We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: To a road unknown di 19 feb 2019 - 15:42
Danger followed in his wake . . . followed, because it wouldn’t dare get in his way.
Er was geen hoop voor hem geweest, hij wist het zelf wel. De dag dat hij besloten had achter te blijven terwijl de clans wegtrokken voor hun eigen veiligheid, was de dag geweest waarp Danger afstand van zijn leven had genomen. Hij had met moeite zijn weg terug kunnen vinden naar waar eens het Skyclan kamp had gestaan en had zichzelf neergeplaatst naast de leaderden. De plek waar hij zijn broer was kwijtgeraakt en ook had ingezien dat hij op een fout pad in zijn leven stond. Hij had de rollen omgedraaid en was gaan vechten voor de restanten van Skyclan. Hij had zijn ouders uiteindelijk wellicht toch trots gemaakt. Net zo trots als hij was geweest op zijn eigen kits. Zijn kits die hij zo lang had laten gaan, niet had op of omgekeken naar ze. en nu was het te laat. Hij had het geweten toen hij zijn ogen sloot dat dat de laatste keer zou zijn. Hij had geweten dat hij zijn ogen weer zou openen in Starclan en nu..
Nu stond hij hier. Hij voelde geen pijn meer in zijn lichaam. Zijn staart en poot leken geheeld en met lichte verbazing bewoog hij de staart heen en weer. Een gevoel dat hij in geen manen meer had gevoeld. Een kleine glimlach kroop over zijn lippen. Hij was thuis.. Rustig draaide hij zijn kop bij en knipperde even naar de schimmen die op hem af kwamen. Maar bang was hij niet. Het was oke. Alles was oke vanaf nu.
Onderwerp: To a road unknown 
di 19 feb 2019 - 15:42
