Aftermath

"Kom maar op!" sprak Routpaw voor ze in een speelgevecht houding zakte. Geamuseerd zwaaide de zilvertabby een keer met haar staart. Ze zette de 'aanval' in. Dit was eigenlijk best wel leuk om te doen voor de verandering. Rousebell wist de ander achterover te duwen zodat ze boven over de Routpaw kwam te staan. Als Thunderclanner was haar bouw simpelweg fysiek sterker dan die van een Windclanner. "Dat is niet eerlijk want jij bent groot en ik ben klein," sprak Routpaw gemaakt klagend terwijl haar rechter poot tegen Rousebell's gezicht duwde. De zilvertabby grinnikte even terwijl de ander zich onder haar uit wurmde. Blijkbaar waren ze nog niet klaar, ditmaal zette Routpaw de 'aanval' in. Grijnzend liet Rousebell zich mee vallen waardoor ze samen een stukje verder rolde en uiteindelijk naast elkaar tot stilstand kwamen. "Gelijkspel of wil je graag verliezen?" grijnsde de Thunderclanner terwijl ze haar voorpoot tegen de schouder van de ander zette.

Ja, oké, misschien zouden ze samen als medicine cats iets nuttigers met hun tijd moeten doen dan samen zitten dollen in het gras. Maar hey, zij mocht toch ook wel eens plezier hebben met haar vriendin? Ze zagen elkaar al zo weinig. Klagelijk duwde ze haar poot in het gelaat van Rousebell, die op haar beurt moest grinniken van deze zwakke tegenaanval. Toch wist Routpaw zich met succes onder haar greep uit te wurmen, ha! Met een sprong belandde ze op de tabby, waarna ze lachend een stukje door rolden in het gras alvorens naast elkaar tot stilstand te komen. Routpaw lachte opgetogen en nam niet de moeite om op te staan, het gras kriebelde haar vacht aangenaam. "Gelijkspel of wil je graag verliezen?" zachtjes gniffelde ze toen haar vriendin een grijze poot op haar schouder legde. "Oké, oké, dan neem ik maar genoegen met gelijkspel," sprak ze geamuseerd, hopend dat Rousebell het ook niet erg vond om nog even met haar in het gras te liggen. "Ik zou sowieso hebben gewonnen though," plagend en absoluut niet gemeend stak ze haar tong uit naar de ander.

"Oké, oké, dan neem ik maar genoegen met gelijkspel," reageerde Routpaw duidelijk geamuseerd. De zilvertabby haalde haar poot van de schouder van de ander af en nestelde zich wat beter in het gras. Dat lag namelijk verrassend lekker, helemaal als je het niet gewend was. "Ik zou sowieso hebben gewonnen though," zei de Windclanner waarna ze plagend haar tong uit stak. Rousebell stak haar tong op de zelfde manier ook uit. Wat waren ze toch eigenlijk nog gewoon een stel kinderen. Uiteindelijk waren ze aan de ene kant degenen die zelf nooit vochten en daardoor kinderlijk konden blijven. Aan de andere kant waren ze ook degenen die alle gevolgen moesten overkomen en meer tijd met hun werk bezig waren dan menig warrior. "Ja hey wie van ons heeft er nog vijf moons warrior training gehad," reageerde Rousebel plagend. "Niet dat ik het niveau van vijf moons zou hebben," vulde ze grinnikend er aan toe. Waarschijnlijk zou ze op het niveau zitten van een apprentice met 2 a 3 moons training. Die met 4 moons zouden haar hoe dan ook verslaan in een gevecht.

Lachend lagen ze daar gekke bekken te trekken in het gras, wat een domme en nutteloze bezigheid. Nee, dat was niet waar, het waren juist dit soort momenten die haar zo oprecht gelukkig konden maken, dat was toch ook een hoop waard? "Ja hey wie van ons heeft er nog vijf moons warrior training gehad," ze grinnikte zachtjes. Die voorsprong had ze niet nodig om van Routpaw te winnen, hoor. Zijzelf was een pacifist die nooit echt vechttrainingen had willen doen en wanneer het dan wel had gemoeten, had ze hakkelend over haar eiegn poten gestruikeld iedere keer. Tomtitgaze, haar broer was daar meer getalenteerd in. "Niet dat ik het niveau van vijf moons zou hebben," de ander grinnikte opnieuw. "Je bent veel te fluffy om eng te zijn, Rouse," plaagde ze de ander. Routpaw was zo ontzettend blij dat ze haar rang mocht dragen, en Rousebell kennelijk ook. Vreemd, hoe zulke dingen gingen. "Kan je je voorstellen dat we warriors geworden zouden zijn?" lachte ze zachtjes. "Ik zou denk ik tot elder gemaakt worden,"

"Je bent veel te fluffy om eng te zijn, Rouse," sprak Routpaw op een plagende manier. Een neppe, teleurgestelde blik verscheen op de kop van de zilvertabby. Ze zag er zeker niet erg indrukwekkend uit, het enige wat daaraan te benoemen viel was dat ze vrij hoog op haar poten stond. "Kan je je voorstellen dat we warriors geworden zouden zijn?" sprak de Windclanner met een lach. "Ik zou denk ik tot elder gemaakt worden," vulde Routpaw aan. Rousebell grinnikte even waarna ze instemmend knikte. "Misschien zouden ze me promoveren naar trainingshulp omdat ik alle theorie wel kende maar het alleen niet kan uitvoeren," grapte de Thunderclanner. Ze kende alle uitleg en tips rondom het jagen en het merendeel van het vechten ook. Het uitvoeren was alleen minder haar ding, daar had ze geen talent voor.