Running into

Weer porde de, voor haar, grote kater Gravelsmoke waardoor ze haar klauwen in de grond moest boren om te blijven staan. "Ik kan je zowat niet zien als ik normaal voor me uit kijk, zit je al zó diep?" "Juist. Zo diep zou jij niet kunnen komen met die lange poten van je." zei ze, terwijl ze ongeduldig heen en weer trippelde.

"Is er iets?" vroeg de kater, na hij haar vragend had aangekeken. Gravelsmoke schudde haar hoofd. "Niet echt, ik ben alleen slecht in lang stilstaan." Ze loog niet, maar hield wel een deel van de waarheid weg. Gravelsmoke had vaak last van pijn als ze 's ochtends opstond, of als ze lang stilstond. Na een tijdje beweging was de pijn weer weg en het was geen erge pijn, ze kon er mee leven.

De rode poes schudde haar hoofd, als teken dat er niets was. In principe dan. "Niet echt, ik ben alleen slecht in lang stilstaan." klonk er van de poes af, waardoor Jaytail begrijpend knikte en even rustig glimlachte. "Stijf zijn is ook niet het leukste." sprak hij met een rustige glimlach tegen haar, waarna hij zijn poten even ver voor zich plaatste en soort van boog om zich uit te rekken, terwijl er een gaap uit zijn mond kwam. Hij kwam weer overeind en keek naar haar. "Laten we dan iets gaan doen kleine, voordat je te diep gaat~" sprak hij met een plagerige glimlach.

"Stijf zijn is ook niet het leukste." Gravelsmoke schudde klagelijk haar hoofd. "Je zou denken dat het alleen voor oude katten was." Jaytail rekte zich uit en gaapte, voor hij weer begon te praten. "Laten we dan iets gaan doen kleine, voordat je te diep gaat." Gravelsmoke knikte instemmend. Er was vast wel iets te doen, in het kamp of daarbuiten. "En zo klein ben ik niet, jij bent gewoon te groot." zei ze nog tegen de kater voor haar, terwijl zichzelf uitschudde om haar stijfheid iets weg te werken.

De poes voor haar schudde klagelijk haar hoofd. "Je zou denken dat het alleen voor oude katten was." klonk er even van haar af, waardoor Jay even grinnikte. Hij was ook al zo zo oud... -kuch-. "En zo klein ben ik niet, jij bent gewoon te groot." klonk er van de ander af, waardoor Jay haar plagerig aan keek. "Te groot? Ik ben gewoon precies de goede hoogte!" sprak hij lachend tegen haar.

De kater grinnikte om haar woorden. "Te groot? Ik ben gewoon precies de goede hoogte!" zei hij tegen Gravelsmoke. Zij schudde miskeurend haar hoofd. "Nee, nee, je hoogte is vérre van perfect. antwoordde de poes plagend terug. "Als je de goede hoogte was, zou je een stukje lager zijn. Klein maar fijn, groot maar idioot." vervolgde ze.

Ze schudde miskeurend haar rode hoofd. "Nee, nee, je hoogte is vérre van perfect." klonk er van de poes, waardoor Jay zijn wenkbrauwen even op trok. Hm? "Als je de goede hoogte was, zou je een stukje lager zijn. Klein maar fijn, groot maar idioot." Hij grinnikte even en keek naar de ander. "Ah... maar schijnt het niet dat poezen op grote katers vallen in plaats van kleine katers?" sprak hij even plagerig tegen haar. "Dus je zal dan nog maar moeten oppassen dat je niet voor me valt~" sprak hij terwijl hij begon te lopen. Tenminste, hij verwachtte dat ze nog iets zouden gaan doen.

"Ah... maar schijnt het niet dat poezen op grote katers vallen in plaats van kleine katers? Dus je zal dan nog maar moeten oppassen dat je niet voor me valt" sprak de grote kater. Pff, Gravelsmoke moest om die opmerking lachen. "Ik denk dat ik een beetje te jong voor je ben." sprak ze grinnikend. Jaytail begon te lopen, en de poes liep hem achterna, richting de kampuitgang en naar het thunderclan territorium.

"Dat kan, maar dat betekent niet dat je voor mij kan vallen." sprak Jaytail tot haar. "Hmm" Gravelsmoke wist eigenlijk wel zeker dat ze niet op katers zou vallen die zo veel ouder waren, maar hij had wel gelijk. Er was geen zekerheid. Op dat moment is ze geheel het kamp uit. De poes snuift de geuren van het woud diep in. Het rook geweldig, zoals altijd.

"Niet teveel dromen eh?. Ik bedoel, ik weet zelf ook wel dat ik hot ben." "Pff, tuurlijk ben je heet. Voor zo'n oude kater is zelfs van het kamp naar het woud toelopen al een flinke beproeving. Weet je zeker dat je niet eerst wat wilt drinken?" Het eerste zei ze plagend, het tweede gedeelte leek ze oprecht bezorgd te zijn voor de, voor haar, oude kat. Het was natuurlijk gewoon gespeeld, dat zou Jaytail ook wel begrijpen. Verder, het bos zelf was al verkoelend genoeg. "Máár ik snap je flirtgedrag, ik ben nu eenmaal de knapste poes van Thunderclan."