not ready for parenthood

Bloodpaw was onderweg naar de den waar alle lieve kittens en hun moeder sliepen om een kleine check up te doen. Het kon geen kwaad om even langs te gaan en te kijken als alles goed ging, de afgelopen tijd was het zo vies weer het zou de tom niet verbazen als de gevoelige kittens ziek zou worden. Starclan leek elke keer van plan te zijn om de lente door te laten breken maar telkens als de zon een dagje geschenen had kwam leafbare weer met een vervelende come back terug. Nu weer. Twee dagen geleden was het pracht weer en toen was het s'avonds weer begonnen met stormen. Nog steeds ging de hemel te keer en werd de tom telkens zowat weggeblazen als hij een stap buiten de den deed. Snel liep hij dan ook met zijn zelfgemaakte mosballetje naar de nursery toe toen hij naar buiten stapte vanuit de med den. Meteen werd de apprentice begroet met warmte en moedermelk. Snuffelend genoot hij even kort aan de herinnering toen hijzelf hier nog gelegen had en dropte toen zijn mosbal op de grond. "Wie wilt er spelen?" Mauwde hij voor hij een tik gaf tegen de bal en de eerste paar kittens al enthousiast hun nest uit strompelde en achter de bal aanrende.

Neritekit had liggen dutten tegen de vacht van haar moeder aan. In mamas zacht kon ze bijna helemaal verdwijnen, en als ze haar ogen sloot leek het net alsof ze omringd was door zachte wolken. Toen er een vrolijke stem door de nursery galmde was de gevlekte kitten meteen wakker. 'Wie wilt er spelen?' Haastig krabbelde ze overeind en wankelde ze naar de rand van haar nest om vervolgens over de rand te turen wat er voor commotie gaande was. Aanvankelijk vielen haar blauwe fonkelaars op het mos balletje wat weg vloog en al achterna werd gezeten door een paar kittens. Maar daarna vielen haar ogen op de bron van de vriendelijke stem. De kleine kitten snakte naar adem, haar ogen waren net twee ronde, verbaasde manen. Hij was groter dan zij, maar had exact dezelfde vacht. Zelfs de vlekken leken in Neritekit haar eenvoudige kittenbrein bijna identiek aan de hare. Ze vergat even dat er ook andere, grotere kittens actief waren in de nursery en klom het nest uit. Ze viel deze keer niet op haar neusje maar landde op haar voorpootjes en kroop al trappelend met haar achterpootjes eruit. Met onvaste sprongen rende ze de nursery door en doorkruiste de kleine afstand tussen haar en haar spiegelbeeld. Ze sprong naar voren en begroef haar neusje in zijn korte vacht. "Papa.." Murmelde ze, haar eerste woordje.