Brother?

Cyber strompelde brommend door het kamp, maar wat van de ene kant naar de andere. Hij was niet moe, hij had heel de dag in het herfstzonnetje geslapen, en anders was het nog te koud voor te slapen btw. Cyber wandelde zo nog een tijdje onrustig door het kamp waarna hij geirriteerd briesde en zwaar stapte hij richting de grenzen van het kamp, hij ging nog harder stampen toen hij moest denken aan Eternity, zijn moeder die plots zijn leven terug ingewandeld was. 'rmmh ja' hoorde hij gevolgd door gegiber, in zijn hoofd. Hij draaide met zijn ogen en een grijnsje verscheen op zijn gezicht. Maar plots hoorde hij een stem achter zich, en Cyber draaide zich verschrikt om. Het klonk bekend. Maar Cyber herrinnerde zich niets meer van zijn siblings, omdat hij ze buitengesloten had. "Hoe ken jij mijn naam?"

Cyber gromde "Je stinkt, net zoals ik." Zei hij met een grijns, half grappend bedoeld. Ze roken hetzelfde, dat is waar. Maar dat zei toch nog niet? Hoe groot was de kans? "Mijn ouder zijn een lelijke Snake-hearted en een gotver*piep*domde moordenaar." zei hij met een walgende, half bange, uitdrukking op zijn snoet. "Wij kunnen onmogelijk dezelfde ouders hebben" hij deinsde lichtjes achteruit en observeerde de poes van poot tot oor, ze leken wel op elkaar..

OCC; Cyb accepteert nogal traag :3

Cyber walgde van terugdenken aan die tijd, met zijn moeder die hem buitensloot en zijn vader die hij dood terugvond. Niets meer dan een rottend lijk vol maden was hij geweest, nog steeds kon hij er niet tegen om dode lijken te zien. Terugdenkend aan het eerste beeld dat Cyber had gehad van zijn vader. Maar hij wist het wel goed, het moest immers wel. Deze poes was zijn zus. "Wat heb je uitgevreten?" vroeg hij ietwat onzekerder. Er moest een logische verklaring zijn waarom hij haar nog nooit opgevallen was.

Cyber knikte traag, veel te traag naar zijn goesting. Maar eigenlijk wou hij het gewoon niet accepteren, wetende dat de siblings hem vroeger niet mochten. Waarschijnlijk haatte deze poes hem, opzich zou dat hem niets mogen schelen. Maar ja, ook hij had gevoelens.. ook hij kon gekwetst worden. Niet dat hij dat liet zien, kil keek Cyber de poes aan. "Stuk of vijf mates gehad, vier nestjes gehad, katten vermoord, kittens gekitnapt, plannen gesmeden, niet veel speciaals hé." zei hij sarcastisch, terug een grijns opzettend.

Cyber moest nog net lachen, nou zo'n koppige kop had hij nou toch ook weer niet? Was het zo erg? Achja. Met een zwiep van haar staart stond de poes op en zette ze een stap naar achteren. Ze gaf hem een knikje en mrauwde afscheid waarna ze zich omdraaide en een plaats om te slapen ging zoeken. Cyber stond recht, gaf haar een knikje "Ik zie je nog wel" en zocht zelf een plaatsje op uit de regen.

OCC: topic gesloten