet bang zijn. Pas in het vervolg goed op voordat je besluit om het kamp uit te gaan.” Eerst klonk hij vriendelijker, maar dat was al snel weer verdwenen. De poes zuchtte en ontspande haar lichaampje op zijn rug. "Sorry", zei ze zacht als antwoord. Daarna sloot ze haar ogen opnieuw.

- Kies maar of je nog wil reageren Julia. Anders is het topic afgelopen. ^^-