WILD

De slanke kattin liep met een haar mondhoek lichtjes opgetrokken richting de waterval. Het was daar rustig, kalm, precies waar zij van hield. Niemand die aan haar kop zeurde, gewoon rust. Ze had vandaag een dagje vrij. Apart, want daar was haar opa normaal niet zo van. Ze hadden hard gewerkt de afgelopen moons, en ze verwachtte dat ze volgende moon of de moon daarna warrior zou worden.
Aangekomen bij het vallende water boog de oudere apprentice zich over het kleine meertje dat zich er gevormd had en likte wat van het water op. Haar ijsblauwe ogen gleden de plek rond. Er leek niemand te zijn. Ze deed een stap het water in, en zuchtte een keer om hoe verfrissend het was. Hoewel het niet zonnig was vandaag, was het zeker warm. Ze liep dieper, maar niet dichtbij de waterval zelf. Te harde stroom die naar beneden viel.
Ze had hier alle tijd om na te denken. Criedwolves had haar veel geleerd. Ze zou later haar moeders pootstappen moeten volgen, dat had hij er bij haar ingestampt. Ze geloofde dat dat wel goed zou komen. Ze was immers een goede apprentice en deed haar taken zoals het hoorde. Ze was beter dan de meesten. Hield zich gedeisd maar observeerde iedereen in wat hij of zij deed. Ze wist wel wat geheimpjes die ze niet zou moeten weten. Zachtjes neuriede ze, waarbij ze haar ogen sloot en door haar poten heen boog, waardoor ze onder water kwam. Ze schudde kort met haar kop en kwam weer boven water. De temperatuur hier was goed.
Echter deed een flits haar doen opkijken, en ze schudde haar kop. Dan toch maar het water uit, hm? Ze wilde niet per sé geëlektrocuteerd worden. Toen ze eenmaal uit het water was, viel haar blik op een kattin. Niet zomaar een kattin, maar haar moeder, Butterstar. "Hallo mam," begroette ze deze op redelijk formele toon. Ze hadden niet een geweldige band, had zij het idee. Ze spendeerde amper tijd samen, maar dat vond ze niet erg. Prima eigenlijk. Ze had toch niet het gevoel dat zij en haar moeder dezelfde ideeën hadden over wat een goeie Clan was. Want hoe de zaken nu geregeld werden, daar stond ze niet voor in. Ze hadden meer discipline nodig, dingen gingen niet perfect zoals het hoorde. Dat had Criedwolves haar aangeleerd.

- 1st post Butterstar

De wind trok aan haar korte vacht terwijl de flamepoint verder stapte. Onweer begon boven haar hoofd langzaam op te borrelen en ze wou nog een laatste check over het territorium volbrengen. Ze maakte zich nog altijd zorgen over de spanning tussen Windclan en Riverclan en een storm als deze zou wellicht een perfect moment zijn voor die hazenvreters om hun opnieuw aan te vallen. Maar inplaats van een stille oever vond ze inderdaad iets dat er niet hoorde. Het slanke kopje van haar dochter. Even knipperde ze verbaast maar herstelde haar lichaam en keek de jonge kat recht aan. "Goede avond Rosepaw." Sprak ze rustig en keek haar aan een glimlach vormend op haar lippen nadat ze eenmaal even over het huh gevoel heen was. "Nog een laatste douche genomen voor de storm losbarst?" Grinnikend keek ze haar aan doelend op haar zeiknatte vacht en gaf een lik over haar eigen borst.

Ze werd terug begroet, waarna haar werd gevraagd of ze nog een laatste douche had genomen voordat de storm uit zou barsten. Hierop knikte ze en trok haar mondhoek lichtjes op. "Inderdaad," bevestigde ze. Ze nam haar moeder kort in zich op. Niet kijkend naar het hele plaatje, maar naar details. Binnen een paar seconde wist ze hoe de kattin nu dacht. De lessen van Criedwolves hielpen goed, hij leerde haar wat hoorde en extra. Zoals het trucje wat ze net uitvoerde. Het was duidelijk te zien dat de leidster gespannen was. Konden meerdere redenen zijn, maar waarschijnlijk was het om WindClan, aangezien zij hier grensden aan elkaar. Een check-up of alles hier nog vredig was. Rose kantelde haar kopje iets. "Ik heb geen WindClanner gezien," merkte ze rustig op en ze schudde haar kop. "Hoogstwaarschijnlijk komen ze niet. Ze zouden de rivier over moeten steken, maar dat is gevaarlijk als het onweert. Everstar is slim genoeg om haar warriors niet nu te laten zwemmen." ze keek haar moeder recht in haar ogen aan, en knipperde een aantal keer. De intelligentie van de apprentice was duidelijk op te merken.

De glimlach op haar moeders lippen deed haar goed. Dat betekende dat deze het eens was met haar manier van denken, of zich er in ieder geval in herkennen kon. Ze schudde kort met haar grijze vacht, wat ervoor zorgde dat enkele druppels die er nog niet uitgevallen waren, nu loslieten en op de grond vielen. Echter maakte dit niet veel uit - de flitsen werden nu vergezeld met regen, nu nog een enkele miezer maar straks ongetwijfeld hard. Rose vergezelde haar moeder, die haar gewenkt had met haar staart, en keek naar de leidster toen die haar een vraag stelde. Een glimlach kwam op haar gezicht toen ze de vraag hoorde, en wist dat ze haar gedachtes niet volledig uitspreken kon. Wat Criedwolves wilde, wilde zij ook. En dat was een sterke RiverClan, enkel geleid door hun familie, die heerste over het hele woud zonder de andere Clans. De andere Clankatten zouden hun toorn ontmoeten, zien hoe groot de Clan van de rivier was. Sterker, beter, groter. Dat was wat ze wilde. "Zoals het nu gaat, gaat het goed." was haar goed afgewogen antwoord.