{Ashdrizzle} These small hours

Door slaapgebrek bleken uitjes om te gaan jagen geen succes voor hem, want altijd dwaalden zijn gedachten af en ook nu was dat weer gebleken. Alleen dit keer op een wat andere manier, het was meer de neiging geweest om ter plekke door zijn poten te zakken en zijn ogen voor even te sluiten. Dit even zou wel te lang zijn, want ieder moment kon er een clangenoot, of juist niet, uit de bosjes stappen en over hem struikelen. Dus had hij een laaghangende tak uitgezocht en was toch nog wel met wat moeite omhoog geklommen. Bij aankomst op het stevige hout had hij zijn vier pootjes in de lucht laten hangen en was in slaap gedoezeld, totdat ..
Een van de twijgjes was geknakt en werd gevolgd door een stem. Ashdrizzle schrok wakker, maar dat gaat niet altijd goed op een tak, dus eindigde het in een korte val, die 'gelukkig' gebroken werd door een struik onder de boom. De gestreepte kater kwam geschrokken overeind, plotseling helemaal wakker en staarde met wijd opengesperde ogen naar de witte poes voor zijn neus. "H-hoi!" Hijgde hij, zijn hart voelde hij nog altijd kloppen in zijn keel.

Zijn oortjes bewogen wat naar achteren toen hij een kreet moest opvangen als haar reactie, auch. "Je kan niet vliegen, gekke warrior!" Oh, geen, 'gaat het wel?'? Hm, helaas. Toen hij zelf wat tot rust was gekomen en de opgesprongen plukjes vacht weer in het gareel had gebracht haalde hij opgelucht adem. "Ik was anders wel verdomd dichtbij, ik kon het Thunderclan territorium bijna zien!" In zijn dromen, dan. "Maar jij blijft nog altijd een heldin op sokken, eh?" Kwam er toch wel een beetje plagerig uit.

Glimlachend snorde hij, toen hij die bijnaam in ontvangst mocht nemen. "Nou, ik kan nog lopen, we zullen morgen wel zien hoe blauw ik ervan ben geworden." Maar het voelde niets alsof er iets gebroken was, nee, dus het zat waarschijnlijk wel goed. "Dat dacht ik al." Antwoordde hij met een grijnsje.
"Maar! Ik hoorde allemaal verhalen van jouw afwezigheid. Iets met een Windclan kat die je had aangestoken met de hazengriep? Heb je laatst veel zin gehad in blaadjes?"

Het duurde niet lang of het gesprek met Ashdrizzle ging door zoals het vroeger altijd ging. Automatisch krulden Snowynight’s mondhoeken omhoog in een warme glimlach. Ze hadden te lang niet meer gesproken. “Net zo blauw als je ogen, neem ik aan,“ sprak de poes rustig, waarna ze eventjes vriendschappelijk een kopstootje gaf tegen z’n schouder. “Ik ben inderdaad een tijdje heel erg ziek geweest, en binnenkort ben ik om andere reden weer een tijdje afwezig, maar ik hoop dat je dan wel een paar keer langs komt?“ snorde de poes, “dan ben ik niet besmettelijk.“

"Dan zou ik trots zijn om te zeggen dat ik de eerste blauwe kat ooit ben." Deelde hij met zijn borst vooruit gestoken mee. Hopelijk zou het geen werkelijkheid worden, want nu werd hij af en toe al gek van het beetje aandacht dat hij kreeg door die hele dramareputatie. “Ik ben inderdaad een tijdje heel erg ziek geweest, en binnenkort ben ik om andere reden weer een tijdje afwezig, maar ik hoop dat je dan wel een paar keer langs komt?“ Ze zag er nu echter weer kerngezond uit, gelukkig maar. "Andere redenen?" Was dan toch iets wat de glimlach van zijn gezicht afbrak. Kon ze in de toekomst zien wanneer ze ziek zou worden?

Een zwakke glimlach verscheen op de lippen van Snowynight terwijl ze afwachtend naar Ashdrizzle keek. “Je hebt al mooie blauwe oogjes, dus het begin is er,“ sprak de poes zachtjes grinnikend. Hierna keek ze of Ashdrizzle de puzzelstukjes bij elkaar zou leggen en hield ze haar hoofdje eventjes kort scheef. Nee, hij zag het niet. Zo dik was ze nog niet dan, gelukkig. Het voelde alsof ze nu al zo onhandig en lomp was als een das namelijk. Haar mondhoeken krulden wat verder omhoog en ze ging zitten, haar dikke staart rond haar pootjes draperend. “Ja, andere redenen,“ herhaalde de poes rustig, terwijl ze eventjes voor een kort moment twijfelde. “Het is nog niet heel erg bekend in de clan.. Maar jij mag het wel weten,“ sprak de poes met een glimlachje, “Ik ben weer zwanger.“

De kater snorde al lachend. Toch leek ze het wel een tikkeltje moeilijker te vinden om het volgende te zeggen en dat volgende was dat ze weer zwanger was. Zijn grijze oortjes kwamen overeind en voor een splitsecond fronste hij. Bijna had hij zijn mond geopend om te vragen of het van Thrushdive was, maar hij wist zich nog op tijd in te houden. Dus .. de twee waren nog wel zo intiem met elkaar? Zelfs met ..? Ashdrizzle schudde de verbazing uit zijn hoofd. "Ik voel me gevleid en gefeliciteerd." Glimlachte hij. "Denk je weer dat het een vol nestje wordt?" Grinnikte hij toen.

"Ja.. nee, ik dacht.. weer tegelijk met Fawnstep, dat wordt misschien jullie ding." Glimlachte hij zichzelf eruit, al bleef dat kleine vraagje toch wel in zijn achterhoofd hangen. Hmm.. "Ik hoop het voor je, ik vond vier kittens al bijna te veel om de namen van te onthouden." Dat zou wel heel erg ongemakkelijk zijn, maar gelukkig waren het vier kittens met totaal verschillende uiterlijkheden en persoonlijkheden.
"Maar natuurlijk kom ik je een keer opzoeken! Als ik maar niet door een jaloerse kater de den weer wordt uitgejaagd."

De sfeer veranderde iets, maar zodra Snowy over haar eerste nestje kittens begon, keerde de wat fijnere sfeer weer terug. "Oh gefeliciteerd nog!" Glimlachte hij, maar de gedachte aan Lurkingshade maakte hem niet al te vrolijk. Hij wist de intenties van die kater nog niet bij zijn dochter en .. brr, nee, de bezorgde vader hoefde hij nu niet uit te hangen.
"Daar houd ik je aan, moeten we een codewoord verzinnen voor het geval het gebeurt?" Grinnikte hij nog.

Ja inderdaad, het was vroeg, want geen van zijn kittens had nu al die rang betreden, terwijl die eerder geboren waren. Hmm, misschien had Lurkingshade toch wel wat te bieden voor Roughpaw. "Wat heb je in gedachten?" Hmm. "Wat dacht je van 'het sneeuwt!'. Niemand zal dat hartje Greenleaf zeggen, toch?" Glimlachte hij en misschien zou een horde van enthousiaste kittens hem wel komen redden.
"En anders neem je Nightspark maar mee als bodyguard," Zijn blauwe kijkers gleden gelijk naar de grond en hij draaide zijn oortjes iet wat weg. "Erm.. ja.. over dat," Nu was het zijn beurt om de sfeer iets minder te maken. "Volgens mij.. nee, we hebben er voor nu een punt achter gezet."