Finally, trees!

Onderwerp: Finally, trees! wo 3 mei 2017 - 12:52

In het twoleg gebied waren er niet veel hoge bomen geweest, in ieder geval geen bomen waar Dust in die tijd in had kunnen klimmen. Hij had het gemist. Het klimmen. De kater was direct toen het mogelijk was erop uit gegaan. Hij rende door het bos, de hoge bomen beschutten hem weer van de zon. Het was er heerlijk, hij had het gemist. Met een grote glimlach bleef hij staan bij een vrij hoge boom. Zijn helderblauwe ogen gleden helemaal naar boven, oh, hier ging hij zoveel plezier mee hebben. Hij was nu een warrior, maar diep van binnen voelde hij zich nog steeds een kit. Hij sloeg zijn klauwen uit en sprong in de boom, om zichzelf vervolgens telkens weer omhoog te halen. Zo klom hij vrij snel de boom in. Bomenklimmen zat immers in de kater's bloed, zijn vader en moeder waren beiden afkomstig van Skyclan. In een van de takken bleef hij zitten, gewoonweg om te genieten van het uitzicht. Hij sloot zijn ogen en snoof de boslucht in. Geweldig dit. Dit kon hij best zijn thuis maken. "Hoe lang zouden we hier blijven?" Vroeg hij zich luidop af.

& Roughsand

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.:

Onderwerp: Re: Finally, trees! zo 7 mei 2017 - 15:11

Hij wist niet zeker waarom hij hier was gaan zitten. Immers had hij geen Skyclan bloed in zijn aderen lopen, maar zijn poten waren krachtig genoeg geweest om zijn massieve lichaam de boom in te krijgen. En daar kwam bovenop dat de kater nooit last had gehad van hoogtevrees. Hij wist alleen zeker dat hij moest stoppen met gevaarlijke plekken op te zoeken. Het zou niet goed kunnen eindigen voor hem. Dat zou hij nooit moeten toelaten.
Toch zat de sandkleurige kater in de boom en keek hij uit tussen de bladeren naar de overkant. Echt veel was er niet te zien, maar de rust zorgde ervoor dat hij eventjes goed kon nadenken over wat er tijdens de reis was gebeurd. Deze hele reis was een hel geweest en hij had niets kunnen doen er tegen. Hij snoof zachtjes en zetten plots zijn nagels in de boom toen hij een stem achter zich hoorde. Met een ruk draaide de zandkleurige kater zich om, om te zien dat Dustrise zich bij hem had gevoegd. Laatst was de kater warrior geworden en had t blijkbaar nodig gevonden om in de boom te klimmen. " Te lang,m waarschijnlijk," snoof hij zachtjes.

It takes a strong man to deny what's right in front of him. And if the truth is undeniable, you create your own.

Onderwerp: Re: Finally, trees! zo 7 mei 2017 - 22:55

Hij schrok toen hij beweging dichtbij zich op de tak voelde, natuurlijk niet in de gaten gehad dat hij in een boom was gekropen waar al iemand in zat. Zijn helderblauwe ogen gleden naar de kater. Deze herkende hij als Roughsand. Een glimlach verscheen als begroeting op Dust's gezicht. Te lang, ze zouden hier te lang blijven naar zijn mening. Hij keek de kater vragend aan. "Weet je een betere plek dan? Ik bedoel maar even.. dit bos.. hier zou Thunderclan best een thuis van kunnen maken." Genoeg prooi, prachtige bomen. Perfect toch? Of niet soms? Natuurlijk, de andere clans zouden hier ook gebruik van willen maken.. maar was dat niet des te mooi? Samen met alle katten van Thunderclan stonden ze sterk, maar met álle clans stonden ze nog sterker. Hij sloot zijn ogen en snoof de boslucht weer in zich op. Oh, dit had hij inderdaad zo gemist. Hij zou dit voor geen goud meer willen missen, een bos om in te leven.

You may write me down in history with your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt, but still, like dust, I'll rise.

.: