What do you want?! (SPT)

Cyber liep wat door de bloodclan, zijn toekomstige clan. Nooit gedacht dat hij in een verrekte clan zou gaan, nooit gedacht hier ook maar over na te denken. Echter liep Cyber met een zelfverzekerd doel door het kamp, met vaste poten en een grijns op zijn gezicht. Daar was hij, de kat die hij nodig had. "Hallo beste" stootte hij schor en kil-dreigend uit.

Zijn vacht stond dik, oh hij had er zo'n zin in. Zo'n zin om die Bonepaw -oh sorry, verachterlijke Ripa- zijn nek om te draaien. Hij ging vlak voor de jonge kater staan en gromde gevaarlijk. "Hoe is je dag?" mrauwde hij, de vraag negerend.

Cyber knikte en liep een rondje rond de jonge kater. "Te doen." Hij ging achter de kat staan en haalde uit naar de bips van de kat, proberend te kat te laten schrikken. Oh hij ging wat plezier beleven, of de kat voor hem het zou overleven viel nog te betwisten. Het stond in iedergeval vast dat hij vandaag niet zijn beste dag kreeg. Plots sprong Cyber op de kat en trachtte zijn tanden in diens nek te zetten.

De dodenlijke beet was gelukt, de kat voor hem verloor bloed. Maar of hij ook wel degenlijk zou sterven zou nog te bezien zijn. Ripa kreeg zich weggewerkt van zijn greep en stond nu met ontblote tanden voor hem. "ho ho nu ben ik bang." Cyber greens breed. "Heb je je ouders nog gezien de afgelopen tijd?" Hij lachtte laag en ontblote een klauw, hij sprong naar voren en liet deze klauw zo goed mogenlijk langs diens lichaam glijden. Hopenlijk met het gewenste, opengereten effect.

Hij lachtte even, hij wist niet of hij hier inderdaad angst mee kon opwekken maar kon het op zijn minst proberen. "Nooit aan gedacht dat je ouders, en oh dat lieve zusje en broertje van je misschien dood konden zijn?" mrauwde hij dreigend. "Nooit aan gedacht wie dat zou kunnen doen?" Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en ging in aanvalshouding staan, waarna hij op de kat probeerde te springen. "Ik ga jouw net als hen vermoorden!"

Cyber miste en vloekte hard in zichzelf, hoe kon hij zo dom zijn? Hij had niet genoeg gevochten de laatste tijd, zijn technieken verslapten. Nee dat was gelogen, hij had gewoon eens pech. Zijn technieken waren perfect. Hij was goed getrained, goed gebouwd en had veel levenservaring. Hij was een van de oudste Rogues geweest, en zou nu ook wel een van de oudste bloodclanners zijn. Hij zag de ogen van de jonge kat verwijden, en hij gromde. Cyber voelde echter tanden in zijn nek zinken, niet op een dodelijke plaats. Het was vlak bij zijn schouder, eigenlijk er vlak naast. Hij voelde dat Ripa zich van hem af wou duwen maar de zwart-witte kater greep hem vast met zijn klauwen en vervrong zijn eigen nek zo dat hij nu in de nek van Ripa kon bijten. Vervolgens haalde hij met zijn klauwen uit naar het gezicht van de kat, vooral de ogen.

De kat had hem zwaar toegetakelt met de wond in zijn nek, hij voelde hoe het bloed zijn pels doorweekte. Ripa stootte zich net van hem af toen Cyber verder dood wou bijten, hij loste zijn greep en stapte een paar stappen achteruit. Hij zonk in elkaar en staarde de jonge kat dodelijk aan. Maar net toen de zwart-witte kater op de jonge kat wou springen botste een wit gedrocht tegen hem. De geur die zijn neus binnendrong liet hem bijna kotsen. Bah! Draco, dat ding haatte hij echt. Al was het wel leuk om mee te spelen. "Draco!" Gromde hij terwijl hij meet zijn klauwen uithaalde naar zijn flanken.

Cyber raakte de witte kat nog net niet, deze ontweek hem dan ook heel sierlijk. Cyber greens van oor tot oor en lachte Draco schalks uit. Even vergat hij dat Ripa er ook nog bij zat en sprong op de witte kat om naar zijn schouders te happen. Hij wist niet waar Ripa was, of het deze ook maar iets kon schelen en of deze dan ook niet gewoon al was weggelopen of niet.