| | When sorry is the only word left to say | |
| Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | Anouk 1167 Actief 'Cause all of this
is all that I can take
And you could never understand
the demons that I face
438 IC
| |
| Onderwerp: Re: When sorry is the only word left to say vr 27 jul 2018 - 16:20 | |
| Fourtrees, alweer. Deze keer was het omdat ze hier de vorige keer alle kruiden had weggelegd die ze verzameld had. Dat waren er dan weer zo veel geworden dat ze die - zelfs met het gebruik van bladeren - niet allemaal in een keer kon meenemen. Nu draafde ze dus richting de bomen om de rest op te halen. Ze had alles al klaar liggen en als iedereen er gewoon netjes af zou blijven, was er geen probleem. Dan zou ze ruim op tijd weer terug zijn in het kamp en had ze nog meer dan genoeg tijd om alles netjes op te bergen. Ze bleek deze keer alleen niet de enige te zijn bij de Fourtrees. Vanuit de verte zag ze een grote, grijze kat staan. Rousebell herkende de kater al snel toen ze dichterbij kwam. Dit was Acefray, Medicine cat van de Shadowclan. Een kater die ze ooit had gemogen maar nu enkel verwarring door voelde. Haar pas versloomde vlak voor ze de open plek naderde. Ze bleef stil. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Of ze überhaupt wat moest zeggen. Alles wat ze kon doen was hem langzaam benaderen en aanzien wat er zou gebeuren.
Rousebell ambulance door Femke - :.:.:
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | Anouk 1167 Actief 'Cause all of this
is all that I can take
And you could never understand
the demons that I face
438 IC
| |
| Onderwerp: Re: When sorry is the only word left to say zo 19 aug 2018 - 18:48 | |
| Ze wilde net weer verder gaan met waarvoor ze hier was toen de grote kater sprak. “Rousepaw.” Haar oude naam. Hij kon natuurlijk niet weten dat ze haar volledige naam had opgehaald enkele dagen geleden. Hij kwam haar kant op gelopen en dat zorgde toch voor een bepaald zenuwachtig gevoel van binnen. “Ik ehem. Ik wilde even sorry zeggen voor alles wat tijdens de Journey is gebeurd. Ik had toen veel meegemaakt, zelf ook veel slechts gedaan.” Rousebell draaide lichtelijk verward wat met haar oren. Wilde hij alleen zijn verontschuldigingen aanbieden? Zijn groene ogen leken zijn woorden te menen. “Het gaat nu weer een stuk beter,” vulde Acefray nog aan. De zilvertabby gaf een wat onzeker knikje op zijn woorden. "Dat is goed om te horen, dat het beter gaat." Ze snapte nog steeds niet waar die hele mood omslag vandaan was gekomen. De eerste paar keren dat ze hem had gezien was het een hele vrolijke en vriendelijke kater. Tijdens de journey was dat ineens 360 graden omgeslagen. En nu was het weer terug? Eigenlijk wilde ze naar meer vragen maar in haar ogen was al te zien dat ze dat niet helemaal durfde. Ze was de vorige keer nog niet vergeten.
Rousebell ambulance door Femke - :.:.:
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | Anouk 1167 Actief 'Cause all of this
is all that I can take
And you could never understand
the demons that I face
438 IC
| |
| Onderwerp: Re: When sorry is the only word left to say za 22 sep 2018 - 16:36 | |
| De kater reageerde met een knikje. Het stelde haar een beetje op haar gemak maar het ongemakkelijke gevoel was nog lang niet weg. “Je mag vragen stellen hoor, dat is geen probleem.” Dat was fijn maar nam niet weg dat ze nog steeds behoorlijk onzeker was over het stellen van de vragen. Zij, die vrijwel alles durfde, onzeker over het stellen van een vraag. Wat een grap. “Maar dan wil ik jou wel een vraag terugstellen. De laatste keer heb ik niet geluisterd naar wat je me wilde vertellen… Nu mijn kop weer op de juiste plek zit… Zou je me misschien willen vertellen wat Winddancer heeft gezegd?” vroeg de grote kater haar voor ze zelf een vraag had kunnen stellen. Rousebell dacht terug aan het moment dat ze in haar slaap ineens uit de grot was en min of meer in Starclan stond. Winddancer was de naam van de kattin die haar toen verteld had dat ze moest ingrijpen. Dat ingrijpen was haar alleen nooit echt goed gelukt. "Dat je wakker geschud moest worden en ik je 'een klap voor je kop' moest geven... Oh, en dat ik de groeten moest doen maar verder was dat alles." Ze waren inmiddels enkele moons later en nog steeds snapte ze er niet erg veel van. Dat wakkerschudden begreep ze min of meer maar de rest, dat was maar de vraag. Was het dan nu haar beurt om vragen te stellen. Er waren enkele dingen die ze niet begreep maar hoe ze dat in fatsoenlijke vragen om moest zetten was een ander probleem. "Hoezo was je ineens zo... anders?" bracht Rousebell uiteindelijk uit. De zilvertabby moest echt maar eens gaan werken aan het stellen van fatsoenlijke vragen.
Rousebell ambulance door Femke - :.:.:
|
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |