Charming

De calico kater liep met zijn hoofd laag langs de waterval, zijn blik rustig de omgeving scannende. Zijn pels zat wat door de war dankzij zijn jachtpoging, die zoals verwacht geen succes had gehad. Uiteindelijk had hij het maar gewoon opgegeven en was hij gaan zitten bij de waterval. Hier begon hij rustig zijn vervloekte pels schoon te likken en recht te krijgen. Het was pas toen hij verderop iemand hoorde aankomen dat hij opkeek. Zijn zilveren blik viel op de jonge apprentice Fallowpaw, die zijn richting op kwam. Dat was pas interessant, de meeste jongere uit zijn clan kwamen niet in zijn buurt. Hij stond nu immers bekent door zijn cassanova gedrag en zijn dominante trekjes. Hij stond niet bekent als beste voorbeeld nummer 1. Een schuin en charmant lachje kwam op zijn gelaat. "Goedemorgen Fallowpaw, hoe gaat het?" Vroeg hij nog vrij beleefd, waarna hij zijn poot een lik gaf en zijn pels terugduwde op zijn kop

Warpaw hielt de ander in de gaten terwijl hij verder ging met zichzelf op orde te krijgen. Hij kon wel manieren naar voren brengen als hij er een rede voor zag, je kon niet verwachten dat hij katten de struiken in kreeg door ze af te snauwen, niet altijd in ieder geval. Aan zijn looks zou het ook niet liggen. Hij was niet lelijk, zijn lichaam was fit en zijn vacht was schoon en netjes. Maar hij was anders. Zijn bouw was een mix van clans en zijn pels was gewoon vreemd voor een kater. Je moest er van houden, iets wat hijzelf niet deed. Hij merkte op dat de ander wat verlegen was. Inwendig glimlachte hij tevreden. Verlegen was geweldig, een van de beste eigenschappen om tegenover te staan als je zelf geen privacy kent. "Goed om te horen" Zei hij terug, zijn al zwaarder dankzij zijn leeftijd. De apprentice volgde hierna met twee vragen, al was dit allemaal nog wat koetjes en kalfjes gedrag. Zelf bracht hij nu zijn poot weer neer en schudde zichzelf even af. "Ik zat een waterrat achterna, maar die bleek sneller te zijn dan ik" Even knipoogde hij bij zijn woorden, alsof hij duidelijk wou maken dat wat zelfspot erbij hoorde. "Kan dus beter, al helpt het gezelschap wel" Subtiel stond niet in zijn boekje, al glimlachte hij er netjes bij, hij kreeg het zelfs voor elkaar zijn koude blik zachter te maken. Wat je allemaal moest doen voor een goede indruk

De gevlekte kater keek naar de ander met zijn blik lichtelijk geamuseerd. Ze lachte, dat was goed, dat was altijd goed. Warpaw deed zijn best om katten in te schatten, te kijken wat hij eraan had en hoe hij deze aan zijn kant kon krijgen of juist tegen hem. Hij hielt er gewoon van. Nu deed hij hetzelfde met de kattin voor hem. Hij kende haar van naam en gezicht, maar echt een volledig gesprek had hij nooit met haar gehouden, de kater praatte niet graag voor de eerste keer met iemand in een groep. Dan was je indruk meteen verslapt. Over het algemeen was hij niet het sociaalste typje, al kon hij het wel mocht het moeten. Hoe dan ook, hij probeerde even een duidelijk beeld van de kattin te krijgen. Haar woorden hielpen hier zeker bij. Schrap dat verlegen maar. Zonder ook maar een slag te missen reageerde hij al, zijn lach weer op snuit gezet. "Ik had geen betere kunnen wensen" kwam er wat vleiend uit. Je kreeg hem niet snel zonder woorden, dat was een van de weinige dingen waar hij iets aan had. Toen de ander ineens een vraag stelde en zichzelf er meteen om veronderschuldigde moest hij lachen, hardop en nog redelijk oprecht. Wow, zo kon het natuurlijk ook. Zijn geamuseerde blik nu niet meer verbergend keek hij haar aan. "Geen probleem, ben ergere vragen gewent. Maar nee, het ligt vooral omdat ik niet kan vissen, maar het helpt ook niet dat ik van natuur wat.. dwars ben." Loog hij vlotjes. Dat iemand iets vroeg betekende niet dat ze de waarheid terug hoorde te krijgen. Ja, hij had iets verkeerds gedaan, meerdere dingen zelfs, en hij was nog steeds bezig. Toch haalde hij zijn schouders kort op. "Maar uiteindelijk kom ik er wel"

"Dat hoor ik het liefste" ging de kater weer simpeltjes in op haar woorden. Het was een manier van leven, voor hem speelde leeftijd ook geen rol in zijn manier van doen. Zelfs geslacht niet. Eigenlijk was hij een hele makkelijke kat als je het zo bekeek. Hij merkte op hoe de ander nu wat opender was, misschien dat haar wantrouwen weg was? Op zijn minst moest het wat verminderd zijn. Hij had zich, al zei hij het zelf, keurig gedragen. De ander ging verder dat ze ook niet kon vissen, wat voor hem niet verbazend was. Hoe oud was ze nu, 6 moons? En hij 17, klein verschil. Maar hij liet die gedachte niet naar voren komen, voornamelijk omdat ze voorstelde hem te helpen. Hij grinnikte even. "Oh, wees daar maar niet zo zeker van, je vist vast in no-time" Weer een lachje van hem terwijl hij zijn kop lichtelijk draaide. "Maar dan neem ik dat aanbod graag aan" Hij had een gave woorden zo uit te spreken alsof ze meer betekenis hadden dan dat eigenlijk waar was. En aangezien hij zelf niet van houding veranderde hoopte hij dat arme Fallow hier zichzelf vast zou denken. Deze besloot nu echter te blijven ondervragen, maar hij zou ook niet opgeven in zijn antwoorden. "Prooi gestolen van de andere clans" Reageerde hij voor nu. Nog niet genoeg om ineens 5 manen uitstel te krijgen in het warrior schap, maar het gaf hem wat meer tijd om na te denken voor het geval ze verder ging.

Warpaw had een nonchalante uitstraling, hij was hier immers volledig comfortabel in. Hij vond dit leuk, ontspannend en eindelijk was hij weer van die verveling af, wat voor hem een hell was om doorheen te gaan. Toch hoefde hij hier niet extreem veel moeite voor te doen, als je maar lang genoeg iets deed werd het je tweede natuur. "Je hebt geluk, de Deputy is niet niks. Maar maak je geen zorgen, dat valt best mee. Je bent vast snel aan haar gewent en dan klaag je over Futuresong en dat ze je de halve dag in een sluiphouding heeft laten staan" Hij grinnikte even, ja, ze zou vast over de deputy gaan klagen zoals iedereen deed over diens mentor. Maar het was duidelijk dat dit zijn manier van geruststellen was, of in ieder geval wat hij voordeed. Toen de ander ineens zijn manieren over begon te nemen werd het pas interessant. "Deal, en natuurlijk wil ik mijn goede gezelschap vaker ontmoeten, leek vanzelfsprekend" Klonk er verder in dat vaste toontje van hem. Maar ondertussen had hij een goede back up gevonden om aan de ander te vertellen, het was nog deels waar ook. Bij haar beledigde uitdrukking gaf hij haar een plagende por. Fysiek contact, goede stap, goed plan. "Ik loop er gewoon niet graag mee te koop, tis niet bepaald iets om trots over te zijn, zo lang apprentice." Zei hij wat rustiger, zijn don juan modus toch nog vast blijven houdend. "Maar ik ben in een paar gevechten en ruzies gekomen, binnen en buiten de clan, die ik niet had moeten maken" Hij kreeg het zelfs voor elkaar schuldigheid in zijn stem door te laten dringen, al was het niet veel. Misschien net genoeg om overtuigend te zijn dat hij het jammer vond om die sullige rede nog apprentice te moeten blijven.

Hij knipoogde weer toen ze het wat geschrokken vroeg. "Geen idee, ik ben nog nooit door haar getraind" Plaagde hij tevreden verder. Hij werd getraind door Snowkiller, zo vriendelijk als de naam zei. De kattin ging ondertussen liggen en hij besloot maar hetzelfde te doen voor het gemak. Jammer genoeg had dat ding meer hersenen dan hem lief was, want ze ging niet meer op hem. Hij accepteerde dat feit maar en zwiepte kort met zijn gevlekte staart. Toen Fallowpaw oogcontact zocht keek hij schuin weg naar de grond, in de hoop dat het zou lijken dat hij beschaamd was, maar meer om zijn eigenlijke blik te verbergen. Hij zuchtte even bij haar reactie en keek naar de waterval, zijn zilveren blik het water volgend. "Het is verboden, en ik negeerde de waarschuwing. Je hebt niks aan een Warrior die niet luisterd" Klonk er wat kouder uit de calico, waarna hij naar nog een korte zucht terug keek naar Fallowpaw. Zijn houding was ondertussen niet veranderd, dus het kostte weinig moeite om het weer op te pakken. "En jij pop, hoe ziet jouw strafblad er al uit? Nooit weggeslopen als kitten?" Besloot hij het gesprek naar haar te richten.

In een zichtbaar gespeelde poging onschuldig te doen keek hij omhoog naar de lucht, al gleed zijn blik hierna weer op zijn typische manier naar de ander. "Altijd" Hierna voelde hij een poot terug in zijn pels komen. Ze lagen dichterbij elkaar, hun vachten net niet elkaar rakend. Hij vond het persoonlijk niet erg, vooral niet omdat de ander ht geen aandacht gaf. Warpaw wedde er een forel om dat hij het voor elkaar zou krijgen nóg dichter te komen. Blijkbaar was de ander de braafheid zelve, waardoor hij ongelovig terug keek, al bleef zijn deels charmante en deels plagende blik in zijn ogen. Bij haar vraag grijnsde hij breed en bracht zijn kop wat dichterbij. "Good little girl, die praten meestal niet met types zoals ik" Hierna ging hij weer wat naar achteren en keek wat tevreden naar de zilveren apprentice. "Daarbij lijk je me het typje vol nieuwsgierigheid, die zich best goed uit de problemen zou kunnen praten" Merkte de kater op. Geen idee of hij het juiste had, maar zo leek het wel.

Vreemd hoe katten van de ene emotie naar de andere konden schieten door niks meer dan een beweging. Zelf kende hij geen persoonlijk grenzen, maar hij voerde ze dus evenmin uit. Gelukkig leek de ander er niet heel veel problemen mee te hebben toen het duidelijk werd dat hij er niks speciaals mee bedoelde. Bij haar vraag grijnsde hij, zijn antwoord bij elkaar rapen terwijl hij zelfverzekerd antwoord gaf. "Degene met een slechte reputatie" Waarna hij veelzeggend naar de ander keek. Dat was toch de rede waarom ze naar hem was gekomen? Niet omdat hij zo wild aantrekkelijk bij de waterval had gezeten en een leuke jongen had geleken. Nee, dat zou ver gezocht zijn. Op zijn minst een combinatie van als hij zijn ego aan het woord liet. Blijkbaar was Fallow toch echt de braafheid zelve, wat in zijn ogen verschrikkelijk saai moest zijn. "En je bent al 6 moons, moest toch een schande zijn? We moeten dan maar snel beginnen met wat entertainment in je leven te gooien." Merkte hij op, zijn grijns breed aangezien hij hiermee doelde dat ze vaker tijd samen door zouden brengen. Warpaw was nog verassend vasthoudend als hij iets wou, het stond hem heus niet te boven om ineens op te duiken voor de neus van de ander. Maar de volgende woorden waren voor hem een stuk leuker. Zijn lach verbreedde nog meer terwijl hij zijn charmante blik weer opzette. "Je moet eens weten hoeveel voordelen het slechte pad heeft. Goed eten, nog betere service, beste plekken in de dens, flink wat onwijs knappe badboy katers voor al je gezelschap in des betreffende den" Bij deze woorden knipoogde hij weer, nog steeds wat humor erin houdend om te voorkomen dat ze zou vluchten. "Jammer genoeg heeft het slechte pad een lange wachtrij, maar voor een bezoekje weet je naar wie je moet komen" Hierna zwiepte hij tevreden met zijn staart en keek na nog een grinnik weer naar de waterval. Owh, en daar kwam zijn verveling weer. Teveel praten, te weinig resultaat. Misschien zo meteen weer gaan jagen? Dan kon hij Fallow best meenemen, goed voor vertrouwen enzo. In ieder geval zichzelf weer bezig houden.

Terwijl de ander ging zitten bleef hij rustig in zijn liggende positie, het was immers onnodig om ook meteen omhoog te gaan. Hij keek schuin omhoog bij haar woorden. "Hey, ik voel me beledigd, gewoon wat kattenkwaad uithalen zoals grenzen opzoeken ofzo" Natuurlijk kon hij heel goed zijn zinnen dubbel laten klinken, net zoals zijn bedoelingen. Toen ze verder ging wist hij dat het niet goed ging vanaf zijn punt. Maar een rede om hiervoor in de stres te schieten vond hij niet. Ofcourse, het was leuk als hij wat aan Fallow zou hebben de ene manier of de ander. Maar zo niet, who cares, er waren nog genoeg andere in de clan. Hij zag geen rede zich daarover druk te maken. Dit straalde hij ook uit aangezien zijn rust precies hetzelfde bleef als voorheen. "Zeg ik toch ook niet pop, ik noem alleen maar de bonussen op." vervolgde hij geamuseerd. Maar alsnog nam de ander meer afstand, waardoor hij ook ging zitten en kort zijn pels een lik gaf. Oversprong gedrag noemde ze het, jezelf een houding geven als je twijfelde tussen je opties. Toen mevrouw ineens dichter naar hém toekwam, met haar staart zwiepte en tegen hem begon te fluisteren gingen zijn eigen wenkbrauwen omhoog en keek hij wantrouwig naar de ander. What th- Een harde plens was er te horen toen de kater het water raakte en even kopje onder ging. Met krachtige slagen duurde het niet lang voor zijn kop weer boven water kwam. Die trien duwde hem zomaar het water in? Onbeschoft, meer dan onbeschoft. Hij peddelde terug naar de kant en schudde zijn pels uit, waarna hij zwaar moeite deed niet kil naar de poes te kijken. Toch was het rauwe kantje in zijn stem te horen. "Ik denk dat je gratie daarover wel verlopen is nu je me een douche hebt gegeven" En hij had zijn vacht net gewassen verdomme, echt, dit kreeg ze nog eens terug.

Hmff. De kater vond water allemaal best, als hij er vrijwillig inging. Zomaar kopje onder gaan was niet zijn ding. Al lag dit deels ook aan het feit dat hij niet graag de controle over gaf aan een ander. Met een klein donderwolkje boven zijn kop ging hij nu weer aan kant. Mevrouw pure onschuld nam al bijna zijn werk over. Hij snoof kort. "Je was heel gezellig ja, herinner me eraan dat ik je een keer terugpak, je boom laat klimmen ofzo" Hij probeerde er nog het beste van te maken, maar het was duidelijk dat hij de meeste moeite al liet varen. Je had hem simpelweg als vriend of als vijand, en hij draaide die dingen makkelijk om. Het was ondertussen eens tijd dat de ander liet weten aan welke kant ze stond. Bij de woorden van de ander kwam er onheilspellende blik in zijn ogen, waarna hij gebruikt maakte van zijn krachtige achterpoten en de ander opsloot tussen hem en het water. "Dan is het aan mij om zo hoffelijk te zijn hetzelfde terug te doen" Oog om oog, tand om tand, natte pels om natte pels. Simpel als dat was het gewoon. Dit zou waarschijnlijk zijn humeur ook wat opknappen, hij gooide andere graag het water in. Liever zij dan hem. "Noem eens een rede waarom ik het niet zou moeten doen?" Opperde hij nog, terwijl hij zijn kop even hief en de ander afwachtend aankeek. Benieuwt naar wat ze zou gaan zeggen was hij wel. Maar dit vooral omdat hij wou weten of ze voor of tegen hem was.