A Winner is a Dreamer who never gives up

Toen Broken ook niets zei werd Flashpaw steeds nerveuzer. Hij zei het liefst zo min mogelijk zodat er minder kans was dat hij iets doms zou zeggen. Maar nu was het aan hem om een nieuw gespreksonderwerp te bedenken. Er kwam niets in hem op en de stilte begon zeer ongemakkelijk te worden. Flash zag ook dat hij Brokenpaw nerveus maakte en dat wilde hij vermijden. Hij praatte niet vaak met andere katten, omdat hij er zenuwachtig van werd, maar dat betekende niet dat hij het erg vond. "Het word al een beetje laat." Zei hij uiteindelijk. Flashpaw doorbrak de stilte, omdat hij bang was dat hij Broken weg zou jagen en dat wilde hij vermijden. "Misschien kunnen we samen teruglopen?" Het was half een voorstel half een vraag.

A Winner is a Dreamer who never gives up - Pagina 2 10xc0ub

De kater begon zenuwachtiger te worden en Broken probeerde hem inmiddels niet meer aan te kijken. Ook deze poes begon zich zenuwachtig te voelen en dat vond ze niet fijn. Zoiets had ze lang niet meer gehad. Bang zijn van een gesprek met iemand. Waarschijnlijk was het Flash die haar aanstook. Als snel begon hij te praten en de poes haalde opgelucht adem. Broken werd er helemaal blij van vanbinnen. Met haar hoofd wat scheef keek ze hem aan. Zelf vond ze het prima en stond dan ook op. "Is goed.", zei ze niet al te hard. Zonder iets te zeggen liep ze langs hem in de richting van het kamp. Flash was snel genoeg om haar bij te houden, dat had ze gezien en zeker op dit tempo. Op een sukkeldrafje begon ze te lopen. "Kom dan.", mauwde de poes lachend naar hem.

-kort & laat D; -

A Winner is a Dreamer who never gives up - Pagina 2 2vj98xw

"Is goed.", Zei Broken en ze liep zonder verder iets te zeggen langs hem heen. Flash keekhaar eerst nog een beetje aarzelend aan. "Kom dan.", Zei Broken met een lach. Energiek sprong hij op en liep haar zonder iets te zeggen achterna. Ze liepen op een sukkeldrafje. Flash wist dat hij veel sneller kon, maar bleef gehoorzaam naast de witte poes lopen. Hij wist niet zeker of ze hem op volle snelheid bij kon houden, en hij was ook niet het type dat een race voor zou stellen. Eerlijk gezegd vond hij dit tempo ook wel fijn. Het was lekker ontspannen, en hij hoefde zich niet in het zweet te werken. "Train jij vaak?" Vroeg hij aan Brokenpaw. Hij wilde graag weer een gesprek beginnen, maar wel over een algemeen onderwerp. Hij wilde hij ten slotte niet weer laten huilen.

-Inspiratieloos^^

De kater kwam al snel naast haar lopen, en bleef dan ook netjes naast haar lopen. Met haar blauwe oogjes keek ze hem kort aan, maar keek daarna snel weer naar voren. De grote open velden van de windclan openden zich voor de twee apprentices en ze keek om zich heen. Flash stelde een vraag en Broken hoefde bijna niet na te denken voor een antwoord. Ze knikte en maakte een klein energiek sprongetje. "Heel erg veel." De poes ging over op een sneller tempo. Een idee was haar hoofd ingekomen. "Ik ga hier spijt van krijgen.", zei ze expres heel serieus, maar als snel kwam haar glimlach weer terug. "Wedstrijdje naar het kamp?" De poes ging nog niet rennen, maar wachtte braaf op een antwoord van Flash. Broken wist dat ze ging verliezen, maar ze wou wel eens zien hoe snel Flash dan wel niet was.

- Beide nog 1 keer posten dan? Dan sluiten we daarna het topic, misschien kunnen we nog een vervolg doen in het kamp. ^^ -

"Heel erg veel." Zei Brokenpaw met een sprong. Flashpaw grijnsde alleen maar en versnelde een klein beetje om haar na die sprong weer bij te houden. "Ik ga hier spijt van krijgen.", Zei ze serieus. Flash keek haar een beetje onbegrijpend aan, maar ontspande weer toen hij haar weer zag glimlachen. "Wedstrijdje naar het kamp?" De rossige kater grijnsde breed en knikte. Zonder verder nog te wachten sprintte hij vooruit naar het kamp. Hij wist niet echt hoe snel Broken was, maar hij had waarschijnlijk wel een goede kans om te winnen. Hij ging steeds sneller en op een gegeven moment had hij het gevoel dat zijn poten nog amper de grond raakten. Deze topsnelheid zou hij niet lang kunnen volhouden, maar in ieder geval nog wel tot het kamp.

-Is goed^^

De kater keek haar met een grijns aan en knikte. Broken glimlachte lief terug. Er was geen aftellen nodig. Nee ze schoten er tegelijk vandoor. Ze was met een grote sprong naar voren gesprongen en bleef een korte tijd naast hem rennen. De kater leek te vliegen en de haren van de witte poes zaten plat op haar lijf. Ze had haar topsnelheid bijna bereikt toen ze zag hoe Flash steeds sneller begon te gaan. De poes keek naar haar poten en daarbij begonnen ze sneller te bewegen. Broken ging sneller dan dat ze ooit gerend had en al snel kwam ze op haar echte top snelheid. Flash was duidelijk sneller, maar Broken wist hem bij te houden. Zijn staart zat ongeveer 1 staartlengte voor haar en ze sprong er speels naartoe. Ze raakte hem niet maar was wel dichterbij gekomen. De poes werd hier zo blij van. Meestal deed ze dit alleen, omdat geen van haar vrienden zomaar een wedstrijdje wou gaan doen, maar blijkbaar had ze nu wel een vriend gemaakt die dat wel leuk zou vinden. Een soort ... renmaatje.

- Einde topic. Een eventueel vervolg wordt gemaakt in het kamp. Hier is het! -