The key of my heart

De kattin klom met snelle pas uit de warriors den. Een plek waar ze niet lang meer zou verblijven. Twee weken moest ze nog, had Lizardpath gezegd, voordat ze zou gaan bevallen. Een week van tevoren zou ze intrekken in de nursery. En niemand wist nog dat ze zwanger was ook, behalve Lizard. Niet eens Tigergaze, de vader van de kittens. Tranen welden op in haar ogen. Het leek alsof ze de afgelopen weken alleen maar emotioneel was. Het was niet dat ze helemaal geen vreugde voelde, maar ze voelde zich ook ontzettend schuldig als ze een keer wél blij was met het feit dat er kittens groeide in haar buik. Kort schudde ze haar vacht uit, en haar blik viel op een zwarte kater dat ook in het kamp zat. Het was de kater die ze eerst had aangenomen als vader, Barksound. Ze beet op haar lip. De bekentenis van Sparrowfeather veranderde niets. Barksound was en bleef haar vader. Ze trippelde snel naar voren, en drukte haar kop tegen zijn borst aan toen ze eenmaal dichtbij genoeg was. Tranen welden opnieuw op in haar ogen en ze drukte zichzelf tegen haar vader aan, en ademde trillerig uit. Het leek alsof heel veel frustraties er nu uit wilden. Want ze voelde zich veilig bij hem.

Zijn ogen gingen terug open toen hij Mousewish' geur opving. Nog geen seconde later drukte de poes haar kopje tegen zijn borst aan. Hij liet zijn kopje wat zakken en sloeg zijn staart automatisch rond de poes heen. Hij kon nog net haar snoetje zien. Een frons verscheen dan ook op zijn kopje toen hij zag dat ze er niet geheel gelukkig uit zag. Toch vroeg hij er niet direct achter. In plaats daarvan legde hij zijn kopje op die van haar, in een troostend gebaar. "Sssht," suste hij haar.

Het was fijn om een vaderfiguur te hebben. Misschien was hij in haar brein haar vader niet, maar in haar hart zeker wel. Ze rilde en tranen vielen uit haar ogen, wat ervoor zorgde dat de zwarte vacht van de kater nat werd. Mouse liet zich gaan, kon zichzelf niet tegenhouden, en wilde dat eigenlijk ook niet. Het nieuwe nest van haar moeder, Tigergaze, Sparrowfeather... Alle drama van de afgelopen paar moons die ze opgekropt had kwam eruit.
Na een tijd zo tegen elkaar gedrukt te zitten, haalde Mouse haar kop van Barksound vandaan en glimlachte zwakjes naar hem. "Dankjewel," murmelde ze en liet beschaamd haar blik naar haar poten glijden. Ze hield er niet van om zwak te zijn rondom anderen, maar het leek het enigste te zijn wat ze de laatste tijd kon doen.