Cold nights [Claw]

De zon ging al onder toen Yu het kamp uit trippelde. De lucht was helder, en hoewel de zon had geschenen, had hij geen warmte afgegeven. De poes rilde bij de gedachte dat ze zo weer buiten moest slapen. Snel maar hondentanden verdienen dan. Ze pikte een geur op die een warme lach op haar snuit bracht. Claw. Rustig volgde ze zijn geur, tot ze hem tegenkwam. In het schemerlicht lachte ze hem vriendelijk toe. "Hey, pap." Ze ging naast hem zitten, dicht genoeg zodat ze warm zouden blijven. "Howl is bevallen, had ik gehoord. Ik kan niet wachten tot ik m'n familie kan ontmoeten!" Hoewel ze Howl nooit als een nieuwe moeder zou zien, zag ze de zwarte kattin zeker als familie. De kits waren vast prachtig, slim, sterk. Van katten zoals Howl en Claw kon het niet anders.

“Yu.” Dat nam ze aan als begroeting. Claw keek haar bijna verrast aan. Ze trok haar wenkbrauwen op. Had ze iets op haar snoet? Toen ze begon over kittens, leek hij te fronste. Of was dat enkel in haar gedachten? “Ja.” Nee, ze had het zich niet verbeeld. “Twee katers en één poesje: Chawl, Jackdaw en Areum. Ik denk dat je ze snel genoeg tegen komt, want ze zijn nogal ondernemend.” Hij leek zich zorgen te maken, over meerdere dingen. Yu wist ze misschien niet allemaal, maar ze kon een paar raden. "Hey," Sprak ze zachter. "Het gaat goed komen, okay?" Ze ging wat dichterbij hem zitten. "Je kan er nu echt bij zijn. Howl zal een goede moeder zijn, en de kits zullen vast sterk en gezond zijn." Ze wist dat haar vader zich meer dan eens zichzelf de schuld had gegeven voor haar en haar broers ietwat moeilijke jeugd. Maar hij kreeg een kans om het opnieuw te doen, en deze keer kon hij ze echt zien opzoeken. "Een poesje, he? " Een zusje hebben was vast geweldig. Ze kon niet wachten.

“Er is ziekte uitgebroken in de ThunderClan en er zijn ook al Elite members aangestoken. Die ThunderClanners rennen allemaal meteen naar hun kruidenkatjes.” Yu's blik werd ernstiger. Die medicine cats konden hun clangenoten beter maken. Maar was het ook geen regel dat ze geen kat in nood mochten afwijzen? “Straks worden de kittens ziek.” Ah, dus dat zat hem dwars. "Onze kits hier in de elite zijn sterk. En al zou er een ziek worden, wij bezetten thunderclan nu toch? De medicine cats kunnen ze beter maken." De poes deed haar best om het gesprek op iets anders te sturen, zodat haar vader even aan andere dingen kon denken. “Ja, je hebt ook een zusje Yu.” Ze begon te glunderen. Wat heerlijk. Claw leek ook trots. "Ze wordt vast een ijzersterke poes." Sprak ze vol vertrouwen.

“Nee.” Haar oortjes zakte een beetje in haar nek. “Ik vertrouw ze niet. Zeker de kittens komen niet bij ze in de buurt.” Dit irriteerde Yu meer dan een beetje, maar het was geen goed idee om ruzie te zoeken met haar vader. Die katten wisten enkel veel meer van levens redden dat elke kat hier in bloodclan. Claw wist genoeg van levens nemen, hij had wat levens gegeven zien worden, maar levens redden moest hij nog leren. “Het zullen geweldige katten worden net zoals jou.” Ze voelde gelijk hoe al haar irritatie van eerder van haar afgleed. Haar vader was niet iemand die met complimentjes strooide, dus dit betekende wel wat. Bovendien zag ze zichzelf niet echt als een geweldige kat. Ze was hilarisch, natuurlijk, maar ze was geen 'goede' kat. Om dit te horen van de zwarte kater deed haar gloeien. Ze drukte zichzelf even kort tegen haar vader uit. "Nou ja, ik leer van de beste." Zei ze met een kleine glimlach.

“Ik moet je nog iets vertellen.” Yu keek omhoog, en hoewel haar houding niks verraadde waren haar ogen vol nieuwsgierigheid. “Cobra heeft zich aangesloten bij de BloodClan.”  Een enorme glimlach vormde zich op haar snoet. Cobra was misschien wat afstandelijk geweest, maar familie was familie. "Wat een geweldig nieuws! We zouden een keer met zijn allen moeten praten, ook met Howl erbij." De gevlekte poes grijnsde. Ze kon niet wachten om weer met hem te praten. Hoe erg zou hij gegroeid zijn? Hij was vast enorm, en een kopie van Claw. Binnenkort hadden ze zo veel familie in de elite dat het de meerderheid zou worden! Natuurlijk was de gevlekte poes blij, maar ze voelde ergens ook een gemis naar Cloud. Hoewel het hun meer compleet maakte, maakte hij ook de scheiding tussen hun en de rogue groter. Moons favoriet. Ook al dat waar was, Yu wist zeker dat Claw evenveel om zijn zoon gaf.  

“Dat is te regelen natuurlijk.” Yu zag haar vader glimlachen, al leek hij het niet te willen laten zien. Ze grinnikte zacht, het was wonderbaarlijk hoe hij zijn imago kon beschermen. Na een tijdje keek hij haar weer aan, en stond op. Claw leek alles weer onder controle te hebben. “Kom laten we iets nuttigs gaan doen.” De poes grijnsde breed. "Daar is m'n pa weer! Ach, ik maakte me al zorgen, wie was de kater waar mee ik aan het praten was?" Plaagde ze, maar stond ook op. Ze rekte zich lang en uitgebreid uit. "Hey, misschien kan ik een paar nachtbrakers van het territorium verjagen." Ze gaf haar vader een snel kopje bij wijze van afscheid, en begon richting de clangrens te lopen. Misschien zou ze Fox wel tegen komen. Bijna stopte ze even bij die gedachte. Juist, Foxfire, over wie ze nog niet had verteld. Snel trippelde ze door.

[Yu topic uit]