ThunderClan Ceremonie [09-2017]

Het was een zware tijd voor alle clans. Een groot deel van de katten was ziek geworden, en daar vormden hoge rangen geen uitzondering op. Thornface voelde zich al een paar dagen misselijk en duizelig, maar dat viel nog mee in vergelijking met waar Silverstar mee te kampen had op dit moment. De bruine kater maakte zich zorgen om zijn leider en hoopte dat StarClan de Medicine Cats zou helpen om hem en de andere zieken katten te genezen. Ergens was Thornface dan ook blij dat hij zich voor nu kon focussen op de ceremonie, want er waren kittens klaar om apprentices te worden en apprentices die warriors zouden worden. Hij sprong op een wat hogere rots en verhief zijn stem."Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!"

Nieuwe Apprentices
Avidkit -> Avidpaw (Mentored by: Jayflame)
Cedarkit -> Cedarpaw (Mentored by: Jayflame)

Apprentices met nieuwe mentor
Fisheye (Mentored by: Redpetal)

Nieuwe Warriors
Heronpaw -> Herondulcet

Nieuwe Elders
Sparrownight -> Franticmind

"Hierbij is de ceremonie beëindigd." Na deze vrij korte ceremonie sprong Thornface weer van de rots af, waarna hij zich al snel terugtrok naar de plek waar de zieke katten zich hadden verzameld. Hij voelde zich immers nog beroerder dan voordat hij aan de ceremonie begon.

IC post count: 242
Posts are loading

::

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Haar hart bonkte in haar keel. Redpetal leidde de twee kittens naar buiten. Ze keek neer naar hen en forceerde een glimlach op haar gelaat. Ze waren allebei piekfijn gewassen, met de nodige tegenstribbelingen natuurlijk, en nu waren ze op en top klaar voor hun ceremonie. De rosse poes probeerde zo hard om blij te zijn voor hen. Ze waren zo opgewonden, dit was hun apprentice ceremonie! Vanaf nu konden ze gaan trainen, hun eigen persoon ontdekken, worden wie ze wouden zijn, de clan trots maken. Hierop wachtte elke kitten ongeduldig. Sommige queens waren nog ongeduldiger dan hun kittens, queens die liever hun warriortaken vervulden dan de hele dag in de nursery te moeten liggen.. Maar Redpetal was niet zo'n kat. Ze had van elk moment van haar queen-tijd genoten, ze had wel gemoeten; het was de laatste keer dat ze zo'n quality-time met haar kittens zou krijgen, en ze waren de enigen die ze nog overhad. Ze kon hen niet kwijtraken. Ze hadden hun nieuwe naam nog niet en ze voelde zich al alleen, achtergelaten, het lege-nest-syndroom. Redpetal ging met Avidkit en Cedarkit vooraan zitten en krulde haar staart rond hen. Nu waren ze nog kleiner dan haar, maar waarschijnlijk zouden ze allebei groter worden dan haar. Ze hoopte het toch. Ze wou niet dat ze zo klein en zwak werden als zij; ze hoopte dat ze in ieder geval hun grootte van hun vader hadden, net zoals hun oogkleur. Zolang hun karakter maar niet van daar kwam. Thornface leidde de ceremonie. Het was maar een korte. Haar twee kittens kregen hun nieuwe naam en dezelfde mentor. Jayflame, een vrij jonge warrior nog. Ze twijfelde er niet aan dat hij hen een goede training zou geven, maar ergens stak het wel dat ze niet zelf de kans kreeg om één van hen te mentoren. Ze kreeg echter wel een andere apprentice, al was dat niet echt meer een apprentice - wel een poes, ouder dan haar, met een handicap waardoor ze nog steeds geen warrior was geworden. Redpetal liet haar kittens naar hun mentor gaan en liep zelf op Fisheye af. Ze glimlachte naar de kattin, probeerde haar blik niet te veel op haar misvormde oog te richten, en raakte haar neusje aan met de hare. Ze voelde zich wat ongemakkelijk maar ze probeerde om dat niet te laten merken. Fisheye kon er niet aan doen dat haar oog er zo raar uit zag. Ze kon er ook niet aan doen dat ze nu een mentor had die jonger was dan haar en daarbij ook nog nooit een apprentice had opgeleerd. Niet goed wetend wat te doen zette de rosse poes een stapje achteruit, haar blik op de voorpoten van de andere kattin gericht. dat was veilig terrein. "Euhm, b-beginnen we morgenvroeg m-met een training?", vroeg ze zachtjes. Ondertussen had ze ook gehoord dat uiteindelijk haar laatste zusje ook warrior was geworden - ze moest haar gaan feliciteren, en daarna wou ze naar haar kittens gaan, hen advies geven, misschien kon ze hen helpen met het klaarmaken van hun nest in de apprentice den.. De gedachte alleen stak al. En ze wist wel dat ze hen vrij zou moeten laten, een kans om volwassen te worden - maar ze zouden altijd haar kleine kittens blijven, en het zou heel moeilijk worden om dat los te laten..

Tag; Fisheye (Avidpaw, Cedarpaw)

Met een brede glimlach op zijn bek volgde hij zijn moeder naar buiten. Vandaag was dan eindelijk de dag. De eerste zes maanden van zijn leven waren voorbij en nu was het tijd voor hem om Apprentice te worden. Het had ongelooflijk lang geduurd en hoe kon het ook anders? Er was immers zoveel gebeurd in zo weinig tijd. Daarbij kwam nog de kleine eeuwigheid die Redpetal had gespendeerd aan het gladstrijken van zijn vacht. Nu liep hij zij aan zij met zijn zusje, achter zijn moeder aan. De grijns was niet van zijn gezicht te halen, zodanig dat zijn kaken lichtelijk pijn begonnen te doen. Door zijn eigen extase was hij er zich niet eens van bewust dat zijn moeder alles behalve blij was. Hij kon gewoonweg niet wachten tot hij een mentor kreeg. Tot hij zijn training zou kunnen beginnen. Tot iedereen hem Cedarpaw zou noemen. Hij plofte neer naast zijn moeder, die haar staart om hem en zijn zusje heensloeg. Het kleine katertje kon amper stilzitten, wipte ongeduldig op en neer. De ceremonie was van korte duur, iets dat hij niet erg vond, zo was hij immers eerder aan de beurt. Hij trok dan ook vrolijk met zijn oortjes toen hij naar voren werd geroepen. Jayflame werd zijn mentor, wat hij volledig zag zitten. Ondanks dat de kater vrij jong was, had hij zichzelf bewezen als Warrior. Vervolgens werd zijn moeder ook naar voren geroepen, Fisheye was haar Apprentice geworden. Ergens dacht Cedar dat het wel goed voor haar zou zijn om een leerling te hebben, iets waar ze zich mee bezig kon houden nu haar kittens aan hun training begonnen. Na de ceremonie haastte hij zich direct naar zijn mentor, die hij toevallig ook met zijn zusje deelde. "Wanneer beginnen we?" miauwde hij opgewekt. Waar zijn moeder was, was hij eigenlijk al een beetje vergeten.

this one's for the torn down, the experts at the fall
ThunderClan Ceremonie [09-2017] 38pcdYz

come on friends, get up now, you're not alone at all

Words
132

OOC
moet weer een beetje inkomen met het RPen van katten

Tag
Redpetal

Fisheye spitste haar oren toen de stem van de ThunderClan deputy door de grot klonk en een ceremonie aankondigde voor de Clan. De bruin met witte tabby liep naar de verzamelplek. Toen ze te horen kreeg dat ze een nieuwe mentor kreeg was de apprentice verrast, al was dit iets wat ze aan had moeten zien komen aangezien haar vorige mentor de taak van mentorschap niet zo goed handelde of zo. Toen Redpetal, haar nieuwe mentor, op haar afkwam en ze elkaars neuzen aanraakte, voelde Fish zich behoorlijk onzeker over haar oog. Vervolgens vroeg haar mentor (op een redelijk nerveuze manier) of het oké was om morgen te beginnen met trainen reageerde de bruin-witte tabby met een kleine knik van haar hoofd. "Is goed," reageerde ze op een zachte, beetje trillerige toon.

♦

stuff:

_{To keep the goddess on my side
She demands a sacrifice
Drain the whole sea
Get something shiny

Ze was er klaar voor. Al manenlang keek ze op dit moment uit, en ze behandelde hem dan ook heel serieus. Met gespannen gezichtje zat ze klaar tot haar naam veranderd zou worden. Ze zat naast haar moeder en broertje, maar gedroeg zich wat afstandelijker dan normaal. Immers betekende apprentice worden ook wegtrekken uit het nest. En dat zou ze nu doen. Ze zou zich helemaal focussen op haar training, had ze zich voorgenomen. Ze vond het heel erg belangrijk. Haar naam werd opgenoemd en meteen kwam ze overeind, waarna ze met trotse houding naar voren liep. Nu was ze Avidpaw. Haar mondhoekje wilde omhoog kruipen, maar ze probeerde de opkomende lach tegen te houden. Apprentice zijn was namelijk heel serieus werk. Misschien nam ze het allemaal iets te serieus. Maar dat had ze zelf niet helemaal door. Ze wilde haar vader trots maken. Ze had hem nog één keer gezien, iets wat ze geheimgehouden had voor Redpetal. Hij had er zo sterk uitgezien, en ze kon het niet helpen maar bewondering voor hem hebben. Zij wilde ook zo sterk worden, maar voor de clan. Die zou zij nooit verlaten. Vastberadenheid stond in haar ogen toen ze de neus van Jayflame, haar mentor, aanraakte. Samen met haar broertje zou ze getraind worden, ze vond het prima. "Ja, wanneer?" stond ze de woorden van Cedar bij, en keek met een lichte nieuwsgierigheid in haar groene ogen, die zo sprekend op die van haar vader leken, naar haar gloednieuwe mentor.}

ThunderClan Ceremonie [09-2017] Avidos10

even hell can get comfy once you've settled in

De stoffige grijze vacht van de anders sneeuwwitte tom stond lichtjes overeind gepiekt toen hij zich tussen zijn Clangenoten begaf. Zijn grijze ogen schoten heen en weer, priemden zich in elk paar dat naar hem terug keek. Hij voelde zich overduidelijk niet op zijn gemak. Het zorgde er echter ook voor dat de meesten hem wel met rust lieten, wat ook de bedoeling was van zijn hele houding. Sparrownight ging zitten, keek op naar Thornface, die de ceremonie startte. Kittens die apprentice werden, apprentices die warrior werden, blabla. Oud nieuws. Het interesseerde hem niet zo veel meer.

Tot hij zijn eigen naam hoorde. Verbaasd keek hij op. Bij het horen van de volgende woorden schoten zijn oren in zijn nek. Hij mocht geen warrior meer zijn?! Waarom? Zonder enige uitleg werd hij ineens tot elder benoemd. Zelfs een nieuwe naam werd aan hem toegekend. Franticmind. Een bittere smaak kwam in zijn mond, en hij deinsde een stukje achteruit. Een hoop koppen draaiden zich naar hem toe, en snel stond hij op. Met zijn staart tussen zijn poten en zijn oren nog steeds in zijn nek, stormde hij richting de ingang van de grot. Het geluk stond ook nooit aan zijn kant.

I'm going out of frequency
Can anyone respond。

Jayflame was om eerlijk te zijn het overzicht binnen zijn Clan verloren toen zijn aandacht en zijn gedachten helemaal opgeslokt werden door maar één kat: Routpaw. Ze hadden een paar nachten geleden stiekem afgesproken en Jayflame genoot nog steeds als hij terugdacht aan de nacht. Maar door het feit dat hij zich meer met haar had beziggehouden dan met de anderen, had hij nooit kunnen voorzien dat ze opeens getroffen zouden worden door een vreemde ziekte. Jayflame had de symptomen zelf nog niet gekregen, maar de katten die het wél hadden gekregen, zagen er behoorlijk beroerd uit. Zelfs hun eigen deputy zag er beroerd uit en Jayflame merkte nu pas hoe het weer wat om zich op één Clan te richten en niet op vier Clans. Hij wist dat het uiteindelijk de bedoeling zou zijn dat ze succesvol konden splitsen en dat ze een veilige thuis zouden krijgen, maar na de rampzalige reis kondigden zich nu al nieuwe problemen aan en Jayflame voelde zich schuldig voor het feit dat hij eerder hoopte dat Routpaw geen symptomen zou krijgen dan dat hij hoopte dat hun deputy het niet zwaarder zou krijgen. Om zijn schuld wat te verdoezelen, deed hij zijn uiterste best om de ceremony aandachtig te volgen. En dat was maar goed ook, want opeens schalde zijn naam door de grot en kreeg hij niet één, maar liefst twee apprentices toewezen. Twee apprentices die dezelfde moeder deelden en twee apprentices die met elkaar gelinkt waren. Jayflame’s bek viel open, want had hij niet gedacht dat hij zo snel na zijn eerste apprentice weer tot mentor benoemd zou worden. Opeens voelde hij zich nog meer schuldig over het feit wat er daarnet door zijn gedachten was gegaan en snel, alsof het zijn schuldgevoel ook maar iets zou kunnen verhelpen, neeg hij zijn kop respectvol naar zijn deputy. Vervolgens werd een kat tot elder benoemd, maar Jayflame besteedde daar niet eens aandacht aan, want opeens schoten de groene kijkers van de prachtige WindClan medicine cat apprentice weer door zijn hoofd en vergat hij even het hier en nu. Dat was tenminste totdat twee opgewekte apprentices voor zijn neus stonden en hem vroegen wanneer ze zouden starten met hun training. “Eh…” Hij draaide zijn kop en peilde hoe lang het zou duren tot het donker zou worden. Zijn eigen enthousiasme herinnerend van toen hij een apprentice was, draaide hij zijn hoofd weer terug naar de apprentices en glimlachte. “Nu,” sprak hij. “Alleen we gaan gewoon een rondleiding doen door het territory. Misschien eventueel nog een jachttechniek aanleren op de terugweg en de rest is voor morgen.” Hij wenkte zijn apprentices en ging hun vervolgens voor naar the Redwood.

OOC: Topic wordt straks aangemaakt en daarna naar jullie doorgestuurd! (:

herondulcet

Het was niet zo spectaculair als ze verwacht had. De ceremonie werd aangekondigd en haar naam werd op een monotone manier aangekondigd. Ze zuchtte eens en raakte met haar neus de schouder van Thornface aan. Had ze hem maar van Silver gekregen. Dat was tenminste nog leuker dan de deputy. Waarschijnlijk had hij de naam wel verzonnen maar toch. Fantaserend over het achtervoegsel ging ze meteen achter Sparrownight weg. Ze moest even er tussen uit om er over na te denken waarom ze nu niet zo enthousiast was. Haar herinnering van Hazel, Snow en Red lag nog vers in het geheugen. Ze leken allemaal zo blij.

coded by modern-medusa of shine & cc

the only true wisdom is knowing that you know nothing.

Zijn nieuwe mentor leek in eerste instantie ietwat aanwezig, wat Cedarpaw zich op zich wel kon voorstellen. Er was zo veel gaande in het eigen leven van de kleine Apprentice, dat hij zich amper voor kon stellen waarmee andere katten wel niet te kampen hadden. Toch hoopte hij dat het hun trainingen samen niet al te veel onder zou doen. Jayflame stamelde een beetje, hij leek niet eens door te hebben dat Cedarpaw en Avidpaw voor hem stonden. De cyperse kater vroeg zich af waar de kater aan dacht, maar besloot om er maar niet naar te vragen. Dat was immers niet netjes. Daarbij had hij eigenlijk geen zin in het aanhoren van nog meer drama en nog meer problemen. Cedarpaw trok opgewekt met zijn oortjes toen Jayflame antwoordde dat ze nu zouden gaan trainen. Of ja, een rondleiding was de juiste term. Toch werd hij er direct enthousiast van. Het claimen van een nest in de nieuwe Den zou maar moeten wachten, hoogstwaarschijnlijk zouden er niet veel goede plekken meer over zijn, maar dat was dan maar zo. Cedarpaw kon nu al niet meer wachten om het gebied te leren kennen. Met een gigantische grijns op zijn kop liep hij achter zijn kersverse mentor aan.

Tag; Jayflame & Avidpaw

this one's for the torn down, the experts at the fall
ThunderClan Ceremonie [09-2017] 38pcdYz

come on friends, get up now, you're not alone at all