Hunter

Dag na dag had hij nu elke keer de geluiden geoefend die Pepperkit ana hem had gezegd en langzaam maar zeker begonnen zijn tonen meer vorm te krijgen. Woorden zouden weldra gevormd kunnen worden bij het kleine grut. Maar weldra was helaas niet vandaag. Met een kleine frons op zijn gelaat zakte hij door zijn voorpootjes om even in een schijnsluiphouding verder te kruipen. Hij had het de oudere kittens zien doen en was dus uit pure nieuwsgierigheid hun gaan na doen. Hij was niet meteen perfect in, maar voor een kitten van zijn leeftijd ging het wel nog aangenaam goed. Met en trots grijns op zijn lipjes rechtte hij zich even en keek hij op. Oh ja, nu verder doen met de woordjes oefenen. Even tuitte hij zijn lippen... "Pw... Wee..." ja als er niemand was om hem te helpen ging hij maar in trage, kleine pasjes vooruit.

- Silverwolf

De kattin was bezig geweest met het opeten van een magere muis. Dat was het woord waar ze zelf tevens ook mee omschreven kon worden, mager... Het vlees op haar tong was slechts een kleine plakker op grote wonden. Het vulde haar maag niet, deed haar slechts naar meer verlangen. Meer wat ze niet krijgen kon.. De rest van de Clan moest ook eten. Dit was slechts een energie opkrikker, zodat ze zo meteen weer aan de slag kon met jagen. Haar onzekerheid waarmee ze vroeger rondliep was intussen weggeëbd, hier was simpelweg geen tijd meer voor. Ze kon niet lopen piekeren over haar eigen tekortkomingen en de Clan in de tussentijd laten verhongeren. Het waren dan ook spoken die ze zag, aangezien ze vaak genoeg te horen had gekregen dat ze een uitstekende krijger was. Maar het was maar wat de kat zelf voor ogen hield, wat ze ook geloofde..
Uiteindelijk zuchtte ze toch en besloot ze nog een stuk prooi van de stapel te nemen, om deze vervolgens naar de nursery te brengen. De queens hadden voorrang, afgezien hun ook een nest moesten voeden. Plots hoorde ze een kitten brabbelen. Ietwat verward keek ze om. "Had je het tegen mij?" vroeg ze, haar stem zacht en onzeker terwijl ze richting de jonge kater keek.

Natuurlijk was hij even in zijn eigen wereldje van concentratie geweest. Hij was in de ban van zijn eigen denken en doen. Het zou nog even duren maar hij begon het op de tong te krijgen, het woordje dat Pepperkit hem wilde aanleren. Uiteraard besefte hij maar half dat het echt haar naam was aangezien het gehele gedoe van namen hem nog even te ver lag. Hij snapte ergens wel dat hij Brittlekit was maar daar stopte het ook wel voor hem momenteel. Toen er geluiden klonken keek hij even verrast op. He! Een nieuwe geur! Wel meteen sprong hij glimlachend recht en trippelde hij naar de gestreepte poes toe. Wauw, wat was ze mooi! Even glunderde hij, een beetje onder de indruk van hoe mooi deze kat wel niet was. Hmmm... Wta had ze ook alweer gezegd? Geen idee, woorden waren nog moeilijk.. Maar iets met je en mij. En wat dat was, nou ja, dat was iets anders... Maar hij had zo een idee van wat het was. "Mwij!" piepte hij dan ook naar haar met een kleine glimlach.