Ceremony 11-07

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Cedarflake knipperde met haar ogen en kwam met een glimlachje naar voren. Ze ging tussen de warriors zitten die op hun beurt naast de senior warriors zaten en de young warriors. "Het is weer tijd voor een ceremonie." Alsof dat nog niet duidelijk was. Haar pokerface beschermde haar ware binnenkant echter, dus zag je de walging niet. Ze werd als derde genoemd. Ze werd mentor van haar eigen pleegkitten. Nu was de glimlach niet nep. Cedar wandelde naar voren en drukte haar neus tegen het kleine neusje van Briark - paw.

Ze gromde toen ze de mededelingen hoorde, vooral bij die van Bonepaw. Bij Daylight was het iets minder, maar bij de rest was hij verdwenen. Na de ceremonie ging ze weg. Niet veel later had ze Briarpaw gevonden. "Gefeliciteerd." Ze drukte haar kitten tegen haar aan. "Morgen vroeg bij de campingang." Ze knikte en ging weg.

Flut sorry }

Vrolijk trippelde de rosse tabby naar buiten toen ze hoorde dat er een ceremonie afgeroepen werd. Vandaag was de dag dat ze warrior zou worden, eindelijk! Ze vroeg zich af wat haar warriornaam zou zijn. Ze hoopte iets cool, zoals misschien Dayclaw? zolang het niet iets was dat verwees naar haar handicap, dat zou vreselijk zijn. dat zou zijn alsof het er iedere keer weer ingewreven werd, dat ze niet kon praten en nooit een volledige kat zou zijn. Ze sprong vrolijk op toen haar naam geroepen werd en stapte trots naar voren, samen met Sassypaw, die ook warrior werd tijdens deze ceremonie. De ceremoniële woorden werden uitgesproken, en dan kreeg ze eindelijk haar naam te horen: Daylight. Als in het licht van de dag. et was ene geweldige naam, ze had geen beter naam kunnen verwachten! Vrolijk keek ze om zich heen, naar haar clangenoten, toen ze haar nieuwe naam scandeerden, en tegelijk met haar ook de nieuwe naam van Sassy, Sassyrose.

Rustig keek ze toe naar de ceremonie... Vandaag zou een van haar adoptie kits een warrior worden. Het trots gevoel was geweldig. Ze kreeg een klein lachje op haar gezicht en voelde even tranen prikken in haar goudgele ogen. Snel knipperde ze deze weg. Brrr, kom op Snow. Niet gaan janken nu. Kort lachte ze even terwijl ze toekeek naar hoe de nieuwe apprentices een mentor kregen en hun nieuwe naam. Vervolgens kwamen de apprentices die warrior zouden worden. Opnieuw voelde ze dat ene, dat ene gevoel waardoor ze bijna moest huilen, toen ze Day zag naar voren komen. De naam die werd uitgesproken, Daylight, was prachtig. KOrt snorde ze tevreden en kwam ze overeind waarna ze rustig afwachtte tot de ceremonie voorbij was. Daarna liep ze op de goudkleurige poes af en duwde ze even haar neusje tegen haar kopje aan. "Ik ben zo trots op je," zei ze even. "Daylight... Een prachtige naam voor een prachtige poes," beaamde ze even kort met een kleine glimlach op haar gezicht. Haar hart werd overspoeld met vreugde... Dit maakte haar de gelukkigste kat in de wereld.

"Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Tallkit strompelde direct recht toen hij de woorden van Silverstar over het kamp hoorde galmen en trippelde direct naar een kleiner gat in de Nursery toe om te zien wat er allemaal gebeurde. Met zijn achterpoot duwde hij een andere kitten naar achteren, die zijn plekje van hem wilde afpakken. Niet met deze kitten. Zijn oortjes schoten naar voren en zijn staartje zwiepte enthousiast heen en weer. Zou zijn moeder nu terug komen? Kort wenkte hij met zijn oortjes toen hij tot de conclusie kwam dat het niet zo het geval was. Zonder dan ook vervolgens te luisteren naar eender welke queen, glipte de kitten de nursery weer uit. Hij begon zich meer op z'n gemak te voelen. Misschien iets té hard op z'n gemak. Want hij begon steeds arroganter te worden tegen de andere kittens en hij luisterde geen moment naar de queens.

Tag: Open

Nieuwsgierig keek ze naar de kit die de nursery uitrende. Het was die kit die ze zo interessant had gevonden. Echter had het gevlekte katje nog niet de moed gehad hem deftig te benaderen. Kort hield ze haar kopje lichtjes schuin en volgde ze zijn bewegingen met haar grijsblauwe oogjes. Toen hij naar buiten ging, waar een ceremonie plaatsvond, kwam ze overeind en trippelde ze achter hem aan. Ze slikte even en trippelde met rustige passen achter hem. Toen ze eindelijk wat dichter was, klapte haar mond toe en keek ze even weg naar de grond. Ze verstijfde weer... Met andere woorden, dit kon ze gewoon niet, dat was duidelijk.

Tag: Tallkit

Tallkit zich had achteraan de groep katten neergezet en richtte zijn oortjes naar voren. Eindelijk zag hij Silverstar nog eens. Sinds zijn aankomst hier had hij de kater maar een enkele keer gezien. De andere keren leek hij hem precies te ontwijken. Zo leek het toch, want elke keer als hij hem probeerde te zoeken was er altijd wel iets dat hem ervan weerhield om hem eens echt te ontmoeten. Ach, hij had nog tijd genoeg. De jonge kater wenkte kort met zijn oortje toen hij wat geschuifel achter zich leek te horen en draaide zich vervolgens direct om. Zijn oortjes lagen, zoals altijd, bijna direct in zijn nek maar schoven direct terug naar voren toen hij zag dat de poes achter hem geen bedreiging leek te zijn. Hij kende nu iedereen in de Nursery en de naam van deze kitten had hij al wel eens opgevangen toen één van de queens haar had geroepen. "Poppykit?" vroeg hij uiteindelijk, er niet zeker van zijnd of dat wel haar naam was.

Tag: Poppykit

Een bekende stem wekte de sneeuwwitte poes. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen, zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!" Silverstars stem! Opgewekt stond ze op en rekte de sneeuwwitte poes zich uit. Haar staart zwiepte vrolijk achter haar kleine lichaam. Haar pootjes trippelden vrolijk in de richting van het geluid. Er hadden zich al heel wat katten samen verzameld. Ze wist nog niet wat er gaande was, maar ze hoopte dat er een ceremonie plaats zou vinden. Dat zou namelijk betekenen dat ze net als haar siblings een warrior zou zijn. "Het is weer tijd voor een ceremonie," sprak de grijze tabby, haar eerdere mentor. Het was eindelijk zover! Nadat ze al die tijd ziek was geweest, mocht ze eindelijk echt warrior worden. Toen ze haar naam hoorde, stond ze trots op. Haar ijsblauwe ogen hadden pretlichtjes in hun ogen. Sassyrose, zo zou ze gaan heten. Ze vond het een mooie, sierlijke naam. Ze keek trots naar boven, als een teken naar haar moeder. "Dank je voor alle hulp mam," fluisterde ze nog zacht. Ze was er zeker van dat haar moeder haar had begeleid vanuit Starclan. Ze knikte naar alle andere genoemde katten, die straalden van trots, als teken van een felicitatie. Silverstar had ondertussen de ceremonie gesloten. Ze liep nog even naar de grote kater toe en bedankte hem, voor alles wat hij had gedaan. Zonder hem had ze het niet gered.