Wolf in sheeps clothing [Training 1]

Well damn, nu zat ze hiermee opgescheept; de zus van hun persoonlijke schaap die dezelfde zwakke eigenschappen deelden. Wolfpaw snoof afkeurend en keek vanuit haar nest naar haar nieuwe mentor, Snakesong. Veel liever had ze haar eigen moeder als mentor gehad, of iemand die zij als geschikt had verklaard. Helaas was het nu Snakesong die haar trainingen op zich zou nemen, wat simpelweg geweldig was. Not. Waarom kon ze niet gewoon met haar zusje Feverpaw ruilen? Dat zij Snakesong kreeg en Wolfpaw Sinclaw? Dat zou ze nog eens met Tallshadow uitvechten, zeker weten. Met een geërgerde grom draaide ze zich om in haar nest, met haar rug naar Snakesong, die allicht al stond te wachten, toe. Als ze zo graag wilde trainen, moest ze haar maar uit haar nest slepen.



[Snakesong!]
Sorry Bun <3

Vrolijk huppelde de poes bijna naar haar nieuwe apprentice. Ah, ze was zo blij dat eindelijk eentje mocht opleren! haar broer had er al verschillende gehad - zowel voor warrior als voor medicine cat. En nu pas mocht zij voor het eerst. Maar Snakesong was niet boos, nee, ze was gewoon blij dat het eindelijk tijd was dat zij een apprentice had! De grote grijze kattin neusde nét iets te hard tegen de rug van de poes. "Wakker worden!", mauwde ze vrolijk. "Vandaag gaan we samen het gebied verkennen!" Ze klonk ontzettend vrolijk, haar stem hoog en enthousiast als die van een kitten en haar groene ogen keken bijna onschuldig naar haar nieuwe apprentice. Ze had totaal niet door dat Wolfpaw er niet zo veel zin in had als haar.

Wolfpaw zag in haar ooghoek al haar mentor staan en ergens hoopte ze dat het schaap 2.0 het gewoon vergeten zou zijn. Dat ze in plaats van haar richting op, het kamp uit zou huppelen. Niets was minder waar. De grijze poes kon wel door de grond zakken van schaamte terwijl de duidelijk volwassen poes als een kitten op haar af kwam huppelen. Het werd ook niet beter toen Snakesong haar zo hard neusde dat ze omver rolde. Wolfpaw krabbelde razendsnel overeind en keek haar giftig aan. "Wakker worden!" Ja fijn. "Ik ben wakker," grauwde ze geïrriteerd. "Vandaag gaan we samen het gebied verkennen!" Wat, was dit serieus? Wolfpaw keek haar met een diepe frons aan. Dit, dit zou een mentor moeten zijn? Háár mentor? Welke idioot bedacht dat? Oh right, Tallshadow. "Nee, dat gaan we niet," kaatste ze terug en keek haar mentor uitdagend aan. "Ik wil vecht trainingen, "

Snakesong was niet afgeschrokken door de norse houding van haar apprentice.
Dat zou ze er wel uit krijgen, ze zou dat katje eens wassen! De glimlach op haar snuitje verdween niet maar werd alleen maar groter, want door de eis van Wolfpaw zag ze ook meteen dat die geïnteresseerd was - ook al was het in vechten. Dat was tenminste al de eerste! Als ze geen vrolijke kat kon maken van de poes, dan op zijn minst eentje die goed kon vechten voor haar clan. Even leek de grijze pluizige kattin na te denken, maar uiteindelijk knikte ze. "Ook goed, het heeft misschien toch weinig nut als je dit gebied kent.", antwoordde ze, haar stem nog altijd even enthousiast als daarnet. Ze begon al richting de uitgang te lopen, even omkijkend of de grijze poes haar wel volgde. "Komop, Wolfpaw, volg!", mauwde Snakesong vrolijk om de poes wat te motiveren.

Waarom, oh, waarom kwam er geen reactie uit de poes? Ze had nog steeds die schaapachtige, vrolijke glimlach op haar smoel. Gadverdamme. Zelfs toen ze de ander beval om een vecht training te geven met een toon die een normale mentor nooit goed zou keuren, vond Snakesong het allemaal wel prima. What the..? "Ook goed, het heeft misschien toch weinig nut als je dit gebied kent."Ah, eindelijk zei ze iets zinvols. Toch, dat zou Wolfpaw nu niet meer toegeven. Ze knikte enkel resoluut, haar kop trots geheven. Snakesong wachtte echter niet op een antwoord en draaide zich al even enthousiast als eerder op, om naar de uitgang van de cavern te lopen. "Komop, Wolfpaw, volg!" Oh die vrolijke rot stem! Wolfpaw trippelde welliswaar achter de kat aan, maar haar op elkaar geklemde kaken maakte wel duidelijk dat ze zich dood ergerde. "Ik ben geen hondje!" riep ze haar mentor boos toe, boos, zoals altijd.

Snakesong gaf geen reactie op de boze uitroep van de jonge kattin. Ze liet het over zich heen glijden, zoals ze negatieve emoties zo vaak van zich af liet glijden. Ze zou van zelf wel vrolijk en gemotiveerd worden. Het was besmettelijk, dat had ze al vaak genoeg gemerkt. De grote grijze kattin zette zich op een open plek, niet zo ver van de grot vandaan. Het was hier schaduwrijk door de vele bomen en 's nachts zou het zich waarschijnlijk vrij slecht zijn, juist door de onregelmatige en plekkerige schaduw. Ze draaide zich om en haar groene ogen keken haar apprentice bijna kittenachtig aan. "Ik neem aan dat je wel al iets geleerd hebt?", mauwde ze, al was het eerder een vraag dan een mededeling. Ze boog al iets door haar poten, klaar om in actie te schieten. Als Wolfpaw al iets geleerd had, dan zou ze eens haar reflexen testen - en als ze nog niets kende, dan kon een demonstratie vast geen kwaad.

Waar Snakesong met een geheven kop vrolijk het territorium in liep was Wolfpaw een edgy, boze tiener die duidelijk aan het mokken was. Uiteindelijk kwamen ze dan tot stilstand op een plek waar het wat schaduwrijker was. Wolfpaw nam even de omgeving in zich op en keek haar mentor toen aan. De ander leek weer even vrolijk als eerder, haast alsof iemand een kitten in het lichaam van een warrior had gestopt. Sigh. "Ik neem aan dat je wel al iets geleerd hebt?" De poes snoof en zwiepte met haar staart. "Niets van Nightspark, iniedergeval! Ik heb alles van mezelf geleerd!" Nuja, dat was eigenlijk niet helemaal waar. Als sinds ze een kit was had Lionpaw haar getraind, maar in het geheim. Ze liep dan ook wat voor op de andere apprentice, omdat hij haar illegaal als kitten al het een en ander had bijgebracht. Wolfpaw had echter gezworen daarover te zwijgen, dus zou ze dat zeker niet tegen haar pluisjes mentor zeggen. Nightspark had haar niet willen leren vechten door haar moeder, als Snakesong dat ook niet zou doen, zou ze het helemaal zelf gaan doen.

Snakesong haalde haar schouders heel lichtjes op, als om te zeggen - het doet er niet toe van wie. Ze was blij dat Wolfpaw in ieder geval al iets geleerd had. Ze wist niet waarom Nightspark haar mentor niet langer had kunnen zijn, maar meestal had het iets te maken met het feit dat ze geen of bijna geen trainingen gaven. De grijze kattin was echter niet het soort kat om daar uitspraken over te maken als ze hem niet echt goed kende. "Mooi zo!", antwoordde ze vrolijk. "Jagen of vechten?" Als ze eens had voorgedaan wat ze geleerd had en het zag er goed uit, zou ze zich op het andere concentreren zodat ze van zowel jagen als vechten een brede basis had. Daarna konden ze werken aan zwakke punten, zodat Wolfpaw binnen een maan of vier, vijf klaar zou zijn om warrior te worden. Ze hoefde niet per se op 12 manen warrior te worden, niet iedereen was er dan al klaar voor en minstens evenveel katten werden op 13 of 14 manen warrior. Ouder dan dat was echter meestal oftewel te danken aan een ziekte of ongeval, oftewel aan een slechte mentor - en Snakesong was misschien niet bijzonder slim, maar ze zou ervoor zorgen dat geen van beiden het geval zou zijn.

Snakesong haalde haar schouders op, alsof het haar niet veel uitmaakte. Pfff! Ze zou trots moeten zijn! Wat gekrenkt in haar trots sloeg Wolfpaw met haar staart op de grond. "Mooi zo!" antwoordde de poes even vrolijk als eerst. Sigh. "Jagen of vechten?" uh, dat was niet een heel erg lastige vraag. Wolfpaw hoefde dan ook absoluut niet lang na te denken. "Vechten!" sprak ze vastberaden, waarna ze door haar poten zakte in de aanvalshouding die Lionpaw haar had geleerd. "Ik ga namelijk de allerbeste warrior worden die alle clans ooit heeft gezien," sprak ze standvastig, duidelijk ambitieus. Ach, wat verwachtte je van een poes met een moeder zoals de hare, Sinclaw stond niet bekend als de liefste nog als iemand die bijzonder goed van hart was. Wolfpaw zou ooit de Shadowclan leiden, dat wist ze zeker!