It has a frosty weather

Onderwerp: It has a frosty weather wo 23 dec 2015 - 1:11

Riverpaw had een tijdje zitten wandelen en kwam bij de ravijnen aan, dit was het gebied tussen riverclan en windclan. Deze waren gevaarlijk, als je viel zou je voor altijd vallen. Hij staarde erin, zijn ogen keken er suff naar. Hij zou er toch niet in vallen, elke kat was slim genoeg om die grote kuilen te zien. Het was dus niks om zich zorgen te maken, hij maakte zich ook helemaal geen zorgen. Hij liep rustig door, alleen waren de stenen wel glad door al dat ijs en sneeuw. Dat werd dus wel oppassen, hij was namelijk best wel benieuwt wie hij nu weer zou tegen komen. Hij wilde liever geen gevecht maar wel graag een gesprek, hij wiebelde met zijn oor. De geur van de bomen was goed te ruiken, het rook naar regen maar ook naar de zomer. Hij had zin in de zomer, dan hoefde hij niks te doen. nu moest hij jagen en misschien nog vechten, dus zijn vlucht route een patrol houden in zijn uppie. Hij kon met gemak informatie doorgeven aan de leider, hij zwiepte met zijn staart. De sneeuw krakten de hele tijd als hij er op stond, uiteindelijk besloot hij te gaan zitten op een plekje zodat hij elke kat kon zien aan komen. Hij rekte zich uit, hij was best wel moe. Hij had namelijk gister avond in de sneeuw in slaap gevallen, dus toen werd hij wakker door de gesmolten sneeuw. Hij haten sneeuw in zijn vacht en helemaal water, brrr. Hij kon er niet aan denken, hij wilde er niet aan denken maar besloot gewoon te gaan kijken. Hopelijk zou er niks gevaarlijks zijn weg op komen, het zou namelijk wel een vreemd verhaal worden als hij iemand tegen zou komen.

~eerste post voor Frostfaith

De rode poes was bij de waterkant gaan zitten en keek naar het water. Het was nog een tocht naar beneden geweest en ze zat op het randje van haar territorium, maar het mocht officieel nog. Water aanraken niet, maar zij vond het prima op deze manier. De richel waar ze op zat was van Windclan en nog best hoog boven het water. Ze had het goed moeten checken voordat ze erop kon gaan zitten. Poot voor poot had ze zich bewogen. Ze was geen klimkat, dat liet ze maar aan de andere clans over. Zij had de sterke achterpoten van haar clan overgenomen voor de snelheid, maar ze had d'r lange vacht. Anders dan anderen, maar ze hield zich er sterk over. Een zucht kwam uit haar bek en ze ging heel voorzichtig staan. Ze voelde zich een echte berggeit zo, niet iets om trots op te zijn, maar het was ergens wel grappig. Heel voorzichtig ging de poes op 2 poten staan en probeerde om haar poten weer op de normale grond te zetten die dus boven haar was. De hoogte van de helling zorgde wel voor adrenaline in haar lijf en ze begon ook sneller te ademen, maar zodra ze zich optrok en sprong was dat al snel weg. Kort bleef de poes staan en ademde een keer diep in om daarna weer normaal rechtop te gaan staan. Ze leefde nog, het ging goed. Zo besloot ze dat ze maar dichtbij de grond zou blijven voor nu. Het idee was stom geweest en dat zag ze nu in. Een Riverclan geur kwam haar neus binnen en ze kon er zo niks in herkennen. Frost draaide zich om om een apprentice te zien staan. Niet van haar clan duidelijk. Ze trok kort haar wenkbrauw op en knikte. Misschien zou 'het' zelf beginnen met praten.

Riverpaw bleef zitten waar hij zat, hij kreeg het wel koud door de gesmolten sneeuw. hij rilde een beetje maar hij stond hier op de wacht, omdat het nog al kon en hij zo niet hoefde te jagen. Hij hoorde pootstappen door het ijs heen kraken, iemand kwam deze kant op en kennelijk was het geen Riverclanner volgens zijn neus. Het rook naar een Windclanner, hij vroeg zich eigenlijk af wat zij hier deed. Hij zag een wit oranje kattin staan, hij keek haar verdacht aan. Wat zou deze kattin hier doen en wat was haar naam, ach een praatje erbij kon vast wel. Hij hield van praten, dus hij kwam overeind en rekte zich uit. Kort bleef de poes staan en ademde een keer diep in om daarna weer normaal rechtop te gaan staan. Hij glimlachte naar haar alleen zijn had haar kopje al naar hem toe gedraaid, hij keek haar aan. Ze trok kort haar wenkbrauw op en knikte, hij had een grote glimlach, eerder een grimas. Alleen hij keek haar wel vriendelijk aan, haar ogen waren ijs blauw. Ze had een lange vacht, hij knikte ook naar haar. "Jo," Begon hij vriendelijk en keek haar aan, nog steeds met de zelfde glimlach. "Wat doe jij hier? Ik dacht dat dit nog vissen gebied was?" Grapte hij met ergens wel een vraag in zijn stem. Hij was best wel benieuwt naar haar antwoorden, ook hoe ze zou reageren. Hij kende haar niet zo geweldig goed maar wilde haar wel leren kennen, "alleen ik kan je niet zomaar oppakken voor misschien maar 1 Vosse lengte over de grens dus.. Hoe ist?" Vervolgde hij rustig en kalm. Zo praten hij echt tegen iedereen, elke kat die hij tegen kwam. het maakte hem echt niks uit hoe of wat, wie of wat. Hij zou altijd zijn ondeugende face op hebben, zijn poker face.

"Wat doe jij hier? Ik dacht dat dit nog vissen gebied was?" Misschien was het een grap geweest, maar ze waardeerde het niet eigenlijk. Ze hield haar koele blik en ging aan haar kant van de grens zitten. "Ik zat mooi op mijn deel jongeman", zei ze met een knikje. Ja ze wist het helemaal zeker. De richels waren toch echt van haar clan. In het water was het inderdaad een ander verhaal. Nu stond ze erbuiten. "Ik ben op eigen gebied, dus je hoeft me nergens voor aan te spreken", zei ze simpel. "Jij blijft op jouw gebied en ik op het mijne, visvreter. Dan krijgen we geen problemen oké?" Het klonk misschien wat boos, maar daar stonden de windclanners wel bekend voor.

Riverpaw keek naar de Windclan kattin, "Ik zat mooi op mijn deel jongeman" zei ze met een knikje. Hij keek haar aan, dan zat ze wel aan de rand. Hij was niet zo'n territory claimer, hij deed gewoon zijn ding. "Ik ben op eigen gebied, dus je hoeft me nergens voor aan te spreken", zei de windclanner simpel. Ze bleef gewoon op haar punt, als of hij moest nog leren. Ach, daar stond het woord Apprentices voor. Hij had nog steeds een glimlach op zijn gezicht, hij kon echt om alles een glimlach op zijn gezicht hebben. Hij had geen zorgen, hij had nooit zorgen. "Jij blijft op jouw gebied en ik op het mijne, visvreter. Dan krijgen we geen problemen oké?" Zei de kattin kwaad, hij glimlachten en keek haar aan. Hij haalde zijn schouders op, "ik hou niet zo echt van vis maar ik zie een katvis voor me dus ja.." Grapte hij op haar reactie. Hij wilde eigenlijk geen problemen maar een beetje dolle kon ook, hij keek in haar blauwen ogen, Windclanners waren nog al serieus. Ze hadden een serieuze kant, vooral. Zag hij al aan haar, hij keek haar aan. "Ik stond al op mijn gebied, zo heb je nu tijd voor een theekransje of heb je het te druk met je eigen zaken?" Vroeg hij daarna met een iets uitdagende glimlach, hij kende haar niet zo goed maar hij zou er wel achter komen. Hij wilde namelijk meer weten, het leek bijna onmogelijk..