∆{Clanevent TC x BC}∆ One foggy morning [Inval topic]

"Schelden is wat katten doen als ze merken dat ze verliezen" Maar het laatste kon er niet meer uit bij de poes, die kreeg haar klauwen vol in haar gezicht en kermde het uit van de pijn. Mooi. Ze zou die kleine trut krijgen. Het lukte haar om de apprentice uit balans te krijgen, maar daarna gingen die korte pootjes wild maaiend heen en weer gingen. Howl dacht kort maar riskeerde het toch. Klauwen schoten langs haar kop en oren terwijl ze naar de buik van de apprentice beet. Een zwakke plek voor alle katten, dat wist ze wel. Als ze je buik hadden kwam je er vaak niet goed vanaf. Het was een geluk dat de pijn haar teveel werd, want ze trok haar kop terug en voelde verschillende krassen branden. Toen de apprentice overeind klom sloeg ze haar klauwen nog naar de flank van de poes. Hoe meer schade hoe beter.

Tag: Salmonpaw

Ze was blij, maar vooral verrast toen ze zag dat Claw pijn had. Hij had helaas snel gereageerd en voor ze het wist kon ze horen dat een andere kat een gevecht met haar bijna- redder startte. 'Je komt niet weg liefje. Jullie zijn allemaal van mij. Grappig vind je niet?' zei hij. Lightleaf kon het niet bevatten. Hij zei het alsof ze speeltjes waren en dit allemaal maar een kittenruzie was. De moeder kon niet zien hoe het er aan toe was op het slachtveld; een groot, log monster belemmerde haar de weg. Haar hulpeloosheid deed haar bloed koken. Ze was het ook allemaal zo zat, ze wilde gaan tieren als een klein kind. Ze schraapte een keel en spuwde naar Claw. Een grote klodder speeksel die roze was van het bloed vloog in zijn richting. Het was niet bepaald iets wat zij zou doen, maar dit was ook niet echt een bepaalde situatie waarin ze zou terechtkomen. Ze werd zo boos dat ze zichzelf een duwtje gaf naar boven. Ze strekte haar poten. Het was de bedoeling om haar klauwen in Claw te slaan, zodat ze aan hem zou gaan hangen. Het was zonder bij na te denken. Want een kat in een nauw, maakt blijkbaar ook echt rare sprongen.

Tag: Claw

x
Gijzeling ThunderClan

Opeens begon hij te lachen en deze lach bulderde over het hele kamp heen. De brutaliteit van Lightleaf vond hij geweldig. Hij veegde haar speeksel van zijn wang met zijn poot. Ze had haar nagels in zijn borst geboord terwijl ze aan hem hing. “Genoeg!” Schreeuwde hij over het kamp. Zijn stem klonk hard en duidelijk en hij gaf een teken met zijn staart dat de Bloodclanners een kring om de Thunderclanners moesten vormen. Hij schudde lachend zijn kop en greep Lightleaf toen bij haar nek. Hij trok haar van hem af en smeet haar tussen de groep Thunderclanners. Hij zorgde er voor dat ze hen insloten, zodat er geen enkele kat meer kon ontsnappen. Hij wist dat ze hadden gewonnen. De Thunderclan had zich karig verweerd, maar zij waren simpelweg met meer. Daarnaast had de groep helemaal geen leiding, aangezien hij Silverstar veilig in een hol had gestopt.

Hij liep naar Zira toe en gaf een knikje met zijn kop dat ze hem moest volgen. Hij sprong boven op de High Rock en staarde strak naar de groep clankatten. Hij liet een doodse stilte vallen terwijl hij elke kat afzonderlijk aankeek. Pas toen hij zeker wist dat hij iedereen gehad had trok hij zijn bek weer open. “Mijn naam is Claw en dit is Zira, vanaf nu zijn wij jullie leiding. Zira is mijn commander en ik zal Silverstar vervangen.” Hij leek dit nogal grappig te vinden, wat de grijns op zijn kop verklaarde. “Als jullie jullie lieve leidertje ooit nog terug willen zien doen jullie precies wat wij zeggen.” Hij was niet van plan om Silverstar terug te geven, maar dat hoefden zij niet te weten. Dat kleine beetje hoop kon helpen dat ze naar hem zouden luisteren. “Ik zou sowieso luisteren als je graag je kop op je nek wilt houden.” Hij lachte erbij, maar in zijn groengele ogen was duidelijk te zien dat het geen grapje was.

Hij sprong weer van de rots af en maakte een rondje om de groep Thunderclanners heen. “Jullie doen gewoon net alsof er niets is gebeurd. Gewoon jagen en jullie kleintjes trainen, maar wij eten eerst.” Vervolgde hij kil en kalm. “Niemand krijgt te horen wat er hier allemaal gebeurt, als ik daar achter kom vermoord ik je voor de ogen van jullie beste vrienden en familie.” Hij stopte met lopen en draaide zich naar ze om. “Of we verwonden je zo dat je niet normaal meer kunt bewegen, zodat iedereen er aan herinnerd wordt wat er gebeurt als je je bek open doet.” Hij maakte nog een rondje om de groep heen. “Laten we het hier gezellig maken.” Zijn ogen fonkelden geamuseerd op. Het was gelukt. Hij had wraak kunnen nemen op de katten die zijn moeder hadden vermoord en een monster van zijn vader hadden gemaakt en hij kon nog meer wraak nemen. “Wil iemand nog wat zeggen?” Er verscheen een brede grijns om zijn lippen. Bloed druppelde uit de wonden op zijn lijf, maar dat interesseerde hem echt geen snars. Het was gelukt.   

Tag: Iedereen

[Thunderclan is in gijzeling genomen door Bloodclan en zal nu onder leiding staan van Claw & Zira]
Regels:
(Van de regels wordt een topic aangemaakt in het clanhoekje.)
- Topics van thunderclanners mogen niet binnengevallen worden zonder toestemming van de personen achter deze thunderclanners.
- Elite katten zijn niet onoverwinnelijk, blijf realistisch! Ze krijgen een zwaardere training, maar tegen een veel oudere kat kunnen ze niet op.
- Aanvallen tegen thunderclanners mogen alleen met toestemming van Claw of Zira.
- De thunderclanners zijn in gijzeling, maar zijn wel vrij om te gaan en te staan waar ze willen. Er moet nog steeds prooi binnen komen en katten getraind worden.
- De leefomstandigheden in het kamp zijn zwaarder en de thunderclan wordt scherp in de gaten gehouden, maar er wordt niet zomaar bloed vergoten tenzij de leiding hier toestemming voor heeft gegeven of er een hele geldige reden voor is.

Tallpaw zat nog steeds verstopt in de apprentice den. Niemand had hem opgemerkt en dat was maar goed ook. Hij was amper een dag apprentice en hij was, om eerlijk toe te geven, bang. Hoe zou je ook anders zijn als kat die amper één dag op zijn eigen pootjes mocht staan. Bij het horen van één luide stem richtte ze jonge kater zijn oortjes echter naar voren en zette hij voorzichtig enkele stappen naar voren zodat hij zichtbaar was in de ingang van de den. Even trok hij met zijn oren bij wat er gezegd werd door de zwarte kat, die als leider beschouwd werd. “Niemand krijgt te horen wat er hier allemaal gebeurt, als ik daar achter kom vermoord ik je voor de ogen van jullie beste vrienden en familie.” Bij wat er als laatste gezegd werd sloeg hij zijn ogen ten grondde. Hij zei altijd alles tegen zijn moeder. Even kneep hij zijn ogen tot spleetjes, waarna hij terug een stap naar achteren, in de schaduwen zette. Eerst zijn vader en nu zijn moeder. Hoe zou hij haar in hemelsnaam nog kunnen zien met deze katten die hen constant in de gaten zouden houden?! “Wil iemand nog wat zeggen?” Hij wilde maar al te graag iets zeggen, maar hij wist maar al te goed wat ze zouden kunnen aanrichten bij het kleinste beetje commentaar.

"Mijn moeder was tenminste een fatsoenlijke kat. Dat kan ik van jou niet zeggen." miauwde de rode kater en kort trok Zira met haar neusje. De kater bracht zichzelf laag op de grond waardoor de commander meteen doorhad dat hij toe ging slaan. Ze sprong opzij maar de kat wist haar poten alsnog onder haar lijf vandaan te beuken en ze vloog op de grond af. Toch wist ze de val en eventuele aanvallen te ontwijken door getraind door te rollen. Snel kwam ze overeind, waarbij ze haar klauw meteen ophief en zich klaarmaakte om de rode warrior z'n doodsklap te geven - ze waren beter af zonder hem dan met hem.
Een harde lach klonk door het ThunderClan kamp en Zira keek op. Het was Claw's lach, die herkende ze onderhand wel. “Genoeg!” haar oortjes draaiden zich in haar nek. Ze wilde niet stoppen. Deze kat moest dood. Maar ze stapte van hem weg, en keek met haar rode ogen door het kamp. Vele ThunderClanners waren gewond en niet meer in staat om te vechten - voor nu. De zwarte kater liep naar haar toe en ze trippelde hem met haar kop opgeheven achter hem aan. De wonden op haar wang prikten vervelend, waarbij er een klein straaltje bloed van haar kin liep. De wondes op haar buik en schouder deden meer pijn dan ze verwacht had maar ze kon nog gewoon normaal lopen, al moest ze haar kaken op elkaar klemmen om haar gezicht neutraal te houden. Ze nam iedere ThunderClanner één voor één goed op. Het was volledig stil geworden en alle katten volgde hun met hun ogen. Claw sprong op de High Rock en meteen volgde Zira hem. Trots was makkelijk in haar houding te zien en een grijns kwam op haar gezicht toen ze ging zitten. Hier waar ze zo hard voor gewerkt had; het was haar eindelijk gelukt. Eindelijk zat ze op de plek die ze altijd al verdient had. De plek van de leider van de ThunderClan.
“Mijn naam is Claw en dit is Zira, vanaf nu zijn wij jullie leiding. Zira is mijn commander en ik zal Silverstar vervangen.” begon Claw, en hierna vertelde hij alles wat de ThunderClanners zouden moeten doen nu hun clan was overgenomen door de Elite. Toen hij klaar was met zijn praatje, sprong ook de commander van de rots af.

Cyber keek op, alsof iemand hem riep. Een paar seconden keek hij weg en Hate gebruikte die om even op adem te komen. Toen keerde de kater zich weer tegen hem en zei: 'Kies je kant.' En hij was weg. Hate krabbelde op. Katten waren nog steeds aan het vechten, maar Lightleaf kon hij nergens vinden. Verscheidene katten duwden tegen hem aan, maar hij negeerde ze. Waar waren de kittens? Ineens klapte hij naar voren, omdat iemand hem goed hard had geraakt. Alles werd zwart.
Met bonkende koppijn werd hij wakker. Vaag hoorde hij de stem van Claw over de kattenmassa heen gillen. Het ging over de bezetting van het ThunderClan gebied en dat de katten hun bek erover moesten houden. Ofzo. De zwarte kater krabbelde op, om zich heen kijkend. Hij zocht Lightleaf. Ja, daar zag hij haar! Zo snel hij kon, rende hij op haar af. ’Lightleaf!’ zei hij op een wat zachtere toon, zodat niet iedereen hem hoorde. ’You ok?’
{TAG: Cyber & Lightleaf}

Deze vossenstront bleek behendiger te zijn dan hij eerst had gedacht. De kat sprong telkens weg, al hadden zijn nagels nog net de poes kunnen raken. Cyber greens toen hij kon zien en ruiken dat deze poes er niet blij mee was en het niet verwacht had. Kleine overwinning dus. Echter kreeg hij haar nog steeds niet te pakken. Cyber sprong richting haar, mis. Maar bij zijn volgende uithaal, die ook mis was tot zijn grote ergenis, hoorde hij Claws stem over het kamp galmen. Cyber haalde uit naar het hoofd van de poes en siste "Wij winnen altijd." en sprong vervolgens weg van de poes om zich aan te sluiten bij andere bloodclanners. Hij keek het zielige hoopje thunderclanners met een blik van macht en amusement aan terwijl hij nauwgezet luisterde naar wat Claw te zeggen had. Een rosse kat nam het woord, Cyber kon haar wel doden met zijn blik, maar op zijn lippen lag een geamusseerd grijnsje. "Als je niet oppast is je leider straks in dat vervloekte starclan." Waarschuwde hij sissend.

Tag: claw, Foxface, Zealspark

Howl wou de apprentice voor haar nog fikse klappen verkopen, maar ze hoorde het sein van haar leider en mate. Een grijns trok rond haar bek. "Het is over, kitten." lachte ze vals terwijl ze met de rest van de Elite rond Claw schaarde. Thunderclan was van hun, niemand die hun nog kon stoppen of er voor kon zorgen dat Silverstar opeens vrij kwam. Alles was geregeld. Claw hield zijn gesprekje en legde uit wat er ging veranderen in Thunderclanland. Op zich niet veel, alleen zouden Claw en Zira de touwtjes in handen nemen. Dat viel wel mee, toch? Toen Claw klaar was en aandrong dat Thunderclan weer verder moest met jagen, liep ze naar hem toe en drukte haar kop tegen die van hem aan. "Het is je gelukt." snorde ze zachtjes. Ondanks dat haar vacht plakte van bloed - haar eigen en die van Salmonpaw - was ze blij. De wonden prikte, maar die zouden die medicijnkatten van Thunderclan wel fiksen. Ze hadden geen keuze. "Wel handig dat die sukkeltjes ons eten vangen. Dat scheelt weer zelf naar buiten gaan." en dus bleef er meer tijd over om te spenderen met Claw. Howl drukte zich spinnend tegen hem aan. "Wat zeg je er van als wij is even lekker rustig aan gaan doen en onze overwinning gaan vieren?"

Tag: Eerst Salmonpaw, dan Claw!

Cyber siste even kort op de moordende blik van de rosse kater en hij keek deze kat al even gevaarlijk aan. Deze moesten ze in het oog houden, hij had lef en was duidelijk niet zo bang als sommige anderen wel waren. Cyber wierp claw en die walgelijke Howl een blik toe waarna hij zich omdraaide en door het kamp begon te wandellen, het eerste waar hij ging kijken was de nursery.. zien of iedereen wel okey was. Kits waren nu eenmaal nog steeds kits.

-cyber topic uit

Lightleaf werd ruw van Claw af gesmeten. Ze kwam hard op haar zij terecht en rolde nog een stukje door voordat ze opstond. Toen de leider van de Bloodclan verkondigde dat het nu allemaal van hem was, voelde ze zich niet kwaad. Een moedeloos gevoel nestelde zich in haar binnenste. Het wasvoor de tweede keer dat haar clan, haar clan niet meer was. Pas toen ze nogmaals naar hem keek schoot het haar te binnen. Hate en Coal! Ze zouden nu in één clan zitten! Lightleaf deed haar best haar opwinding te verbergen. Het zou vragen oproepen, natuurlijk, maar ze zou hem kunnen zien. Ze voelde hoe iedereen rond haar boos werd en hoe buitengesloten ze was met haar opwinding. Uiteraard was Claw een verschrikkelijk kat, en als iemand hem mocht doden was zij het wel. Maar Cole, en Hate. 'Lightleaf' hoorde ze. Ze draaide zich snel om en een tijdje kon ze hem alleen maar aankijken en in zijn groene ogen verdrinken. Zonder dat ze een goed en wel besefte drukte ze haar neus in zijn vacht, het was een kort moment, want er stonden nog steeds een hoop katten rond, maar ze moest het doen. 'Coal is in de Bloodclan.' fluisterde ze voordat ze even haar evenwicht verloor en de zwarte vlekken moest wegknipperen. Het was ook allemaal zo vermoeiend, die verschrikkelijke dingen.
Tag: Hate

Ze drukte haar neus in zijn vacht en de zwarte kater werd overspoeld door geluk, alleen al door dat ene gebaar. Het moment was maar kort, omdat ze nog steeds omringd waren door Clankatten. 'Coal is in de BloodClan,' fluisterde Lightleaf. Het duurde even tot de betekenis van die zin tot hem doordrong, maar toen het dat deed, sloeg zijn hart een paar slagen over. Coal. Zíjn Coal. In de BloodClan. Hoe. Waarom. 'Claw,' gromde Hate boos. 'Heeft hij hem meegenomen? Ik vermoord hem in zijn slaap!' Hij probeerde zijn stem te beperken, maar dat mislukte een beetje. 'De rest is veilig en gezond?' fluisterde hij. De kater nam zichzelf voor om Coal koste wat het kost te vinden. De kitten had geen moeder meer, dus had het een vader nodig. Dat zou hij zijn. En hij zou het goed doen.

Hijgend stond Yandere op. Ergens vaag hoorde ze Claw's stem, maar ze was te moe om er naar te luisteren. Ze had net op haar best gevochten en was helemaal uitgeput. Bijna had ze een oudere warrior in bedwang gekregen toen een andere opeens op haar was gesprongen. En uiteraard was er niemand in de burt geweest. Gelukkig had ze niets ernstigs opgelopen. De andere oudere kater was waarschijnlijk laatst nog gewond geweest, want zijn rechterflank leek hij nauwelijks te kunnen beschermen. De poes liep richting Claw, ze wou wel weten wat er nu ging gebeuren. Ze had ook wel wat clan loyaliteit, maar de echt reden dat ze hier was was haar vader. Ze wou hem zien. Ze had tegen hem willen vechten, laten zien dat ze geen teleurstellende dochter was, zoals hij tegen haag had gezegd. Een golf van trots spoelde over haar heen. Ze hadden gewonnen! Het gevecht tussen haar en de twee Thunderclanners had ze dan wel niet gewonnen, maar ze had haar clan geholpen.

'Heeft hij hem meegenomen? Ik vermoord hem in zijn slaap!' grauwde Hate. Lightleaf kon een schamper lachje nog maar net onderdrukken. Terwijl hij sliep als een kitten? Niet echt heldhaftig, dat ging nooit gebeuren, ze had in levende wijze ondervonden hoe moeilijk het was. Op de vraag of de rest oké was, twijfelde ze. 'Nu niet meer,' zei de bruine kattin. Ze nam Hate nog eens goed op. Was het het allemaal waard geweest? Al de geheime afspraakjes, al die stress. Ze zou het wel ondervinden, dacht ze. Nu ze samen in één clan zaten, zou het allemaal anders lopen. Verschillende katten botsten tegen hun op. 'Ik zie je nog, blijf hier.' fluisterde ze zachtjes voordat ze zich met de stroom katten mee bewoog. De opwinding was weg, het was duidelijker dan ooit dat hij een Blooclanner was.