Rush of a bleeding heart

Onderwerp: Rush of a bleeding heart vr 3 jul 2015 - 9:48

Het ging jammer genoeg wat zwaarder dan normaal, maar de zwarte kattin kon zich nog wel goed verplaatsen. Ze merkte dat ze sneller uitgeput raakte dan normaal, het was haar dan ook afgeraden om het kamp te verlaten. Maar ze had zoveel dingen om zich op te richten, zoals de trainingen van haar andere dochter en de normale warrior taken die ze alweer bijna zes manen actief uitvoerde. Het leek er dan ook wel op alsof ze dat deel van haar leven niet los kon laten, het deel waarin alles er wat rooskleuriger uit had gezien. De zwarte kattin was onder een boom gaan zitten en streek zacht met haar staart over haar buik heen. Natuurlijk waren er vragen gekomen wie de vader was, haar simpele excuus was telkens geweest dat ze het er niet over wilde hebben. Immers gebeurde dat wel vaker en meestal werd de privacy van een zwangere kattin wel geaccepteerd. Fawnstep was zo met haar ongeboren kittens bezig dat ze het niet merkte dat er een BloodClan geur haar kant op kwam. Pas toen de geur zowat onder haar neus ging keek ze geschrokken en oplettend op. Welk mormel had zich nu weer hier durven vertonen?!

{ Eerste post voor Brat, enkel joinen met toestemming! }

Spoiler:

Bart bewoog zich soepel door het door het moeras gebied dat 'Shadowclan' heette heen Het was een warme dag een koel windje waaide zachtjes door de kattins rooide vacht heen, Brat's l blauwe ogen schenen vel en waren makkelijk op te merken maar dat was just de bedoeling, brat verveelde zich en op schadowclan gebied is altijd wel wat te beleven of anders zouden die domme katten wel zorgen voor vermaak, Een kleine grijns vromde zich langzaam op de poes's gezicht, ja die schadowcats waren wel leuk om mee te sollen of liefer gezegd om je om rot te lachen 'Je moet ze ook niet zo zwaar onderschaten' drong een bozen stem door het hoofd van de kattin 'Betweter' mompelde de rode tabby geïrriteerd, Over schadowclan gesproken al snel pikte de bloodclanner een geur op en het was dicht bij,een zwarte schim trok Brat's aandacht het was een poes shadowclan en ZWANGER?! of gewoon erg dik? 'Ssst i see you! 'mauiwde ze naar de zwarte kattin op een dreigende toon. ' niet onderschaten!'

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Een stemgeluid van een onbekende die duidelijk naar BloodClan rook snerpte door het bos heen, alsof het een krassende kraai was die zijn prooi uitlachte. Fawnstep's ogen gleden langs de struiken en bleven hangen op een iets jongere kattin, eentje met een halsband om haar nek met hieraan drie hondentanden. Dat betekende dat ze inderdaad afkomstig was uit de clan des doods. Eentje die door iedereen in het woud gevreesd en veracht werd. De zwarte kattin zelf had niet bepaald ervaringen met deze katten, maar was natuurlijk wel alert. Vrijwel meteen hees ze zichzelf van de grond af en liet haar nekharen wat omhoog komen, terwijl haar dikke staart een keer heen en weer sloeg en tegen haar buik aan streek hierbij. Natuurlijk was ze zich bewust van haar kittens, die mochten niet beschadigd worden door dit mormel. "Wat wil je, BloodClanner," siste de zwarte kattin terug en draaide haar oortjes vijandelijk naar achteren.

Spoiler:

"Wat wil je, BloodClanner," siste de zwarte kattin terug en draaide haar oortjes vijandelijk naar achteren. Brat deed een stap naar voren en keek de kattin lachend aan ' I want you're soul' lachte de tabby op een speelse toon. Toen ze dichter bij de zwarte kattin stond was het wel duidelijk dat ze zwanger was en hoe he zou niet lang meer duren voor dat die haarballen geboren zouden worden met haar cyan blauwe ogen scande ze de schadowclanner nog eens goed, Blauwe ogen en een zwarte vacht niet heel erg bijzonder ''Zwanger zie ik? en hoe oud zijn ze? 'grinnkte de tabby, Haar staart lag dood tegen de grond brat maakte zich langzaam groter als dit gesprek in een gevecht zou leiden zou zij een grote voordeel hebben dat wist de schadwclanner vast ook.

sorry laat ^^

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Langzaam trok de zwarte kattin haar lip wat op en werden haar blinkende, witte tanden zichtbaar. Deze kattin waagde zich wel in de gevaren zone, want iedereen wist dat je niet met moederpoezen moest spotten. Ze voelde de ogen van de andere kattin op haar prikken, en dan voornamelijk op haar buik. De andere kattin vroeg nu hoe oud ze waren, waarop Fawnstep haar kaken op elkaar klemde. Oké. Ze moest heel subtiel proberen om hier weg te komen, want ze wist dat ze zo niet kon vechten ook al had ze er veel ervaring mee. Deze kattin hier voor haar zag er sterk uit en ze wilde niet dat haar kittens risico zouden lopen. Daarom deed ze een pas achteruit, de ander strak aankijkend. "Bijna negen weken," siste ze toen zacht terug en kneep haar ogen samen, waarna ze slikte en weer een stap terug nam. Laat StarClan het goed met haar voorhebben vandaag.

Spoiler:

"Bijna negen weken," siste ze toen zacht terug en kneep haar ogen samen, waarna ze slikte en weer een stap terug nam. Brat lachte zachtjes en deed een stap naar voren ' Rustig aan dame' Brat trok haar wenkbrouw op en keek de zwarte kattin geniepig aan ' Oh dus dan kunnen ze al snel geboren worden niet?' vroeg brat met een arrogante blik moeder katten zijn altijd zo leuk om mee te sollen, 'Niet weglopen he? ' sprak de kattin kil Ze was nog niet klaar met deze kattin 'Oh waar zijn mijn manieren ik ben BRAT!, en jij?' langzaam bracht de rode kattin haar kop dichter bij die clancat, 'All the innocence'

Flut ^^

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Het arrogantie niveau van de rode kattin was blijkbaar erg hoog, want ze had zelfs het respect niet om een moederkat met rust te laten. Wat verwachtte je anders van zo'n bloedvergietend mormel dat ze was? Juist ja, niks anders. Haar nekharen stonden dreigend overeind en haar staart was licht opgezet, terwijl ze het heen en weer zwiepte en uiteindelijk beschermend tegen haar bolle buikje aan liet rusten. Toen ze een pas achteruit had gedaan klonk de kille stem van het rode beest weer. Want dat waren de katten van haar soort, wilde beesten zonder manieren. Haar naam was blijkbaar Brat, maar dat interesseerde Fawnstep helemaal niet. "Gaat je niks aan," siste ze waarschuwend. "En ik denk dat je nu beter kan gaan, want ik roep er een patrouille bij die straks achter je geurspoor aankomt." Hierna deed ze nog een pas achteruit. Weg. Weg. Weg. Weg. Dit was geen veilige situatie voor de kleintjes in haar buik.

Spoiler:

De zwarte kattin voelde zich duidelijk niet veilig haar nekharen stonden vel overeind "Gaat je niks aan," siste ze waarschuwend brat keek haar zwijgend aan zonder dat ze het wist schoten haar nagels uit haar hulzen ze had een raar gevoel in haar buik, Ze werd deze kattin een beetje zat het liefste zou ze nu haar keel doorsnijden en haar in bosjes gooien net voordat de kattin iets wilden gaan zeggen begon de zwarte kattin weer te praten . "En ik denk dat je nu beter kan gaan, want ik roep er een patrouille bij die straks achter je geurspoor aankomt." Hierna deed ze nog een pas achteruit, Nu was de maat vol brat was haar zat en haar dan gaan lopen bedreigen echt iets voor een schadowclanner ' Brat ze is zwak pak haar nu doe het nu!' voor het eerst was ze met de stemmetjes in haar hoofd met een grote sprong sprong de rode kattin op de zwangere poes en pinnde haar tegen de grond 'You better shut up or the weak one here remmber?' gromde de tabby , ' Pak haar terug '

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Alles wat er vervolgens gebeurde ging haar veel te snel. Voordat ze het wist kwam ze op de grond te liggen en stond de rode kattin over haar heen gebogen, duidelijk niet geamuseerd van haar dreigingen. Haar adem stokte in haar keel bij de woorden van de kattin. Wat..? Fawnstep draaide zich zo dat haar buik beschermd was, terwijl ze de kattin met samengeknepen ogen aankeek. "Don't you dare to hurt my kittens!" siste ze tussen haar tanden door en sloeg haar nageltjes uit. Maar net op het moment dat ze haar pootje op wilde tillen om toe te slaan, ging er een steek door haar lichaam heen die elk haartje lichtjes liet trillen. De kittens. Ze hadden het verkeerde moment uitgekozen voor dit. Oh heilige StarClan. "Mijn kittens.. ze komen.." zei ze zacht terwijl ze onder de rode kattin vandaan probeerde te kruipen.

Spoiler:

"Don't you dare to hurt my kittens!" siste de zwarte kattin tussen haar tanden door en sloeg haar nageltjes uit maar iets hield haar tegen ze begon zachtjes te trillen verbaasd keek Brat de poes aan, Wat is ze aan het doen? heeft ze last van een aanval of zo? voordat de brat iets kon zeggen begon de zwarte poes weer te praten "Mijn kittens.. ze komen.." zei ze zacht terwijl ze onder de rode kattin vandaan probeerde te kruipen, Een schokend gevoel kroop door de kattin's lighaam heen nee dat meen je niet?! was het een grap of zo ' Are you kidding me?!' gromde de poes kwaad dit was niet de bedoeling ' rustig snap je niet dat dit een grote kans is? ze is nu op haar zwakste nu kun je slag slaan!' Brat keek de zwarte kattin strak aan en hield de kattin strak onder haar nagles vast 'laat haar niet ontkomen'

flut ^^

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Een angstige blik werd op de rode kattin geworpen toen ze voelde dat de nagels van het beest haar vacht binnendrongen. Haar ademhaling werd wat sneller en ze voelde dat de kittens toch echt zouden komen. Iets te vroeg wellicht, ze had verwacht dat de wezentjes nog wel een paar dagen op zich zouden laten wachten. "Nee," piepte de zwarte kattin toen zacht en beet op haar kaak. Ze moest terug naar het kamp, ze moest weg wezen hier. Alles zou nu heel snel gaan, dat wist ze wel van de vorige keer. Haar kopje zakte neer op de grond en ze liet haar nagels in het mos haken. Net zoals de vorige keer deed het pijn en kwam de geur van bloed al snel in de lucht te hangen, het paste goed bij de gore geur die deze kattin met zich meedroeg. "Laat me alsjeblieft.." mauwde ze toen zachtjes waarna ze voelde hoe de eerste kitten haar weg naar buiten maakte. Fawnstep krulde zich om het wezentje heen en sloot haar ogen, hopelijk zou de rode kattin haar op dit moment inderdaad laten zodat haar kittens ter wereld zouden komen. Het was een dochtertje die ze zojuist ter wereld had gebracht. Het gestreepte wezentje leek zoveel op haar vader, en nu kwam het zware moederinstinct pas opzetten. "Shh.. I keep you safe, Rainkit.." De naam was zomaar in haar opgekomen, het was gewoon de naam voor het wezentje. Wie weet zou geen van hen dit overleven, dan wilde ze tenminste dat ze een naam hadden. Haar tong raspte over het kleine lichaampje heen terwijl ze het dichtbij haar trok. Haar kitten.

Spoiler:

Rainkit

Het kleine bolletje dreef vredig rond in de warme substantie. Het werd gevormd, net als een klompje klei dat geboetseerd werd. Het kleine ding, amper een kitten kreeg een hartje en andere kleine orgaantjes die nog niet werkten. Dan werden er kleine oortjes geboetseerd en niet veel later werd het kopje gevormd. Een kopje met een klein zwart stipje. Over dat zwart stipje groeide twee dagen later een velletje overheen zodat het oogje gesloten bleef. Nu werd er ook een neusje geboetseerd dat verbonden werd met het reukorgaantje. En toen kwamen de pootjes. Vier worstjes aan een lichaampje. De kitten was nu 1 cm groot.

Er veranderde niet zo veel meer behalve het groeien. Het was nu 8 cm groot. Deze keer zou er veel meer veranderen. Twee dagen later hoorde je een zacht gekras als teken dat de botjes begonnen te groeien. Het kleine, opgekrulde katje trad nu ook in details. Er werd voor een mondje gezorgd en elk pootje kreeg een hoopje vingertjes. Nu het zo groot was, moest het ook kunnen bewegen dus zorgde moeder natuur voor piepkleine spiertjes net onder haar huid. Heel langzaam boetseerde die ook een kort staartje en liet daar ook wat spiertjes en een botje groeien. Het leek nu veel meer op een kitten. En niet onbelangrijk werd ze nu een "ze".

Tien centimeter later werden er tenslotte oortjes bijgevoegd, een tongetje en uiteindelijk ook een vachtje. Het vachtje van haar vader met wat grijze tinten erin. De kitten was nu klaar en ook bewust van haar omgeving. Ze had broertjes of zusjes en ze werd meegedragen door warmte en ook een warme stem. Maar nu... er was iets aan de hand. Een gevoel dat ze niet kende kronkelde door het lichaam van de warme stem. En dat werd erger toen er aan haar werd getrokken. Nu ervoer ze het gevoel zelf ook, angst. Ze werd in een smalle buis getrokken eindigend op iets hard.

Een koude wind streek over haar korte vachtje. Meteen krulde iemand zich om haar heen. De kitten bleef stil, wat gebeurde er? "Shh.. I keep you safe, Rainkit.." Ze slaakte een hoge piep toen ze de warme stem herkende, alleen veel harder en dichterbij. Het zwakke wezentje dat nu Rainkit noemde kronkelde onrustig, haar orgaantjes begonnen te werken en zo begon haar maag te protesteren. Ze piepte nog een keer hoog.

Even ter informatie: Ik weet niet wat jullie idee is ^^, maar ik vind het niet erg als Rainkit, gehurt wordt door Brat ofzow. Als het maar veel drama is haha. }}

Wat er vervolgens gebeurden ging voor de poes te snel voor dat ze het wist lag de zwarte kattin te bevallen, De eerste kitten was ene 'Rainkit' "Shh.. I keep you safe, Rainkit.." hoorde brat de poes nog zachtjes miauwen brat wilden net een stap achter uit doen tot opeens een sherpe stem door haar hoofd doorde 'Nu heb ik genoeg van we doen het nu op mijn manier!' tegen haar wil deed de poes een stap naar voren naar de zwarte poes met haar cyan blauwe ogen keek ze de schadowclanner duivels aan boog zich over de kitten heen en beet haar zachtjes in haar nek en tilde haar op 'Dont worry i will take good care of her' lachte de rode poes en deed een stap achter uit ' Nu vertell me alles over schadowclan of anders' de poes zette de kitten rustig naast haar op de grond zachtjes aaide ze de kitten over haar bolle hoofdje met al haar nagels gleden zachtjes over het kleine hoofdje van de kitten ' nee ik wil deze kitten geen pijn doen...' brat keek de zwarte poes strak aan ' Ze is nu op haar zwakste punt nu moet je toe slaan watje!' brat hoorde een luide piep van de kitten maar negeerde het streng 'Nou?' gromde de rode poes op een dreigende toon afwachtend op de reactie van de moeder 'You better watch out'

Hopelijk is het goed zo?

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Nog voordat ze zich om de pasgeboren kitten heen had kunnen rollen viel een schaduw over de bevallende poes heen. Haar mond werd ongelovig geopend en ze probeerde nog om het tegen te houden, maar haar kitten werd gewoon bij haar vandaan gevist. Er werd een stap achteruit gedaan en haar hart begon nog sneller te kloppen. Ondertussen voelde ze hoe de volgende kitten al begon te dringen. "Geef mijn kitten terug, jij monster!" mauwde ze luid en de tranen sprongen wanhopig in haar ogen toen ze zag hoe de BloodClan kattin met haar klauw over het kopje van haar dochtertje ging. Als ze nu niet half bevallend op de grond had gelegen, had ze de ogen van dit beest er al lang uitgekrabd. Maar op dit moment kon ze niks anders dan toegeven aan haar lichaam. Alles over ShadowClan vertellen. Haar ademhaling versnelde nog wat meer toen ze de zachte piep van haar dochtertje hoorde, ze wilde haar nu terug bij zich hebben!
"Wat wil je in StarClans naam weten!" mauwde ze toen luid waarna haar kop terugviel op de grond. De volgende kitten zat eraan te komen en voordat ze het wist was er een tweede bolletje ter wereld gekomen. Het was net zoals de eerste een dochtertje, maar had een spierwitte vacht die ze ongetwijfeld van Thrushdive's moeder moest hebben, die zwart-wit gevlekt was. Het kleine wezentje trok ze meteen naar zich toe en likte het vliesje bij de neus open. Deze kitten piepte hard en luidruchtig, alsof het wist wat er allemaal gebeurde om haar heen. "Swankit, shh.." mauwde de kattin in een poging haar stil te krijgen. Straks zou de BloodClan kattin nog gek worden van het geluid. Nog altijd wist ze niet hoe ze haar Rainkit terug moest krijgen, maar ze zou haar leven geven voor dat kleintje wat ze nog maar een paar minuten kende, zoveel gaf ze nu al om haar. Fawnstep kneep haar ogen dicht toen ze voelde dat het nog niet was afgelopen, een derde kitten was goed te voelen en een pijnlijk geluidje kwam uit haar keel opzetten. "Alsjeblieft, geef haar terug," mompelde ze ondertussen naar de BloodClan kattin. "Ik vertel je alles wat je wilt, maar spaar mijn kittens!" Voordat ze nog meer kon zeggen werd de derde kitten geboren. Het was dit keer een zwart-wit gevlekte kitten, net zoals de andere een dochtertje. Meteen trok ze het wezentje naar zich toe en likte het vluchtig schoon zodat het kon ademen. Hierna legde ze haar oortjes in haar nek en keek naar de andere kattin. Ze voelde dat ze nog niet klaar was met deze bevalling, want er zat duidelijk nog meer in haar buik. Plukken vacht zaten bezweet aan elkaar vastgeplakt en overal lag bloed, het maakte haar misselijk en licht in haar hoofd. Vluchtig richtte ze haar blik weer op de derde kitten. "Heavekit," mompelde ze zachtjes terwijl ze haar neusje zacht in de vacht van de kitten duwde, en er een traantje uit haar ooghoek liep. Waarom waren sommige katten zo koudbloedig? "Het komt allemaal goed," mompelde ze tegen haar zwart-witte dochtertje.

OCC: Ja hoor! Swankit is één van de NPC kittens waar we het over hadden in PM ;D

Spoiler:

Wallflowers

Have the biggest hearts in the world

De ruimte, ooit zo vertrouwd, was aan het veranderen. Dat vond de ongeboren kitten maar wat eng en toen de ruimte aan haar begon te trekken, probeerde ze tegen te stribbelen. Voor het eerst kwam ze uit haar vertrouwde positie en duwde ze met haar pootjes tegen de wanden. Nee, ze was deze ruimte gewend en hier wilde ze blijven. Ze durfde niet weg, was bang voor verandering. Maar het was onmogelijk om te blijven op hetzelfde vertrouwde plekje. Steeds harder werd er aan haar getrokken, tot het uiteindelijk ophield. Het was koud en de kitten voelde zich nat, maar er straalde van twee kanten warmte naar haar toe. Echter wist ze meteen wie haar moeder was; degene met de prachtige, fluwelen stem die haar naam miauwde. "Heavekit." Dit was hoe zij heette, al was ze zich daar niet op bewust. De kleine Heavekit probeerde op te staan, zodat ze naar de warmte toe kon lopen die voor haar gevoel goed was - klopte. De andere warmte straalde iets uit waar de kitten bang van werd. Een hoge piep klonk uit haar bekje toen ze probeerde op te staan, maar dat niet lukte. Hierna kroop ze zo snel als ze kon naar haar mama toe, waarbij ze haar neusje diep in de vacht begroef van de warme poes. Ze ging op zoek naar een tepel, die ze na een korte tijd rond snuffelen vond. Deze nam ze snel in haar mond en begon te sabbelen, zodat er warme melk haar bekje in stromen. Een tevreden geluidje klonk uit haar bekje. Ze voelde zich veilig.

Heavekit - 265 Words - Geboortetopic!

template coded by always and forever of atf

"Geef mijn kitten terug, jij monster!" mauwde de zwarte poes luid en de tranen sprongen wanhopig in haar ogen, Met een grote grijns keek de rode poes de zwarte poes aan ' Weetje misshien hou ik deze kleintje wel ik vind haar wel leuk' grinnikte de poes terwijl ze over de kitten heen boog toen ze op de zelfde hoogte was als de was als de kitten likte ze haar tanden en keek met een hongerige gezicht naar de licht grijs getinte poes, Al righte de rode tabby al snel haar aandacht weer op de bevallende poes,"Wat wil je in StarClans naam weten!" mauwde ze toen luid waarna haar kop terugviel op de grond het was duidelijk dat de volgende kitten onder weg dit mormel was net zoals de eerste , maar had een spierwitte vacht en was zwart-wit gevlekt . de zwarte poes trok Het kleine wezentje snel naar haar toe en likte het vliesje bij de neus open. Deze kitten piepte hard en luidruchtig, . brat keek met een geamuseerd gezicht naar de kleine zwarte witte kittentje "Swankit, shh.." mauwde de moeder kattin in een poging haar stil te krijgen, Al snel bewoog de rode poes zich over de moeder en haar pas dochter en viste haar hard handig van haar moeder weg 'Weetje ik heb het gevoel dat jij denkt dat ik zit te bluffen' miauwde de bloodclanner met het zwart witte kitten in haar bek dit keer was ze niet zo aardig met mormeltje ze beet hard in het nek veletje van de gevlekte poesje en gooide met veel kracht achter haar op de grond ' Nu vertell me alles over schadowclan je weet wel wat ik bedoel en vergeeft niet dat ik je haarballen met een beweging kan doden?' brat keek de poes stark aan ' nee ik wil de kitten geen pijn doen nee stop!' de bloodclanner maakte zich zo groot als ze kon wat niet erg moeilijk was ze was voor een kattin al redelijk groot De zwarte poes kneep haar ogen "Asjeblieft, geef haar terug," mompelde ze ondertussen naar de BloodClan kattin. "Ik vertel je alles wat je wilt, maar spaar mijn kittens!" Voordat ze nog meer kon zeggen werd de derde kitten geboren, weer een gevlekte poesje alleen deze had twee verschillende ogen echter probeerde dit poesje al snel haar weg te vinden naar haar moeder het wezentje was duidelijk niet aware in welke situatie ze terecht was gekomen "Heavekit," mompelde ze zachtjes terwijl ze haar neusje zacht in de vacht van de kitten duwde "Het komt allemaal goed," mompelde ze tegen haar zwart-witte dochtertje. ' Domme zwake schadowclan poesje '

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND

Rainkit

Ze was zwak, maar sterk genoeg om tot aan een lekkere geur te kruipen die ze begon te ruiken. Zeker nu ze honger had waren haar zintuigen scherp, of wat je scherp kunt noemen bij pasgeboren kittens. Echter zat een zacht ding in de weg. Rainkit hoorde constant geschreeuw van katten, het leek toch op geschreeuw... Een hulpeloze piep kwam uit haar roze mondje, maar die werd halverwege afgebroken door iets ruw dat haar oppakte. Ze werd met een bonk neergezet tussen te poten van iemand en zakte trillend ineen. Die iemand, wie het ook was begon haar dan ook nog pijn te doen. Ze piepte luid wanneer ze iets scherp over haar kopje voelde gaan en er kleine sneetjes ontstonden waar piepkleine bloeddruppeltjes uit opwelde. Haar roze mondje sperde zich nog een keer open en ze maakte nu een reeks hoge, angstige piepjes. Het leek niet te werken dus stopte ze abrupt met dat te doen. Zachtjes trillend bleef de zielige kitten liggen.

Hoop dat het mocht ^^~

Haar ogen werden groot toen ze zag hoe haar sneeuwwitte dochtertje tussen haar poten vandaan werd gevist door de BloodClan poes. "N-nee, alsjeblieft, laat haar met rust!" smeekte ze terwijl haar ogen wat troebel zagen door de tranen die erin opgeweld waren. Voordat ze het wist had de rode kattin het nekje van Swankit doorgebeten, wiens lichaampje ze wegwierp alsof het een stukje kraaienvoer was geweest. Een ontzette kreet verliet haar mond terwijl er meer tranen uit haar ooghoek liepen. Ondertussen waren de zachte piepjes van Rainkit haar niet ontgaan. Het vel op het kopje van de pasgeboren kitten was wat roodgekleurd. Ze kon haar kittens zo niet beschermen en dat wist ze, en dat deed oh zoveel pijn. Ondertussen had ze zich beschermend om Heavekit heen gelegd, de enige kitten die ze nu nog bij zich had. Maar dat duurde niet lang, want een volgende kitten was al op komst. Haar lichaam schokte een beetje en ze merkte dat ze uitgeput raakte bij de vierde kitten. Hoe moest ze hen beschermen als ze zelf amper nog kon ademen? Over haar lijk dat deze kittens zomaar in de handen van dat monster zouden vallen, over haar lijk. De vierde kitten trok ze naar zich toe en ook dit bleek een dochtertje te zijn. Eentje met grijze en witte vlekjes, die haar meteen deed denken aan haar zusje Littlestream. "Crescentkit," klonk haar stem zwakjes terwijl ze deze kitten dicht bij Heavekit legde en haar pluizige staart over de twee kleintjes heen legde. "Wat wil je weten dan!" jammerde de zwarte kattin toen zachtjes. Haar lichaam schokte weer een beetje en ze klemde haar kaken op elkaar. Fawnstep had al aardig wat bloed verloren en het maakte haar nog zwakker. Na een tijdje kwam de vijfde kitten ter wereld, een rossig poesje dit keer. "Sorrelkit," mauwde Fawnstep terwijl er tranen in de pels van het pasgeboren kittentje vielen en ze deze haastig schoon likte. Hierna schoof ze ook dit kleintje naar haar buik toe, waarna ze haar blik op de rode kattin, Brat, richtte. "Jij, monster! Je hebt een onschuldige kitten vermoord!" Waar ze het beetje kracht vandaan haalde wist ze niet, maar Fawnstep rekte haar kop uit en viste vliegensvlug haar gestreepte dochtertje weer uit de klauwen van de rode kattin. "Rustig maar, mama is hier om jullie te beschermen," mauwde ze zacht terwijl ze de kitten dicht tegen zich aanlegde.

OCC: Ofcourse! De kittens die al geboren zijn mogen tussendoor ook reageren haha. Sorrelkit is de tweede NPC kitten San.

Spoiler:

Het was krap geworden in de grote warme kamer. Eerst leek het nog zo rustig, maar de andere dingen hier waren gegroeid, net zoals zijzelf. Het was wel fijn in de kamer, al had ze wel problemen met de rest van de dingen die hier waren. De kittens waren van 1 kleine cel tot 'grote' levende wezens gegroeid en ze leken klaar voor de buitenwereld. Ondanks de drukte was het hier vredig geweest. Het zat vol met anderen en allemaal anders op hun eigen manieren. Een grote schok ging door de kamer heen. Soms kon ze schokken voelen, maar nog nooit was het zo groot als deze geweest. Ze voelde hoe het leger werd in de grote kamer. Rustig werd ze er niet van. Nee, de kleine kitten begon wild te spartelen, al had ze daar bijna geen plek voor. Elke keer leek de drukte te stoppen, maar het duurde niet lang voordat het steeds weer begon. Het kleine nieuwe hartje van de kitten ging wild tekeer. Bang voor wat er aan de hand was. De andere dingen schuurden langs haar heen en met haar pootjes duwde ze zichzelf van ze af, maar al snel was zij aan de beurt. Ze kwam neer op de grond en het lijfje begon gelijk te rillen. Met een hoog schel piepje liet ze haar aanwezigheid horen. Het stopte dan ook niet. Bij elke beweging die ze ook maar een beetje eng of vervelend vond kwam er nog een piep uit. Het duurde ook niet lang voordat iets haar in een warme vacht duwde. Het piepen stopte gelijk en ze zuchtte blij. Een zachte geur kwam haar neus binnen en bijna uit zichzelf probeerde ze erheen te komen. Eerst probeerde ze op een stukje haar te kauwen, maar daar kwam niks uit. Hier kwam ze echter pas achter toen ze al een tijdje erop zat te zuigen. Al snel vond ze wel de goede plek. Geluid kwam haar oren binnen, maar haar oortjes zaten te diep in de warme vacht om echt te horen wat het was. Al gaf de warme vacht haar wel een naam. Crescentkit.

{ Post van mijn verschrikkelijk tablet. Hopelijk staan er geen fouten in. :"3

Pleαѕe doɴ'т тαĸe мy ѕυɴѕнιɴe αwαy:

"N-nee, alsjeblieft, laat haar met rust smeekte de zwarte kattin met tranen in haar ogen, Met een strak gezicht keek geszicht keek de rode kattin de schadowclanner aan haar tranen en gesmeek deed haar niks in tegen deel het begon haar een beetje te irriteren poes draaide zich om naar licht getinde grijs kattin haar hoofdje was rood geworden ze bloedde maar wat de poes ze aandacht trok is dat ze aan het piepen was zo irritant! klam liep de bloaadclanner naar het poesje toe en boog zich over het wezentje heen 'STIL!'' schreeuwde de poes en lich haar tanden zien ze hoorde haar moeder zachtjes smeken geirriteerd draaide de poes zich weer naar haar toe de zwarte poes boog zich over haar kroost heen die brat nog niet weg had gevist maar daar schonk ze geen aandacht aan in haar verbaasing was de poes nog niet klaar met bevallen een zwart grijs witte met grijze en witte vlekjes "Crescentkit," klonk de stem van de zwarte poes zwakjes terwijl ze deze kitten dicht bij de andere legde en haar pluizige staart over de twee kleintjes heen legde. "Wat wil je weten dan!" jammerde de zwarte kattin toen zachtjes. Brat lachte duivels ze voelde zich zo machtig ze kon alles doen met haar kittens en de moeder is te zwak maar hun te bescheremen haha! geweldig ! brat deed een stap dichter bij de zwarte poes en twee kittens ze zag hoe de zwarte poes weer haar tanden op elkaar beet nog een? de zwarte poes had al aardig wat bloed verloren wat haar nog zwakker maakte nou niet dat ze erg sterk zou zijn,"Sorrelkit," mauwde de poes terwijl er tranen in de pels van het pasgeboren kittentje vielen en ze deze haastig schoon likte, Brat lachte en viste de rossige poes bij haar moeder vandaan en beet het poesje harder dan bij de andere twee bloede drupte van het kittens pelt af de kitten piepte hevig ze was in pijn dat was duidelijk na een tijdje liet brat haar los om alleen haar moeder weer te horen janken "Jij, monster! Je hebt een onschuldige kitten vermoord!" Waar ze het beetje kracht vandaan haalde wist ze niet, maar Fawnstep rekte haar kop uit en viste vliegensvlug haar gestreepte dochtertje weer uit de klauwen van de rode kattin. "Rustig maar, mama is hier om jullie te beschermen' Met een duivelse blik keek bart de poes aan 'We zijn nog niet klaar damen vertell wat zijn jullie zwak heden vertell alles! of je kittens gaan er aan jij hebt de kracht niet om ze beschermen!''

THERE ARE THINGS OUT THERE THAT YOUR LITTLE MINDS WILL NEVER COMPREHEND