Call of duty

Tot haar verbazing luisterde de kater naar haar en staakte hij zijn bezigheden, waarna hij voor haar ging staan. "Moeten we ook teken doen?" Ze knikte kort. "We moesten bij hen langs gaan, dus ik ga er vanuit van wel." mauwde ze als antwoord. Even knipperde de apprentice met haar ogen. Wat ging ik nu doen? Ze zette een stapje naar achteren om de kater voor te laten. "Leid de weg," piepte ze met een glimlach. De opdracht was haar even ontgaan.

Haar poging om haar vergetelheid subtiel te verbergen had niet bepaald veel succes, want de kater had haar blijkbaar al direct door. "Innerstar had je de opdracht gegeven om de elders den te doen en je hebt mij gevraagd om mee te gaan. Remember?! Ze trok met haar oortjes en keek kort neer op haar voorpoten. Pas toen hij langs haar stapte, keek ze op en trippelde ze achter Viperpaw aan. "Kom we gaan muizengal halen bij Acefray." Ze liep gewoon achter hem aan. Muizengal. Wat dat precies was, was haar even ontgaan. Haar poging om 'de leiding te nemen' was nogal mislukt. Het was Viperpaw die nu vooraan liep. Misschien dat dat nog niet zo slecht was. Het duurde niet lang voordat ze bij de den van Acefray waren. Voor de den, in de schaduw, lagen al enkele pakjes klaar met muizengal in. Volepaw liet haar blik even naar Viperpaw gaan. Was dat het? De muizengal?

Hiervoor had ze nog niet vaak écht gezorgd voor de elders. Ze was vaker gewoon bij hen op bezoek geweest, dan dat ze hen verzorgd had zoals een apprentice moest doen. Toch wilde ze deze opdracht met succes uitvoeren. Ze ging iedereen laten zien dat zij dit ook kon, net als eender welke apprentice kon. "Pak jij er maar eerst een." Ze liet haar blik naar Viper gaan en knikte enthousiast. Ze stapte naar voren en zette haar tanden stevig in één van de pakketjes. De vuile, scherpe smaak verspreidde zich direct door heel haar mond en Volepaw liet dan ook direct het pakje terug vallen, met als gevolg dat het pakketje muizengal uit elkaar viel. "Ieeuwl!" piepte ze direct en stak haar tong naar buiten, in een poging om de smaak kwijt te geraken. Haar oogjes werden wat groter toen ze doorhad dat haar pakketje verspreid over de grond lag. O nee! Haar blik ging naar Viper. "W-wat nu?" Ze draaide haar blik naar de open plek, hopend dat niemand anders het gezien had.

Viper stond gewoon naar haar te kijken, te grijnzen. Ze voelde haar wangen rood worden toen ze door had dat hij haar gewoon dubbel en dik aan het uitlachen was. "Heb je dan nooit geleerd dat je Muizengal altijd met een stok moet vast pakken, omdat het zo vies smaakt." Ze draaide haar kopje van hem weg bij de vraag die hij stelde. "Waarschijnlijk wel." mauwde ze lichtelijk gegeneerd. "Rol de tak erin, het blijft normaal gezien wel kleven." Volepaw pakte de eerste beste tak en rolde deze in het goedje, dat inderdaad bleef plakken. Vanaf het moment dat het aan de tak kleefde, liep ze al verder naar de elders den. "Let's go!" Ze liep voor de kater uit om hem even niet aan te kijken, nu ze zich nogal gegeneerd voelde. Ook probeerde ze de smaak in haar mond zoveel mogelijk weg te slikken, maar dat maakte het alleen meer erger. Uurgh.

Hij kon niet wachten deze grap te vertellen aan zijn lievelingsbroeder. Blackpaw zou iets zeggen in de zin van: 'Wat heeft humor van nut als we toch allemaal dood gaan.' Achja beter dan niks. Hij stapte met stevige tred naar de elders den. Eenmaal daar gekomen bewoog hij nerveus zijn snorren. Voorzichtig schraapte hij zijn keel. Een barre oude stem rees uit de den. "Wie is daar?" Het was Jaylight. Viperpaw draaide zich bruusk om naar Vole. Hij dumpte zijn stok bij haar, ze moest hem maar niet laten vallen. Met een gebogen kop liep hij de den binnen. Daar lag de oude poes. Samen met Slate en nog twee katers. Hij had oprecht medelijde met Slate. "Dag Jaylight, wij komen je opknappen." Hij glimlachte warm. Zijn enige zwak: elders.

Volepaw liep wat ongemakkelijk achter de oudere apprentice aan die richting de Eldersden liep. Het was niet zo ver, dus het duurde amper een minuutje voor ze daar waren. Volepaw spitste haar oortjes toen de kater zich bruusk naar haar omdraaide en zijn stok half naar haar toe gooide. Uit automatisme probeerde ze de stok met haar poot op te vangen, wat half en half lukte. Haar poot hing nu natuurlijk ook vol met het goedje, maar daar stond Volepaw natuurlijk niet bij stil. Met de stok die ze half vast had met haar poot, hinkelde ze de den binnen. Jaylight en Slatebreath zag ze direct zitten maar Digresseye, de elder waar ze het best mee kon opschieten zag ze niet direct. Hij was waarschijnlijk op zijn eigen tempo naar de Dirtplace gegaan, of hij lag in het duister te slapen. Met zijn donkere vacht kon je hem ook niet direct zien liggen. "Met dit," mauwde ze na wat Viper had gezegd en stak haar kopje wat hoger de lucht in, om het stokje met Muizengal te laten zien.